Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τον Καλαμπόκα….

του Διονύση Ελευθεράτου

Ειρωνεία της τύχης ή αφθονία ξετσιπωσιάς; Η 23η επέτειος της δολοφονίας του Νίκου Τεμπονέρα (8 Ιανουαρίου)  βρήκε την ακροδεξιά ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας να πατά, πάλι, το γκάζι της συνήθους υστερίας της εναντίον της Αριστεράς. Να κρώζει, να   «ανακαλύπτει» εκ νέου «συνοδοιπόρους» της τρομοκρατίας. Να αξιώνει (!) έως και διαγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ, ως κατάθεση πιστοποιητικών τήρησης επαρκών αποστάσεων από την τρομοκρατία - ναι, αυτή την ...αχανή, περίπου «ενιαία» κοιλάδα του κακού, που εκτείνεται από τις γιάφκες των «Ερυθρών Ταξιαρχιών» έως τις Σκουριές κι όπου αλλού θελήσουν οι «χαρτογραφήσεις» της ακροδεξιάς κυβερνώσας δράκας.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε: στα μεταπολιτευτικά χρονικά (αν όχι και πολύ νωρίτερα), ενός και μόνον ενός πολιτικού κόμματος κάποιο γνωστό πολιτικό στέλεχος έχει αποδεδειγμένα διαπράξει πολιτικό φόνο. Το κόμμα αυτό είναι η Νέα Δημοκρατία. Δράστης ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Πάτρας και δημοτικός σύμβουλος, Γιάννης Καλαμπόκας. Ο δολοφόνος του καθηγητή Τεμπονέρα.

«Κακιά ώρα»; Όχι, «υψηλή αποστολή»: τα «γαλάζια» τάγματα εφόδου είχαν αναλάβει να ...
«σπάσουν» - τραμπουκικώ δικαίω- τις μαθητικές καταλήψεις. Με τη φλόγα ενός Γκοτζαμάνη. Με λοστούς και ρόπαλα, αλλά πάντοτε με την «αίγλη» που παρείχε η ιδιότητα των στελεχών της μεγαλύτερης συνιστώσας (ΝΔ) του τότε «συνταγματικού τόξου». Επίσης, με διάθεση να υπηρετήσουν τον «εκσυγχρονισμό». Α, συγγνώμη,  προς στιγμήν μπερδευτήκαμε: ξεχάσαμε ότι το «νομοσχέδιο της ποδιάς», εκείνο που θέσπιζε ακόμη και έλεγχο της εξωσχολικής ζωής των μαθητών, το είχε εμπνευστεί ο Β. Κοντογιαννόπουλος προτού προσχωρήσει στο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ. Ο άνθρωπος που κατάφερε να ξεσηκώσει τον μαθητόκοσμο και στους 52 νομούς της χώρας φιλοδοξώντας να επαναφέρει την εκπαιδευτική ζωή στο '51 - '55, σήμερα έχει βελτιώσει τις αριθμητικές επιδόσεις του: υποστηρίζει τους «58» της «κεντροαριστεράς».

Ο Τεμπονέρας δεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έχασε τη ζωή του εξ αιτίας κάποιου «νεοδημοκράτη». Λίγους μήνες νωρίτερα, την 1η Απριλίου 1990, όταν ο Κ. Μητσοτάκης έκανε προεκλογική περιοδεία στην Κρήτη, σοβαρότατα επεισόδια διαδραματίστηκαν με πρωταγωνιστές «γαλάζιους» και «πράσινους» οπαδούς. Τότε ήταν που πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ο οπαδός του ΠΑΣΟΚ, Μανώλης Γιακουμάκης. Εν πάση περιπτώσει, επρόκειτο για μια «βεντέτα» φανατικών «πιστών» των δυο κομμάτων, σε μια περιοχή στην οποία τα όπλα «μιλούν» με αρκετή ευκολία, εάν ανάψουν τα αίματα και θολώσουν τα μυαλά. Ο Καλαμπόκας όμως ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος, όχι κάποιος απλός, ανεξέλεγκτος οπαδός. Και σκότωσε ως επιτιθέμενος, εκ των επικεφαλής της ομάδας τραμπούκων, για να υλοποιήσει ένα σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη: την «ανακατάληψη» των σχολείων...

Είπαμε:  Η ΝΔ εξασφάλισε έτσι μια ιστορική μοναδικότητα στο φάσμα των πολιτικών δολοφονιών - κι όχι μόνο επειδή ο Καλαμπόκας ήταν στέλεχός της. Υπάρχουν δυο επιπρόσθετες παράμετροι. Η πρώτη: ακόμη κι αν οιοσδήποτε επιμένει να αμφισβητεί -για απροσδιόριστους, μυστήριους λόγους- την ενοχή του Καλαμπόκα, τη ΝΔ δεν μπορεί να  την απαλλάξει. Ο ίδιος ο Καλαμπόκας επιχείρησε να ενοχοποιήσει άλλο στέλεχος της τοπικής ΟΝΝΕΔ, τον Αντώνη Μαραγκό. Η δεύτερη - και καταλυτικότερη: τη δολοφονία εκείνη χαρακτηρίζουν ονοματεπώνυμα, γεγονότα και πράξεις που διαλευκάνθηκαν. Η υπόθεση δεν παρουσιάζει λογικά κενά, ούτε «σκιές». Ούτε τη συνθέτουν εικασίες και κατά το δοκούν «βεβαιότητες».

Δεν είναι από τις υποθέσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι μήπως ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε με ελλιπή στοιχεία. Ούτε από αυτές, για τις οποίες μαθαίνεις πχ ότι  κάμερες ασφαλείας κατέγραψαν τον κατηγορούμενο με ρούχα εντελώς διαφορετικά, από εκείνα που - σύμφωνα με φωτογραφίες- φορούσε ο δράστης την ίδια ώρα. Ούτε από εκείνες, για τις οποίες διαπιστώνεις - ελέω φωτογραφιών και βίντεο- ότι ο υποτιθέμενος κάτοχος μολότοφ ήταν ένας ανυποψίαστος τύπος που βγήκε απλώς να πετάξει σκουπίδια, φορώντας πυτζάμες. Ούτε από εκείνες, οι οποίες σε κάνουν να αναρωτιέσαι: διάβολε, από πότε συντάσσουν σε καθαρεύουσα τον επίλογο της προκήρυξης τους «αντάρτες πόλεων», σαν αυτούς που «γαζώνουν» τον καπιταλισμό πυροβολώντας τα γραφεία της ΝΔ στις τρεις την νύκτα; «Να βάλλει με πολεμικό τυφέκιο»... Μπορεί να το ...βάλει ο νου σου;

Επτά χρόνια έμεινε στη φυλακή ο Καλαμπόκας. Ουδέποτε η πολιτική και «δημοσιογραφική» politically correct θεώρηση των πραγμάτων τον χαρακτήρισε τρομοκράτη - κι αυτό σε μία χώρα, στην οποία έχουν δικαστεί με τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο ακόμη και ανήλικα παιδιά,  που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου 2008. Το πράγμα, βεβαίως, είχε «συνέπεια και συνέχεια»: ο φόνος του Φύσσα ήταν «αποτρόπαιο έγκλημα», αλλά ο φόνος των δύο «Χρυσαυγιτών» στο Ν. Ηράκλειο «τυπική» τρομοκρατική ενέργεια. Το παιχνίδι  του τι και πώς πρέπει να εγγραφεί στο «συλλογικό υποσυνείδητο» καλά κρατεί...

ΥΓ: Μολονότι τα στοιχεία σε βάρος του Καλαμπόκα ήταν συντριπτικά, ουκ ολίγα στελέχη της ΝΔ διατράνωναν την «πεποίθησή» τους ότι ο «αγωνιστής» ήταν αθώος. Ουδέποτε στιγματίστηκαν ως «προστάτες δολοφόνων». Περισότερα για αυτό σε επόμενο σημείωμά μας.

από το «Πριν»