Να ιδιωτικοποιηθούν οι παιδικές χαρές! Μια ρεαλιστική πρόταση

Ακούτε, παιδάκια; Τέρμα τα τζάμπα γλέντια, οι τζάμπα τσουλήθρες, η τζάμπα ζωή.

της Μαριάννας Τζιαντζή

Εκατοντάδες παιδικές χαρές, σε όλη την Ελλάδα, είναι εδώ κι εβδομάδες κλειστές καθώς δεν έχουν λάβει πιστοποίηση, δηλαδή βεβαίωση ότι είναι ασφαλείς. Αφορμή γι’ αυτή την όψιμη ευαισθησία των αρχών για την ασφάλεια των παιδιών ήταν ο θάνατος ενός 13χρονου αγοριού σε έναν ιδιωτικό παιδότοπο στο δήμο Ελληνικού.

Αν γινόταν ένα γκάλοπ με την ερώτηση «Θέλετε παιδικές χαρές με αγριόχορτα, ξεχαρβαλωμένα παγκάκια, σκουπίδια, σπασμένα μπουκάλια μπίρας, σκουριασμένα κι επικίνδυνα παιχνίδια,...
χρησιμοποιημένες ενέσεις και προφυλακτικά;», ασφαλώς η πλειονότητα θα απαντούσε όχι. Μια που οι δήμοι δεν έχουν χρήματα για κηπουρούς, συντηρητές και φύλακες, η μόνη λύση, έστω προσωρινή, φαίνεται να είναι το λουκέτο.

Ένα χρόνο μετά το μαύρο στην ΕΡΤ, η κυβέρνηση φέρνει το μαύρο στις παιδικές χαρές, όχι από σαδισμό αλλά σαν λύση μνημονιακής ανάγκης για την προστασία των παιδιών. Τι να τις κάνουμε τις παιδικές χαρές αφού υπάρχει η τηλεόραση; Εξάλλου, στην παιδική χαρά το παιδί μπορεί να τρέξει, να ιδρώσει, να κρυώσει, να κολλήσει κάποια παιδική ασθένεια, ενώ όταν μένει στο διαμέρισμα, στην οικογενειακή φυλακή υψίστης ασφαλείας, δεν κινδυνεύει ούτε να τραυματιστεί ούτε να κρυολογήσει.

Μες στο κατακαλόκαιρο, σε μια εποχή που το 75% των Ελλήνων δεν θα κάνει φέτος ούτε μία ημέρα διακοπές, όπως έδειξε μια πρόσφατη έρευνα του ΙΝΚΑ, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά των πόλεων χάνουν τη μοναδική τους διέξοδο: λίγες ώρες παιχνιδιού στο ύπαιθρο.

Ωστόσο, σύμφωνα με τη λογική του κυρίου Γκίκα Χαρδούμπαλη και των ομοίων του, υπάρχει λύση: η ιδιωτικοποίηση των παιδικών χαρών. «Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα (free lunch)», είπε πρόσφατα ο νέος υπουργός Οικονομικών. Γιατί να υπάρχουν τζάμπα τσουλήθρες, τζάμπα παγκάκια, τζάμπα κούνιες και ξύλινα αλογάκια;

Αν οι παιδικές χαρές ιδιωτικοποιηθούν και παραδοθούν σε εταιρείες, οι γονείς δεν θα έχουν λόγους να ανησυχούν. Στις εισόδους θα υπάρχει face control, ώστε να αποκλείονται οι ζωηροί έφηβοι και τα ποθοπλάνταχτα ζευγαράκια. Οι συνοδοί των παιδιών θα διαθέτουν μια πλαστική κάρτα με ένα τσιπάκι για το αυτόματο άνοιγμα της πύλης ή θα δείχνουν την κάρτα συνδρομητή στον σεκιουριτά. Η εταιρεία θα φροντίζει για την καθαριότητα και την ασφάλεια των χώρων, με αποτέλεσμα να προκύψουν πολλές νέες θέσεις εργασίας. Εκσυγχρονισμός, ασφάλεια και ανάπτυξη: τρία σε ένα. Όσο για το αντίτιμο της χρήσης της παιδικής χαράς, το συζητάμε: πρέπει να εξασφαλίζει ένα λογικό κέρδος στον ιδιώτη επιχειρηματία, αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να είναι πολύ υψηλό γιατί τότε οι πελάτες θα είναι ελάχιστοι. Έτσι, τις παιδικές χαρές θα τις απολαμβάνουν όσοι δεν έχουν τη νοοτροπία του τζαμπατζή, όπως συνέβαινε εδώ και πολλές γενιές.

Ποιος ξέρει, όπως κάποτε υπήρχαν τα πειρατικά ταξί, έτσι και τώρα να προκύψουν πειρατικές παιδικές χαρές, απιστοποίητες και αδήλωτες. Τα παιδιά θα καταλαμβάνουν τον κήπο ή τον ακάλυπτο των εγκαταλειμμένων κτιρίων και θα παίζουν εκεί: ανασφαλή αλλά ελεύθερα και χωρίς να πληρώνουν. Ήδη αρκετά λουκέτα έχουν παραβιαστεί, πολλοί πηδούν τα κάγκελα και οι απιστοποίητες παιδικές χαρές δέχονται τους πρώτους επισκέπτες τους. Από την προσχολική ηλικία στην ανομία, όπως θα έλεγε ο κ. πρωθυπουργός.

Θες παιδική χαρά, λοιπόν; Πλήρωσε. Αναζήτησε τη σχέση ποιότητας/τιμή, γίνε απαιτητικός και ψαγμένος καταναλωτής. Πώς πληρώνουμε για καλά σχολεία, καλά νοσοκομεία, καλά φάρμακα;

Οραματιστής και προφήτης αυτού του εκσυγχρονιστικού και αναπτυξιακού μέτρου είναι ο Γιάννης Πρετεντέρης, που πριν δύο χρόνια (8/6/2012) έγραφε στα Νέα για τον δήμαρχο Ελληνικού Χρήστο Κορτζίδη (ναι, αυτόν που φέτος μας κάλεσε από την εκπομπή του να μαυρίσουμε): «Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, που τα τελευταία 35 χρόνια υποδύεται έναν “λαό”, ο οποίος δικαιούται τα πάντα χωρίς να πληρώνει τίποτα. Ούτε νοσοκομεία, ούτε σχολεία, ούτε παραλίες, ούτε διόδια...»

Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος αναρωτιέται ποιοι φταίνε περισσότερο που οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ. Όσοι λαδώθηκαν από τη Siemens ή «όσοι προπαγανδίζουν την άποψη ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα τζάμπα γλέντι;»

Ακούτε, παιδάκια; Τέρμα τα τζάμπα γλέντια, οι τζάμπα τσουλήθρες, η τζάμπα ζωή.

(Αθήνα, 13/7/2014. H φωτογραφία της παιδικής χαράς του Άγιου Παντελεήμονα είναι από ΑΠΕ.)