Στην υγεία του κορόιδου (ΙΙ)

του Καρτέσιου

Εδώ και καιρό έχω πάψει να μας λυπάμαι πια και πρώτον απ’ όλους εμένα. Δε μπορώ να λυπηθώ μια κοινωνία που καταδέχεται να τη δουλεύει ένας Άδωνις Γεωργιάδης. Έγινε ολόκληρος χαμός πριν λίγο καιρό επειδή ο υπουργός Υγείας ήθελε να περάσει – και το πέρασε – ένα νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι θα έκανε φτηνότερα τα φάρμακα για τους ασφαλισμένους. Ο ΣΥΡΙΖΑ την πάτησε σαν πρωτάρης και έπεσε στην παγίδα του Γεωργιάδη, καθώς ασχολήθηκε με τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζε η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία σε περίπτωση μείωσης...
της τιμής των φαρμάκων, ενώ το πραγματικό πρόβλημα δεν ήταν ποτέ το πόσο θα κοστίζει γενικά ένα φάρμακο αλλά το πόσο θα το πληρώνει συγκεκριμένα ο ασφαλισμένος.

Τα τελευταία 3 χρόνια η συμμετοχή των ασφαλισμένων στην αγορά των φαρμάκων τους αυξήθηκε από το 9% στο 25%. Μετά τη «μείωση» της τιμής των φαρμάκων που πέρασε ο Γεωργιάδης κατάφερε μέσω διάφορων κόλπων και εν μία νυκτί να αυξήσει αυτή τη συμμετοχή των φαρμάκων στο 40%, στο 50% ακόμη και στο 70%.

Το κόλπο ήταν απλό και κάποιοι το φώναζαν από τότε. Κανείς όμως δεν τους άκουγε, οπότε δεν είναι και τόσο παράλογο που σήμερα θα ακούσουμε όλοι το φαρμακοποιό μας να μας λέει ότι χρειάζεται να πληρώσουμε μεγαλύτερη συμμετοχή, διότι:

 Ως γνωστόν ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει μόνο το ποσό της τιμής αναφοράς ενός φαρμάκου – τιμή που έχει ορίσει εντελώς αυθαίρετα και δίχως εξήγηση ο ΕΟΠΥΥ -  άσχετα με τη λιανική τιμή του φαρμάκου. Προσφάτως και εντελώς αιφνίδια, λοιπόν, ο ΕΟΠΥΥ απέστειλε καταλόγους στα φαρμακεία με νέες ακόμη χαμηλότερες τιμέςαναφοράς, που σημαίνει ότι θα καλύπτει ακόμη μικρότερο ποσοστό της τιμής ενός φαρμάκου, ενώ ολόκληρη τη διαφορά θα την πληρώνει ο ασφαλισμένος.

Αν θυμάστε, όλα τα επιχειρήματα του Γεωργιάδη υπέρ των γενοσήμων εστιάζονταν στο ότι θα ήταν φτηνότερα και θα γλίτωνε χρήματα ο ασφαλισμένος. Οι νέες τιμές αναφοράς όμως που ορίζει τώρα ο ΕΟΠΥΥ είναι σε πολλές περιπτώσεις μικρότερες και από τις τιμές των γενοσήμων. Οπότε πάπαλα το επιχείρημα της αγάπης του κ. Γεωργιάδη προς τα γενόσημα.

Διότι ο κ. Γεωργιάδης είχε φροντίσει να περάσει απαρατήρητη την εξής «λεπτομέρεια»: Αν ο γιατρός γράψει σε ασθενή του ένα γενόσημο φάρμακο το οποίο δεν είναι το φθηνότερο γενόσημο της πιάτσας , τότε ο ασθενής – ασφαλισμένος του ΕΟΠΥΥ καλείται να καλύψει εξ ολοκλήρου τη διαφορά που προκύπτει από τη διαφορά της τιμής του φθηνότερου γενόσημου και του γενόσημου φαρμάκου που του έχει γράψει ο γιατρός του ενώ θα κληθεί να πληρώσει και τη συμμετοχή του.

Συμπερασματικά, ο ασφαλισμένος που θα πάει να αγοράσει το γενόσημό του θα μάθει ότι θα του κοστίζει ακριβότερα επειδή ο ΕΟΠΥΥ θεώρησε καλό να μειώσει κι άλλο την τιμή που ο Οργανισμός θεωρεί πως πρέπει να καλύψει. Π.χ., αν ένα γενόσημο κόστιζε 10 ευρώ και αυτά τα 10 ευρώ τα κάλυπτε ο ΕΟΠΥΥ τώρα θα καλύπτει μόνο τα 8. Τουτέστιν, ο ασθενής θα πληρώνει το 25% των 8 ευρώ συν τα 2 ευρώ διαφοράς, οπότε γίνεται εύκολα κατανοητό ότι το ποσοστό συμμετοχής εκτινάσσεται. Σε αυτό το ποσό, ας προστεθεί και το 1 ευρώ ανά συνταγή.

Χτες, μπροστά μου, μέσα σε φαρμακείο ασφαλισμένος πλήρωσε ως συμμετοχή 17 ευρώ για φάρμακα και όταν ρώτησα τον φαρμακοποιό «πόσα θα πληρώσει ο ΕΟΠΥΥ για αυτή τη συνταγή» μου απάντησε «10 ευρώ»! Εδώ, λοιπόν έχει καταργηθεί κάθε έννοια «συμμετοχής» του ασφαλισμένου στα φάρμακά του. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ο ασφαλισμένος πληρώνει τα φάρμακά του και ο ΕΟΠΥΥ απλώς συμμετέχει! Έχει αντιστραφεί εντελώς το πράγμα.

Πρώτα, λοιπόν, γεμίσαμε την αγορά με γενόσημα και τώρα βάζουμε τους ασφαλισμένους να τα πληρώνουν ακριβότερα από όσο πλήρωναν πριν για τα πρωτότυπα. Ξέρω, είναι λιγάκι μπερδεμένο, αλλά δεν πειράζει. Θα σας το ξεμπερδέψει αύριο ο φαρμακοποιός σας. Δεν θα έχει κάνει λάθος στο λογαριασμό. Δε θα φταίει αυτός. Απλώς όσο καιρό εμείς θα πιστεύουμε ότι έχουμε την πολυτέλεια να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος είναι πιο «καθαρός αριστερός», πιο «αγνός πατριώτης», ποιος είναι «καλύτερος σωτήρας», τα φάρμακα θα φτηναίνουν ακριβαίνοντας, ο Γεωργιάδης θα γελάει μαζί μας, η κυβέρνηση θα πίνει στην υγειά των κορόιδων και τα κορόιδα θα ψοφάμε χωρίς φάρμακα πάνω σε ηλίθιους κομματικούς εγωισμούς.