Πολίτες "σε αναμονή"..

του Κώστα Μαντατοφόρου

Είναι γνωστή η νέα τάση (θα μπορούσαμε να το πούμε νέο κοινωνικό θεσμό αν τα "αριστερά" ανδρείκελα δεν είχαν ξεφτιλίσει τον όρο "θεσμός" για να περιγράψουν τ' αφε-ντικά τους) που περιγράφεται ως "καφές σε αναμονή".

Πρόκειται για την πρωτοβουλία αλληλεγγύης όπου προπλη-ρώνεις έναν καφέ, ένα τοστ, ή κάτι άλλο, και αυτό μπαίνει "σε αναμονή" μέχρι που κάποιος συμπολίτης μας που έχει ανάγκη να το ζητήσει.

Είναι μια προσφορά προς τους συνανθρώπους μας που έχουν πληγεί απ' την κρίση, και πλέον εξαπλώνεται σε φούρνους, ζαχαροπλαστεία, κρεοπωλεία, fast-food, ακόμη και σε κουρεία και κομμωτήρια.

Ως εδώ εξαιρετικά και μπράβο και έτσι πρέπει να γίνεται.

Τί θα γίνει όμως με μια ολόκληρη κοινωνία που υπάρχει "σε αναμονή";

Τί θα γίνει με τα εκατομμύρια των πολιτών που βρίσκονται "σε αναμονή";

Όλοι αυτοί που απογοητευμένοι απείχαν (κακώς, κάκιστα, το έχουμε ξανααναλύσει) από τις τελευταίες εκλογές;

Όλοι αυτοί που αισθάνονται πως τους έχουν κλωτσήσει έξω απ' τα κόμματα και τις....
ιδεολογίες που υποτίθεται ότι αυτά εκφράζουν;

Τί θα γίνει με όλους αυτούς που κατεστραμμένοι πιά σιχαίνονται έως θανάτου όλο το υπάρχον πολιτικό προσωπικό,

…ή έστω αυτό που ως τώρα έχει εμπλακεί με μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, προπαγάνδα ολοκληρωτικού τύπου,

…και έχει προκαλέσει την βίαιη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, οικονομικά και προσωπικά δράματα και χιλιάδες, χιλιάδες αυτοκτονίες;

Και τί είναι όλη αυτή η κοινωνία και οι πολίτες "σε αναμονή";

Είναι απλούστατα η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού,

…που περιμένει έναν άφθαρτο πολιτικό, έναν άνθρωπο με όραμα, με "πιστεύω", και με γιγαντιαίο ηθικό ανάστημα,

…όχι να την ποδηγετήσει, όχι να την εξουσιάσει,

…αλλά να την οργανώσει και να την συμπαρασύρει σε μια πορεία σωτηρίας της χώρας και επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας.

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Υπάρχουν. Ακράδαντα υπάρχουν.

Υπάρχουν δίπλα μας, μεταξύ μας, και βεβαίως εκτός Βουλής.

Και αυτή η κοινωνική μάζα  "σε αναμονή" θα τους δεχτεί, θα τους εμπιστευτεί;

Εδώ είναι το οξύμωρο που το blog πιστεύει: θα τους δεχτεί και θα τους εμπιστευτεί πολύ πιό εύκολα απ' ό,τι φανταζόμαστε, αλλιώς δεν θα ήταν άλλωστε πολίτες "σε αναμονή", θα ήταν "σε αποδρομή", θα είχαν παραμείνει ή θα είχαν ξανααπορροφηθεί από τους υπεύθυνους για την συμφορά τους κομματικούς οργανισμούς.

Υπάρχει ελπίδα. Υπάρχουν και έμπιστοι, υπάρχουν και εμπιστευόμενοι.

Το παιχνίδι του μηδενισμού, τού: "όλοι ίδιοι είναι",

…το παίζουν με μαεστρία τα συστημικά ΜΜΕ και το ίδιο το σύστημα,

…προκειμένου να απογοητεύσουν τον πολίτη, να τον χτυπήσουν τάχα συνομωτικά στην πλάτη: "Κάτσε εδώ που είσαι. Πού να τρέχεις αλλού; Όλοι ίδιοι είναι!".

Τώρα, και εν όψει των εορταστικών ημερών, ας κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας. Ας ξαναδώσουμε εμπιστοσύνη σε κάποιους ανθρώπους που πραγματικά το αξίζουν.

Δεν θα πει το blog ποιοί είναι αυτοί. Υπάρχουν όμως.

Ας τους βρούμε μόνοι μας.

Μπορεί να μας βγεί σε καλό!..

από το «Ουδέν Σχόλιον»