Η Ουκρανία ως γεωπολιτικό έπαθλο

του Δημήτρη Μηλάκα

Η υποτίμηση της γεωπολιτικής παραμέτρου ως πυροκροτητή των εξελίξεων στην Ουκρανία είναι προφανής από τα διεθνή (και εγχώρια) media. Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά σ αυτό ακριβώς το γεωπολιτικό διακύβευμα.

Παράλληλα με τα όσα ακούμε/ βλέπουμε/ διαβάζουμε για τις δυτικές... ευαισθησίες περί των «δημοκρατικών-ατομικών δικαιωμάτων» των Ουκρανών και των δεσμεύσεων της Μόσχας για προστασία των «Ρώσων αδελφών» ειδικά της Κριμαίας, καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στο χάρτη. Και αφού δούμε το χάρτη να πάρουμε υπόψη μας τα εξής:

Πρώτον: στις 28 Απριλίου του 2006 στη Σόφια υπογράφτηκε από τους ΥΠΕΞ Βουλγαρίας (I.Kalfin) και ΗΠΑ (Condoleezza Rice) ένα Αμυντικό Σύμφωνο συνεργασίας (DCA- Defense....
Cooperation Agreement) το οποίο ουσιαστικά έδινε στην Ουάσιγκτον το δικαίωμα να «μοιράζεται» στρατιωτικές βάσεις και υλικό στο Βουλγαρικό έδαφος. Μετά από τις απαραίτητες συνταγματικές διαδικασίες και ρυθμίσεις στην βουλγαρική βουλή το εν λόγω Σύμφωνο τέθηκε σε ισχύ στις 6 Ιουνίου του 2006.

Στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών οι ΗΠΑ εγκατέστησαν στο Βουλγαρικό έδαφος κοντά στη Μαύρη Θάλασσα (και «απέναντι από την Κριμαία) τέσσερεις στρατιωτικές βάσεις:

•Bezmer Air Base

•Novo Selo Range

•Aitos Logistics Center

•Graf Ignatievo Air Base

Σύμφωνα με την αμερικανοβουλγαρική στρατιωτική συμφωνία στις βάσεις αυτές σταθμεύουν μόνιμα 2.500 Αμερικανοί στρατιώτες. Επίσης αυτές οι βάσεις και το προσωπικό τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν (από τις ΗΠΑ) για δραστηριότητες κατά τρίτης χώρας!

Δεύτερον: Ανάλογες βάσεις στη Μαύρη θάλασσα έχουν εγκαταστήσει οι ΗΠΑ και στο έδαφος της Ρουμανίας, οι οποίες φιλοξενούν 1.600 Αμερικανούς στρατιώτες.

Σύμφωνα με το Associated Press στις 29/10/ 2013 ξεκίνησε στην αμερικανική βάση Deveselu η κατασκευή των απαραίτητων υποδομών για την ενεργοποίηση της αποκαλούμενης (από τις ΗΠΑ) αντιπυραυλικής ασπίδας. Δηλαδή ενός συστήματος αεράμυνας εντός του οποίου εντάσσονται χώρες όπως η Πολωνία, η Τουρκία. Το εν λόγω σύστημα προβάλλεται ως η απαραίτητη άμυνα των συμμάχων έναντι των απειλών από το Ιράν. Όλοι ωστόσο γνωρίζουν ότι το αντιπυραυλικό σύστημα στρέφεται κατά της Ρωσίας.

Τρίτον: Από το 2010 λειτουργεί υπό αμερικανική ηγεσία το πρόγραμμα Black Sea Rotational Force. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος αμερικανικές ειδικές δυνάμεις αναπτύσσονται για περισσότερο από ένα εξάμηνο - μέχρι να αντικατασταθούν από νέες δυνάμεις - σε αμερικανικές βάσεις στη Μαύρη θάλασσα και πραγματοποιούν ασκήσεις. Σ αυτές τις ασκήσεις συμμετέχουν χώρες όπως: «Romania, Georgia, Ukraine, Bulgaria, Macedonia (έτσι ονομάζουν την ΠΓΔΜ οι Αμερικανοί), Bosnia and Herzegovina, Serbia, Albania, Greece, Azerbaijan, Montenegro and Croatia».

Τέταρτο: Κάθε χρόνο στη Μαύρη θάλασσα οι Αμερικανοί οργανώνουν μεγάλη ΝΑΤΟική άσκηση με την ονομασία  «θαλάσσια αύρα» (Sea Breeze) και τη συμμετοχή: Azerbaijan, Armenia, Georgia, Greece, Canada, Latvia, Macedonia, Moldova, Germany, Romania, and Turkey.

Στην άσκηση του 2007 για παράδειγμα, η οποία πραγματοποιήθηκε σε απόσταση αναπνοής από την Κριμαία έλαβαν μέρος 2.500 στρατιώτες, 22 πολεμικά πλοία και μεγάλος αριθμός αεροσκαφών.

Κατόπιν τούτων έχουμε την εντύπωση πως εξηγούνται αρκούντως και οι «δυτικές ευαισθησίες» περί των δημοκρατικών και άλλων δικαιωμάτων των Ουκρανών καθώς και η ρωσική αποφασιστικότητα να προασπίσει μια περιοχή (Κριμαία) της οποίας η απώλεια θα αποτελούσε ανεπανόρθωτο πλήγμα για την στρατηγική της άμυνα.

ΥΓ: Ο εναγκαλισμός των ΝΑΖΙ Ουκρανών με τις… δημοκρατικές ηγεσίες των ΗΠΑ της Γερμανίας κλπ απλώς επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι «ο σκοπός (έλεγχος της Ουκρανίας/ αποδυνάμωση της Ρωσίας) αγιάζει τα μέσα.

Όσο περί της προβολής των δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων των Ουκρανών  τα οποία πρέπει οι δυτικοί δημοκράτες (με το ΝΑΤΟ) να… προστατέψουν: Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι (οι Ουκρανοί στην προκειμένη περίπτωση - γιατί δεν ήταν μόνο οι φασίστες που κατέβηκαν στο δρόμο κατά του απερίγραπτου καθεστώτος Γιανουκόβιτς)   προσφέρουν τη ζωή τους με μεγαλύτερη προθυμία για την επίτευξη ενός (έστω και υποτιθέμενου) ανώτερου σκοπού…

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»