ΔΝΤ: «Τα σκατώσαμε με την Ελλάδα, είναι τελειωμένη υπόθεση!»

της Ειρήνης Αντωνίου*

«Τα σκατώσαμε με την Ελλάδα» είπε η Λαγκάρντ αδιάφορα κι έβαλε τον φάκελο «Ελλάδα» στο αρχείο. Είχε δρομολογήσει πια τους Έλληνες προς το «πυρ το εξώτερον» και δεν εύρισκε τον τρόπο να αναστρέψει έστω και λίγο αυτή την πορεία χωρίς να στενοχωρήσει τους φίλους της τους Ευρωπαίους. Άρα, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο πια παρά να πάψει να ασχολείται με αυτή την μπελαλίδικη κουκίδα στο χάρτη…

Θα μπορούσε κάλλιστα να αρχίζει έτσι το παραμύθι, που θα λέμε αργότερα στα εγγόνια μας. Μόνο που, αλίμονο, δεν είναι παραμύθι. Είναι αληθινή ιστορία! Διότι, ναι, ομολόγησαν το έγκλημά τους! Ομολόγησαν τη συνωμοσία τους σε βάρος μιας ολόκληρης χώρας κι ενός λαού, που τον φόρτωσαν με ένα κόστος κοντά στα 600 δις ευρώ μόνο και μόνο για να διασωθούν οι αγορές, οι τράπεζες και το ευρώ!

Μέχρι την έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ, όλοι μιλούσαν για λάθη. Τώρα αποδεικνύεται ότι πρόκειται για συνωμοσία, κι όχι για λάθος. «Μαγειρεύτηκε» το έλλειμμα από...
την ΕΛΣΤΑΤ, άλλαξε το ΔΝΤ το καταστατικό του «εν μια νυκτί» για να το παραβιάσει, προκειμένου όχι μόνο να διασωθούν οι μεγάλες τράπεζες της ευρωζώνης και το ευρώ, αλλά και να φορτωθεί το κόστος αυτής της διάσωσης ο Έλληνας εργαζόμενος και συνταξιούχος.

Και ιδού τα συμπεράσματα της έκθεσης του ίδιου του ΔΝΤ:

Το μέγεθος της δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτήθηκε από την Ελλάδα χαρακτηρίζεται πρωτοφανές για τα διεθνή, αλλά και για όλα τα ιστορικά δεδομένα.

Υπερεκτιμήθηκε η δυνατότητα της Ελλάδας να προχωρήσει σε σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή, εξαιρετικά ασυνήθιστη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Όχι μόνο η υπόθεση που έκαναν τα στελέχη του Ταμείου ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στις αγορές στα μέσα του 2012 ήταν λάθος, αλλά και έγιναν υπερβολικά λανθασμένες εκτιμήσεις για την ανάπτυξη.

Από την αρχή ήξεραν ότι οι πιθανότητες επιτυχίας του προγράμματος ήταν περιορισμένες. Παρ’ όλα αυτά, στο ΔΝΤ το τροποποίησαν18 μήνες αφότου αντιλήφθηκαν ότι δεν οδηγεί πουθενά.

Έγιναν αδικαιολόγητες υποχωρήσεις έναντι των Ευρωπαίων, ειδικά σε σχέση με την αναδιάρθρωση του χρέους, που τελικά οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε συρρίκνωση μεγαλύτερη απ’ ό,τι μπορούσε κανείς να φανταστεί.

H αθροιστική ύφεση που καταγράφηκε στην Ελλάδα ήταν πρωτοφανής για τις χώρες στις οποίες έχει δανείσει το ΔΝΤ.

Κανείς από τους δανειστές -ούτε η Λαγκάρντ, ούτε ο Γιούνκερ, ούτε η Μέρκελ- δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τα ευρήματα της έκθεσης. Κανείς! Το μόνο που είπαν είναι ότι η διάσωση του ευρώ ήταν προτεραιότητα και κοινός στόχος όλων. Και της Ελλάδας(!).

Συγκεκριμένα, η Λαγκάρντ παραδέχτηκε ξεκάθαρα ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο Ελληνικό Πρόγραμμα βοήθησε στην αποτροπή διάχυσης της κρίσης στην υπόλοιπη Ευρωζώνη κερδίζοντας χρόνο ώστε να δημιουργηθούν οι μηχανισμοί προστασίας της Ευρωζώνης και το θεσμικό πλαίσιο αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.

Έχουμε, λοιπόν, μία σειρά... ηθελημένων λαθών και παραλείψεων, που αποδείχθηκε ότι δεν στόχευαν στη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, αλλά του δημιουργήματος της Ευρωζώνης, που στην ουσία προκάλεσε και τα προβλήματα... Κι όλα αυτά έγιναν εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων....

Κουβέντα για την καταστροφή που υπέστη η Ελλάδα λόγω αυτής της "τεράστιας προσαρμογής". Κουβέντα για το γεγονός ότι η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο χωρίς καμιά προοπτική, χωρίς σήμερα ή αύριο, πράγμα επιβεβαιωμένο από το τρίτο -και μακρύτερο- μνημόνιο, όπου δεν γίνεται καμία πρόβλεψη για έξοδο από το τούνελ και για ανάπτυξη. Πώς μπορεί να υπάρξει, άλλωστε, με τέτοιο χρέος και έλλειψη εσόδων μετά το ξεπούλημα όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας;

«Και, πώς τελειώνει η ιστορία, παππού;» θα ρωτήσουν τα εγγόνια μας.

Τώρα, υπάρχουν δύο εκδοχές για το τέλος. Η πρώτη έχει ως εξής:

«Κι όταν όλοι πια οι «φίλοι»-δανειστές είχαν ομολογήσει το σκόπιμο λάθος, δηλ. το βρώμικο παιχνίδι που είχαν παίξει στην πλάτη της Ελλάδας, δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Όλοι κουνήσαμε το κεφάλι συγκαταβατικά, λες και όλα αυτά ήταν φυσιολογικά. Και αδιαφορήσαμε. Δεν υπήρχε ούτε η θέληση ούτε καν η διάθεση να μπούμε σε διεκδικήσεις και φασαρία με τους υπαίτιους της καταστροφής, που φάνταζαν τόσο ισχυροί απέναντί μας. Εξάλλου, ξεχάσαμε τους προγόνους, που είχαν χύσει όχι μόνο ιδρώτα αλλά και αίμα γι’ αυτόν τον τόπο, αφού δεν ζούσαν πια κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να μας κοιτάξουν στα μάτια. Όσο για τους νέους, νομίζαμε ότι θα βολευτούν μιας και είχαν και νιάτα και μόρφωση. Όμως, οι μισοί ξενιτεύτηκαν σε κάποια Ευρωπαϊκή χώρα, όπου ντρεπόντουσαν να πουν ότι ήταν Έλληνες, αφού τα εκεί ΜΜΕ είχαν διαδώσει ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι και ζουν με δανεικά από αυτούς. Οι άλλοι μισοί παρέμειναν στον τόπο τους όπου συνέχισαν να ζουν σαν μετανάστες, αφού είχαν χάσει κάθε ιδιοκτησία και δούλευαν σαν σκλάβοι, ακριβώς όπως και οι υπόλοιποι άμοιροι μετανάστες που είχαν εισβάλει στο ξέφραγο αμπέλι -εκεί που κάποτε ήταν η Ελλάδα. Βλέπετε, τα κανάλια συνέχεια μας έλεγαν ότι έπρεπε να κάνουμε θυσίες για το ευρώ.»

Και εδώ η δεύτερη:

 «Κι όταν όλοι πια οι «φίλοι» - δανειστές είχαν ομολογήσει το σκόπιμο λάθος, δηλ. το βρώμικο παιχνίδι που είχαν παίξει στην πλάτη της Ελλάδας, ακόμα και ο πιο αδαής αντιλήφθηκε τι υπερόπλο είχε αποθέσει το ίδιο το ΔΝΤ στα χέρια μας. Ομολογία ενός οργανισμού σαν το ΔΝΤ ότι έγινε συνωμοσία εναντίον κράτους-μέλους του, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συμφέροντα τρίτων; Ότι το ζητούμενο δεν ήταν η διάσωση της Ελλάδας, αλλά των ευρωπαϊκών τραπεζών και του ευρώ; Φαντάζεστε τι σκάνδαλο ξέσπασε; Τι σάλος; Όλος ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους, στις πλατείες, έξω από τα υπουργεία, τις τράπεζες, τις εφορίες, τον Άρειο Πάγο. Η δικαιοσύνη αναγκάσθηκε να κινηθεί αυτεπάγγελτα εναντίον όσων κυβερνήσεων είχαν συμπράξει. Η πληρωμή του χρέους και η εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων πάγωσαν, διότι ήταν προϊόντα συνωμοσίας. Μήπως μπορούσε η Μέρκελ ή η Λαγκάρντ ή ο Γιούνκερ να αναχαιτίσουν αυτή την έκβαση μετά από συνωμοσία συνομολογημένη από τους ίδιους; Ήταν εύκολο πια να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Υπήρχε η ομολογία των ενόχων, αυτών που είχαν διαπράξει έγκλημα εναντίον του λαού μας, άρα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και, επομένως, η χώρα είχε κάθε δικαίωμα να ζητήσει αποζημιώσεις για τις καταστροφές και την λεηλασία, που είχε υποστεί από τους δανειστές. Όλες δε οι κυβερνήσεις των μνημονίων κάθισαν στο σκαμνί για εσχάτη προδοσία και σφετερισμό εξουσίας. Επέστρεψε η δικαιοσύνη. Επέστρεψε η αξιοπρέπεια. Επέστρεψαν οι ξενιτεμένοι νέοι μας. Επέστρεψε το χαμόγελο στα χείλη και στην ψυχή μας».

Από μας εξαρτάται σήμερα ποιο τέλος θα έχει η ιστορία, που θα λέμε στα εγγόνια μας στο μέλλον…

*Η Ειρήνη Αντωνίου είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. 

από το «Τελευταία Έξοδος»