Η Εθνική Κυριαρχία μας πάνω από όλα!

του Δημήτρη Κυπριώτη

Αν με ψυχραιμία σκεφτούμε για λίγο το τι ακριβώς συμβαίνει μεταξύ ημών και των λεγόμενων «εταίρων» μας, στην κυριολεξία θα τα «τινάξουμε» για να το πούμε έτσι πολύ λαϊκά.

Γιατί άραγε απειλούνται η χώρα και οι Έλληνες με αφανισμό; Ποιος πραγματικά είναι ο λόγος; Πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και γιατί έχουμε εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη κατάσταση;

Είναι δυνατό μια χώρα της Ευρώπης με τεράστια ιστορία για την ανθρωπότητα, με καταβολή αίματος σε όλους τους πολέμους για πανανθρώπινες αξίες και ανεξαρτησία, με παρουσία στις διεθνείς συμμαχίες να απειλείται με τόσες βαριές συνέπειες, που θα προκαλέσουν ανθρωπιστική κρίση;

Για ποιο ακριβώς λόγο θα μας συμπεριφερθούν με αυτόν τον τρόπο οι «εταίροι» μας; Τι ακριβώς κάναμε; Πότε ιστορικά ένας λαός έχει απειληθεί κατά τον αισχρό αυτόν τρόπο, όχι από εχθρούς ή...
συμμάχους αλλά από «εταίρους» ;

Όλα αυτά είναι ερωτήματα και πρέπει με απλά λόγια, χωρίς βαρύγδουπες εκφράσεις και κυρίως χωρίς κομματικές παρωπίδες, να προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις.

Και αυτό που κάθε Έλληνας καταλαβαίνει, είναι ότι η χώρα μας με εγκληματικούς πολιτικούς χειρισμούς εδώ και πέντε χρόνια, έχει βρεθεί στη μέγγενη του χρέους που έχει φορτωθεί στις πλάτες του και κάνει απέλπιδες προσπάθειες απεγκλωβισμού, ζητώντας οικονομική βοήθεια και στήριξη από την οικονομική συμμαχία στην οποία βρίσκεται!!

Επίσης ο Έλληνας πολίτης καταλαβαίνει ότι, αντί να μπορέσει η χώρα να βρει διέξοδο και συμπαραστάτες «εταίρους», έχει πέσει πάνω σε αιμοβόρους οικονομικούς στραγγαλιστές στην κυριολεξία, που αντί για βοήθεια της επιβάλουν οικονομική ασφυξία και συστηματική αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και των κρατικών της δομών.

Από τη άλλη πλευρά, οι Ελληνικές κυβερνήσεις όλο αυτό το διάστημα των πέντε χρόνων, προσπάθησαν να ικανοποιούν κάθε απαίτηση των δανειστών - εταίρων προκειμένου να εξασφαλίζονται δάνεια, ερχόμενοι μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων, που κάθε μέρα που περνούσε βίωναν ακόμα πιο σκληρά την οικονομική καχεξία και τη φτωχοποίηση, από τα μέτρα που λαμβάνονταν έναντι αυτών των δανείων.

Όλα αυτά μέχρι που η σημερινή κυβέρνηση, μπροστά στο αδιέξοδο αυτής της τακτικής και μη έχοντας προετοιμάσει κανένα άλλο σχέδιο για να απομπλέξει τη χώρα από αυτό το μαγγανοπήγαδο, προσπάθησε να βρει διέξοδο στο λαό, μεταβιβάζοντας του την ευθύνη αυτή. Ζήτησε δημοψήφισμα για την αποδοχή ή την απόρριψη των σχεδίων των δανειστών.

Και ο λαός όπως κάνει πάντα όταν του θίγεται η αξιοπρέπεια και όταν του ζητάνε να «αυτοκτονήσει», έκανε το καθήκον και με το παραπάνω. Εν μέσω πρωτοφανούς πίεσης, φόβου και ψυχολογικής βίας που του ασκήθηκε από μέσα και έξω από τη χώρα, με όλους τους δαίμονες απέναντί του, ύψωσε περήφανα για μια ακόμη φορά τη φωνή του και βροντοφώναξε ΟΧΙ.

Και αντί η κυβέρνηση να πάρει αυτό το ΟΧΙ και να τους το τρίψει στη μούρη, όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί να κάνει, ήρθε και συνθηκολόγησε με όλους αυτούς που πάλεψαν να βάλουν το λαό στην άκρη, ελπίζοντας ότι έτσι θα βρει την ελεημοσύνη των σαδιστών της Ελλάδας.

Σήμερα λοιπόν η κυβέρνηση, εισπράττει κατά τον χειρότερο τρόπο τη συμπεριφορά των σαδιστών του Σόιμπλε και των υποτακτικών του, μη μπορώντας να αντιδράσει, αφού στερείται κάθε εναλλακτικού σχεδίου και έχοντας τώρα απέναντί της και τη χλεύη ενός λαού, τον οποίο στην κυριολεξία πρόδωσε.

Έτσι η σημερινή πραγματικότητα μας δείχνει ξεκάθαρα μια εικόνα που δεν μπορούμε εύκολα να την αγνοήσουμε. Η Πατρίδα μας ενώ ζήτησε την οικονομική βοήθεια και μάλιστα με το αζημίωτο από τους «εταίρους» της, αυτοί όχι μόνο την αρνούνται αλλά αντί αυτής απειλούν ευθέως ότι αν δεν γίνουν αποδεκτοί οι εξευτελιστικοί όροι, όροι υποτέλειας που επιβάλλουν, τότε η Ελλάδα θα έχει την τύχη μιας υποσαχάριας χώρας!

Και αυτά όλα έρχονται να τα επιβεβαιώσουν οι 2 εναλλακτικές προτάσεις του αιμοδιψούς Σόιμπλε, που όποια και αν προεπιλεγεί από το Eurogroup και επιβεβαιωθεί από τη σύνοδο κορυφής, θα ρίξει για πολλά χρόνια την Πατρίδα μας στα τάρταρα.

Το μεγάλο ερώτημα σήμερα για κάθε Ελληνίδα και για κάθε Έλληνα, στο οποίο θα πρέπει εμείς οι ίδιοι και να αναρωτηθούμε και να δώσουμε απάντηση είναι: Τι θέλουμε εμείς μέσα σ΄ αυτήν τη σφηκοφωλιά; Πως μπορούμε να συζούμε με τους σαδιστές μας ή με αυτούς που θέλουν να μας εξοντώσουν και που δεν τους καίγεται καρφάκι αν αφανιστούμε ως χώρα;

Τώρα γίνεται φανερό, ακόμη και για όσους δεν έβλεπαν την πραγματικότητα λόγω κομματικής τύφλωσης και προσωπικών ωφελημάτων, ότι οι κυβερνήσεις της Ελλάδας τα χρόνια των μνημονίων, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής, μας εγκλώβισαν σε μια πολύ μεγάλη οικονομική κρίση που εξελίχθηκε σε τεράστια γεωπολιτική παγίδα, που σήμερα απειλεί την ίδια την ύπαρξη της χώρας.

Και είναι σίγουρο και αναπόφευκτο, όχι μόνο η ιστορία αλλά και ο ίδιος ο λαός, θα τιμωρήσουν σκληρά κάθε υπεύθυνο αυτής της κατάστασης, έστω και αν το πολιτικό σύστημα με τη συνολική σχεδόν εμπλοκή του στην επικίνδυνη θέση που έφερε τη χώρα, προσπαθεί να βγάλει από πάνω του τις ευθύνες του.

Όμως αυτό που προέχει ως άκρως επείγον, είναι να βρούμε τον τρόπο να απεμπλακούμε από εδώ που μας έχουν στριμώξει. Είναι επείγον να φύγουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από αυτή τη συμμαχία των σαδιστών, αν θέλουμε εμείς, τα παιδιά μας και οι απόγονοί μας να μην δουν και ζήσουν αυτά που μας έχουν σχεδιάσει.

Είναι ανάγκη να ανακτήσουμε και να αποκαταστήσουμε πριν και πάνω από όλα την Εθνική μας κυριαρχία, δραπετεύοντας από αυτό που λέγεται Ευρωζώνη και ΕΕ, κτίζοντας μια νέα υπερήφανη Εθνική Στρατηγική, απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση της Πατρίδας.

 Σήμερα που οι μάσκες έπεσαν στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από τις ηγεσίες τους και όσους στήριξαν τις επιλογές τους, δημιουργούνται οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις σε αυτούς που δεν στήριξαν αυτές τις επιλογές, έστω και με τον μεσοβέζικο τρόπο που το έπραξαν, να βρουν βηματισμό μαζί με το λαό και όλες τις άλλες πατριωτικές - δημοκρατικές δυνάμεις που αταλάντευτα όλα αυτά τα χρόνια παλεύουν στους δρόμους, τις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς για:

Εθνική ανεξαρτησία, μη αναγνώριση του χρέους και μονομερή διαγραφή στο σύνολό του, για εθνικό νόμισμα, τιμωρία των ενόχων και νέο Σύνταγμα.