Πολιτική Απόφαση του 5ου Συνεδρίου του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.)

Μετά και το 3^ο μνημόνιο, την δεύτερη φορά «αριστερά», ο ελληνικός λαός δεν διαθέτει πλέον δικά του περιουσιακά στοιχεία, ούτε δημόσια ούτε ιδιωτικά, αφού έχουν παραδοθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, στο Υπερταμείο Αποκρατικο-ποιήσεων, στις τράπεζες τις χρηματαγορές. Το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει πλέον δικά του έσοδα αφού ο προσδιορισμός, η βεβαίωση και η είσπραξη φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών δημοσίων εσόδων, η παρακολούθηση και ο έλεγχος της πορείας της βεβαίωσης, η λήψη και η εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την αποδοτική λειτουργία των φορολογικών και λοιπών υπηρεσιών, γίνεται από την «Ανεξάρτητη Δημοσιονομική Αρχή», που ελέγχεται αποκλειστικά από τους δανειστές.

Η Ελληνική κυβέρνηση έχει εκχωρήσει το δικαίωμά της να κυβερνά. Δεν αποφασίζει χωρίς την έγκριση των 4 «Θεσμών». Όσοι εκλέχτηκαν από τον λαό μας για να τον κυβερνήσουν, επέλεξαν τον ρόλο του δικαστικού κλητήρα για λογαριασμό της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας.

Το Brexit, ο ηρωικός αγώνας των Γάλλων εργαζομένων, δεν θα λύσουν το πρόβλημα της κατοχής, της διάλυσης της Ελλάδας και του εξανδραποδισμού των Ελλήνων. Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ο γίγαντας λαός, αρκεί να οργανωθεί, να αντισταθεί ενάντια στον κοινό εχθρό και το καθεστώς χρεοκρατίας. Να πιστέψει στην δύναμή του, να πιστέψει στην ικανότητά του να συντρίβει αυτοκρατορίες, ν’ αλλάζει τα διεθνή δεδομένα. Όπως το έκανε το ’21 στην πρώτη παλιγγενεσία, όπως το έκανε το ’40-’44 στην πρώτη κατοχή.

Η σκυτάλη από την Φιλική Εταιρεία και την κλεφτουριά, η σκυτάλη από την εποποιία του Αλβανικού και της Εθνικής Αντίστασης βρίσκεται πλέον στα δικά μας χέρια, στην δική μας γενιά.

Η βασική σημερινή αντίθεση της ιστορικής συγκυρίας, το κυρίαρχο πολιτικό σχίσμα της εποχής μας, ειδικά όπως αυτό αναδεικνύεται μετά το δημοψήφισμα στην Βρετανία, βρίσκεται ανάμεσα στο....
δικαίωμα των λαών στην εθνική τους αυτοδιάθεση και την δημοκρατία, όπου όλες οι εξουσίες εκπορεύονται από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού από την μία και από την άλλη στις παγκόσμιες ελίτ και τα υπερεθνικά μορφώματα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Αντί για ένα σύστημα διακυβέρνησης που να εξαρτάται από την θέληση των πολλών, του λαού, του έθνους, δημιουργήθηκε κυρίως με την ΕΕ ένα σύστημα διακυβέρνησης από μια πεφωτισμένη ελίτ πολιτικών, γραφειοκρατών και διεθνών οικονομικών παραγόντων. Η δημοκρατία όπου ο λαός αποφασίζει τι θα γίνει στον τόπο του, είναι σύστημα ανασφαλές για τις αγορές και την εξουσία τους κι επομένως θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα σύστημα υπερ-εθνικών εξουσιών.

Οι σύγχρονες λογικές που θέλουν να αφομοιώσουν λαούς και χώρες στο χωνευτήρι της νέας τάξης πραγμάτων, που σήμερα ονομάζεται παγκόσμια διακυβέρνηση και που προσπαθεί να μορφοποιηθεί και μέσω της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, στηρίζονται σε μια ανιστόρητη επίθεση εναντίον πρώτα και κύρια του κράτους-έθνους και της εθνικής κυριαρχίας. Επιχειρούν χυδαία και πρόστυχα να ταυτιστεί το έθνος με τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον κατακερματισμό, τους πολέμους, τις κάθε είδους ανωμαλίες και αστάθειες.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, γνωρίζοντας το ειδικό βάρος της ορθοδοξίας, επιδιώκουν ανάμεσα στ’ άλλα να ενσωματώσουν τους ορθόδοξους Έλληνες πατριώτες στην λογική της ευρωυποταγής, προβάλλοντας την πανθρησκεία ή την δήθεν προσέγγιση των εκκλησιών, την δεσποτοκρατία.

Ξεχνούν όμως ότι το σύγχρονο έθνος είναι το λίκνο κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας των λαών. Είναι το προνομιακό πεδίο κάθε κοινωνικής κατάκτησης και πολιτικού δικαιώματος των πολλών, των αδυνάμων, των εργαζομένων. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ούτε καν ιδέα δημοκρατίας κι ελευθερίας για την κοινωνία.

Το έθνος έχει και ως επιδίωξή του την συμμετοχή του κυβερνώμενου λαού στο κράτος. Στην άσκηση της κυριαρχίας σε μια επικράτεια, που δεν πρέπει να περιορίζεται απλά στους κατέχοντες την δύναμη και την εξουσία. Με σκοπό την συμμετοχή στο κράτος διεκδικούν όλες οι μειονότητες να αναγνωριστεί η γλώσσα τους και να γίνουν ισότιμοι πολίτες. Με σκοπό την αποφασιστική συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας διεκδικούν οι εργαζόμενες τάξεις, με πρώτη την εργατική, τα δικαιώματα τους και αγωνίζονται για τις κατακτήσεις τους στο εργασιακό, τον κοινωνικό και το πολιτικό επίπεδο. Χωρίς το έθνος κανένας αγώνας για την ισονομία την ισοπολιτεία και την ισότητα σε όλα τα επίπεδα δεν θα είχε κανένα νόημα, κανένα αποτέλεσμα.

Η πολιτική του ξεπουλήματος της πατρίδας, της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων είναι αξεχώριστη με την εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, η ασφάλιση, είναι αξεχώριστη με την εκποίηση εθνικών αγαθών όπως τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, η ενέργεια, η επικοινωνία, οι δρόμοι, τα βουνά και οι παραλίες. Οι δανειστές σε συνεργασία με τους εγχώριους προδότες στον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο, μοιράζουν την χώρα και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, εξανδραποδίζουν τον λαό. Οι υπουργοί των νεοαποικιοκρατών έρχονται για να δώσουν εντολές και να κλείσουν αντιλαϊκές συμφωνίες και συμβάσεις.

Με τον ίδιο τρόπο που τα ΜΜΕ καλλιεργούν το ότι αφού χρωστάς θα πρέπει να χάσεις το σπίτι σου, καλλιεργούν ότι και εφ’ όσον η χώρα είναι χρεωμένη δεν έχει νόημα η εθνική κυριαρχία, δεν έχει νόημα η δημοκρατία, δεν έχει νόημα η πατρίδα ως χώρος άσκησης των δικαιωμάτων μας. Δηλαδή του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού μας ως έθνος, του δικαιώματος να είμαστε αφεντικά στον τόπο μας, του δικαιώματος να αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή και το βιός μας, την πίστη και τον πολιτισμό μας.

Συνεπώς ο πολιτικός σχεδιασμός του ΕΠΑΜ πρέπει να επικεντρωθεί και να αναδείξει με όλες του τις δυνάμεις την αναγκαιότητα της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, της επανασυγκρότησης του έθνους-κράτους από την μεριά των συμφερόντων του λαού και της θεμελίωσης της λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.

Και για να το πετύχει αυτό, το ΕΠΑΜ θα πρέπει επιτέλους να αποτελέσει φύσει και θέσει μια καλά οργανωμένη πολιτική δύναμη, οριζόντια για να είναι όσο πιο δημοκρατική και ανοιχτή στην κοινωνία, κάθετη στον πατριωτικό και ενιαίο χαρακτήρα της, για να είναι αποφασιστική και αποτελεσματική στις πολιτικές μάχες που καλείται να δώσει. Αποτελεσματική και αποφασιστική τόσο για το ίδιο το ΕΠΑΜ, όσο και για τον λαό μας.

Μέτωπο τόσο ανοιχτό μέσα στον ίδιο τον λαό, όσο και κανένα άλλο Μέτωπο ώας σύμπραξη κομμάτων και δυνάμεων. Τόσο ενιαία, αποφασιστική και αποτελεσματική οργάνωση , όσο κανένα άλλο κόμμα πριν και μετά το ΕΠΑΜ.

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο σημαίνει ότι ανεξάρτητα από τις μορφές και τα πεδία της πολιτικής αναμέτρησης, βασικός κινητήριος μοχλός του για την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής δεν μπορεί να είναι άλλος από την επιδίωξη στην μαζική πάλη του λαού. Μαζική πάλη, σημαίνει πάλη ολόκληρου του λαού. Κι επειδή ο απελευθερωτικός αγώνας δεν μπορεί να φτάσει ποτέ σε αποτελέσματα, αν γίνεται από ασύνταχτα πλήθη ή από μπουλούκια, μαζική πάλη σημαίνει οργανωμένη πάλη του λαού, οργανωμένου και κινητοποιημένου ολόκληρου προς ένα σκοπό.

Δεν μπορεί λοιπόν ένας πολιτικός σχηματισμός, που επενδύει στην μαζική πάλη του λαού να μην συγκροτείται σε ενιαία οργάνωση. Ιδίως όταν έχει μετωπικό χαρακτήρα και εκ των πραγμάτων οι ιδεολογικές και κοσμοθεωρητικές διαφορές στις γραμμές του είναι υπαρκτές και βαθύτατες. Το ΕΠΑΜ δεν μπορεί να προσφέρει στην μαζική πάλη του λαού μας ως ενιαία οργάνωση, αν συγκροτείται ως άθροισμα από τοπαρχίες ή καπετανάτα, όπου ο καθένας θα μπορεί να κάνει ότι του καπνίσει. Το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ που εντάσσεται στο Μέτωπο, εντάσσεται σε ενιαία οργάνωση και όχι στην συγκεκριμένη τοπική οργάνωση. Καλείται να δράσει συλλογικά. Την αφοσίωσή του την οφείλει στο Μέτωπο κι όχι στην τοπική οργάνωσή του. Με τον ίδιο τρόπο και οι τοπικές οργανώσεις, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ανήκουν στο Μέτωπο, στο ΕΠΑΜ, και όχι στα μέλη που τους απαρτίζουν.

Ενιαία οργάνωση σημαίνει ότι οι τοπικές οργανώσεις του ΕΠΑΜ είναι μεν κυρίαρχες, αλλά δεν είναι αυτεξούσιες . Δεν είναι όπως τα φέουδα στην εποχή του Μεσαίωνα.

Οι τοπικές οργανώσεις του ΕΠΑΜ ασκούν κυριαρχία στο ΕΠΑΜ ως οργανικό μέρος όλου του Μετώπου. Διαμορφώνουν από κοινού την πολιτική του Μετώπου και πειθαρχούν στις συλλογικές αποφάσεις και τις καταστατικές διαδικασίες, οι οποίες είναι οι μόνες που επιτρέπουν να υπάρχει δημοκρατία στις γραμμές του ΕΠΑΜ.

Για να προκύψει λοιπόν η ενιαία οργάνωση, πρέπει τα μέλη του Μετώπου να κατανοήσουν τι σημαίνει συνειδητή πειθαρχία. Πειθαρχία που προκύπτει από την συνείδηση και την συνέπεια στους σκοπούς του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Που δεν στρατεύθηκε για μια βόλτα μέχρι τις εκλογές, ή απλά και μόνο για την εμπειρία μιας κινητοποίησης ακτιβισμού. Ούτε βέβαια επειδή θεωρεί ότι στρατεύθηκε σε μια ακόμα σέχτα που κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Πρόκειται για την συνειδητή πειθαρχία που κρίνει και αξιολογεί την δράση όλων ανεξαιρέτως των μελών και οργανώσεων του Μετώπου, με βάση το αποτέλεσμα, την διεύρυνση της επιρροής του στον απλό κόσμο, αλλά και την κινητοποίηση των μαζών στα προτάγματά του.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι είμαστε ενάντια στις συμμαχίες και τις συνεργασίες; Κάθε άλλο. Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες είναι ένας αποφασιστικός δρόμος για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και να αναδειχθεί η κυρίαρχη αντίθεση, το κυρίαρχο σχίσμα σήμερα. Κι αυτό δεν είναι ανάμεσα στις μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις, ούτε ανάμεσα στην όποια δεξιά και στη όποια αριστερά. Η κυρίαρχη αντίθεση είναι ανάμεσα στις δυνάμεις που αναδεικνύουν ως πρώτιστο καθήκον το εθνικοαπελευθερωτικό, πατριωτικό, δημοκρατικό σκοπό στις σημερινές συνθήκες, και σ’ εκείνες που έχουν αποδεχθεί το καθεστώς ιμπεριαλιστικής κατοχής της πατρίδας και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Είτε μιλούν εξ’ ονόματος του καπιταλισμού ή του αντικαπιταλισμού.

Για το ΕΠΑΜ οι πολιτικές συνεργασίες και συμμαχίες έχουν νόημα μόνο στον βαθμό, που τόσο στο επίπεδο του κινήματος, όσο και στο επίπεδο της γενικής πολιτικής, προωθούν την συνείδηση και την πρακτική της ενότητας του λαού μπροστά στο κεντρικό πατριωτικό καθήκον. Αυτό της ανατροπής της κατοχής και της οικοδόμησης μιας νέας δημοκρατικής Ελλάδας. Μόνο η οργάνωση και η ενότητα του λαού μπορεί να θέσει αποτελεσματικά το ζήτημα της εξουσίας.

Και η ενότητα του λαού προσδιορίζεται και αναλύεται από τρείς βασικούς παράγοντες:

Πρώτον στην ενότητα του σκοπού, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και την εγκαθίδρυση μιας αληθινά δημοκρατικής, ανεξάρτητης και κυρίαρχης για τον λαό πολιτείας.

Δεύτερον στην ενότητα της οργάνωσης, που δεν μπορεί παρά να συνθέτει στην υπηρεσία του κοινού σκοπού κάθε κινηματική και πολιτική δράση μέσα στην κοινωνία.

Και τρίτον στην ενότητα της πολιτικής ηγεσίας, που σημαίνει ότι μπορεί να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού γύρω από τον κοινό σκοπό, υπερβαίνοντας διαχωρισμούς ιδεολογίας.

Με βάση τα παραπάνω, και ύστερα από τον συγκερασμό των προτάσεων, που κατατέθηκαν στον προσυνεδριακό διάλογο και τον προβληματισμό των μελών και των τοπικών οργανώσεων σε αυτή την κατεύθυνση, το Σώμα του 5^ου Συνεδρίου του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου αποφάσισε:

• Η οργανωμένη δουλειά που ξεκίνησε την προηγούμενη περίοδο στην ανάπτυξη του μετώπου οφείλει να συνεχιστεί και να ενταθεί. Περισσότερες και καλύτερες τοπικές οργανώσεις πιο κοντά στον λαό σε κάθε χώρο σε κάθε μετερίζι. Το 5^οΣυνέδριο του ΕΠΑΜ, θέτει ως στόχο τον διπλασιασμό των οργανωμένων δυνάμεων του Μετώπου. Οι τοπικές οργανώσεις οφείλουν να επιδείξουν πολιτική υπευθυνότητα, ν’ αποτελέσουν πεδίο πολιτικής ζύμωσης, ανάπτυξης πολιτισμού και κουλτούρας στην κατεύθυνση του βασικού εθνικοαπελευθερωτικού καθήκοντος.
• Το 5^ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ δίνει εντολή στο Κεντρικό Όργανο που θα εκλεγεί και σε όλες τις Τοπικές Οργανώσεις του ΕΠΑΜ, να προετοιμαστούν για ενδεχόμενο εκλογικό αιφνιδιασμό. Ανεξάρτητα από το αν το σώμα των μελών του αποφασίσει να συμμετέχει σε αυτές, ή όχι.
• Την εξέλιξη και τον εμπλουτισμό της Επιτροπής Προγράμματος και με προσωπικότητες εκτός ΕΠΑΜ και άλλους φορείς. Η προσπάθεια για διαμόρφωση επιτροπής εθνικής σωτηρίας, ή ακόμα και η λογική της σκιώδους κυβέρνησης θα πρέπει να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση μιας εναλλακτικής προβολής της πρότασης διεξόδου του ΕΠΑΜ.
• Την συγκρότηση και θεμελίωση του συνδικαλιστικού τομέα στους νέους όρους της ιστορικής αναγκαιότητας, και η συνεχής παρέμβαση και δράση στους εργασιακούς χώρους. Δεν νοείται να υπάρχει το ΕΠΑΜ 5 χρόνια και να μην μπορεί να επιτύχει σε ικανοποιητικό βαθμό την συμμετοχή και έκθεση των μελών του στα εργασιακά σωματεία και γενικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
• Την στενότερη ενασχόληση στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία σήμερα σχετίζεται με τις ιδιωτικοποιήσεις, την παιδεία, την διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος, του πολιτισμού, σύμφωνα με τις προτάσεις των τοπικών οργανώσεων. Επομένως όλα τα παραπάνω αντιστοιχούν σε μετερίζια για την ανάπτυξη του πολιτικού λόγου του ΕΠΑΜ, για την ανάδειξη στελεχών.
• Η αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη μας, πρέπει να αναπτυχθεί και να βαθύνει περισσότερο. Το 5^ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ, δίνει εντολή στο νέο Κεντρικό Όργανο, να δημιουργήσει δίκτυο αλληλεγγύης για τα μέλη και τους φίλους του Μετώπου, αξιοποιώντας το διαθέσιμο παραγωγικό δυναμικό μελών και φίλων.
• Τον εμπλουτισμό και τον πανελλαδικό συντονισμό του τομέα επικοινωνίας όσον αφορά όλα τα μέσα του ΕΠΑΜ, (ΑΝΑΠΟΔΑ, e-roi, blogs, fecebook) στην λογική που αποφασίστηκε στο 3^ο και 4^ο Συνέδριο. Κάθε μέλος του ΕΠΑΜ, κάθε τοπική οργάνωση, οφείλει να είναι τα αυτιά τα μάτια και η φωνή του Μετώπου, να είναι εν δυνάμει ανταποκριτής στην ενημέρωση, αξιοποιώντας τα μέσα του Μετώπου στην αφύπνιση του λαού.
• Διερεύνηση στις δυνατότητες συμβολής για την συγκρότηση ευρύτερου λαϊκού μετώπου ανατροπής, αξιοποιώντας τις προτάσεις για πανελλαδική δράση της τοπικής οργάνωσης Θεσσαλονίκης.

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,

Το όργανο που θα εκλεγεί από το Συνέδριο, οφείλει να αξιοποιήσει τις προτάσεις των τοπικών οργανώσεων και των μελών του ΕΠΑΜ, προκειμένου το 5^ο Συνέδριο να αποτελέσει τομή, να ανεβάσει τον πήχη των απαιτήσεων στο επίπεδο των αναγκών όχι του ΕΠΑΜ, αλλά του ίδιου του λαού και των απειλών που τον καταδυναστεύουν. Οφείλει να χαράξει το οργανωτικό και πολιτικό σχέδιο που θα επιτρέψει στο ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε βασικό καταλύτη των εξελίξεων υπέρ του λαού και της πατρίδας μέσα στον επόμενο χρόνο, στην πορεία προς το 6^οΣυνέδριό του.

Αθήνα 3 Ιουλίου 2016

Το Σώμα του 5^ου Πανελλαδικού Συνεδρίου του Ε.ΠΑ.Μ.