Ο μεγάλος αντιπερισπασμός

Όπως αναλύεται σε αρκετά ενδιαφέροντα άρθρα των τελευταίων ημερών, η υπόθεση Χρυσή Αυγή καθώς εξελίσσεται μετά την άγρια δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δεν είναι αυτό που φαίνεται με μια αφελή ματιά.

Πρόκειται για ένα μεγάλο πολιτικό αντιπερισπασμό που ανοίγει πολλές δυνατότητες για τους έχοντες την πρωτοβουλία των μαζικών συλλήψεων, της εικονικής εκκαθάρισης του "χώρου".

Μπροστά στον προφανή και απροκάλυπτο βόθρο της Χρυσής Αυγής, η κυβέρνηση των γραβατωμένων δεξιών και καμουφλαρισμένων με την αχλή των δήθεν και πάλαι ποτέ σοσιαλιστών, φαντάζει θεματοφύλακας της νομιμότητας και - κατά τη λογική τους - της περιβόητης Δημοκρατίας.

Ένας τόσο ισχυρός περισπασμός, που τραντάζει την εγχώρια και διεθνή επικαιρότητα των media με αλλεπάλληλες ζωντανές μεταδόσεις εικόνων και περιγραφών, είναι δύσκολο να....
παρακαμφθεί με τον απλό λόγο, με τα επιχειρήματα της λογικής και του τεκμηριωμένου πολιτικού λόγου. Η δύναμη της εικόνας και η τέταρτη εξουσία εδώ και τώρα επιβεβαιώνονται θριαμβευτικά!

Αν, σε ένα φανταστικό κόσμο, τα media κάλυπταν με τόση σπουδή απεργίες, πορείες, καταλήψεις, συνελεύσεις βάσης, τότε είναι σίγουρο οτι η κοινωνία μας θα είχε στρίψει 180 μοίρες και θα κοίταζε με βεβαιότητα προς το φως.

Σήμερα όμως πρέπει να προβληθεί όσο το δυνατόν πιο έντονα και ανάγλυφα το προφίλ της σαπίλας της Χρυσής Αυγής ώστε μπροστά τους να φαντάζει καλή, ανεκτή η χαμηλοβλεπούσα σαμαρική κυβέρνηση. Ένας πόντος λοιπόν από την αυθόρμητη - για μη επεξεργασμένες συνειδήσεις - σύγκριση. Το χαμηλό προφίλ, οι τόνοι της υποταγής, του κάτσε ήσυχα, τώρα δικαιώνονται!

Ταυτόχρονα έχουμε εκείνη την υποβόσκουσα θεωρία των δύο άκρων, για να βρίσκεται και ποιος ξέρει ποια κατάλληλη στιγμή να ανασυρθεί και να χρησιμοποιηθεί. Αφού πατάξαμε το ένα άκρο με αυτό τον τρόπο, ας πάμε τώρα και στο άλλο και ας εφαρμόσουμε τα ίδια.

Το παρακράτος στο οποίο στηρίζεται και προστρέχει όταν χρειάζεται το κράτος της βίας, χρησιμοποιείται αναλόγως τις περιστάσεις. Άλλοτε τρομοκρατεί, άλλοτε "καθαρίζει" τους ανεπιθύμητους, άλλοτε γίνεται το παράδειγμα για το ένα άκρο, πότε έρχεται στην επιφάνεια και πότε βυθίζεται περισσότερο στο σκοτάδι, ενώ ταυτόχρονα αφήνεται να κάνει τις δικές του δουλειές, τα μπραβιλίκια της νύχτας, τα λαθρεμπόρια κάθε είδους, μια και πρέπει και αυτό να αποκομίζει κάποιο ικανό όφελος για να εξακολουθήσει να κάνει τη δύσκολη δουλειά.

Η σαπίλα που αναδύεται από τις οθόνες των τηλεοράσεων μας κατά τη διάρκεια των δελτίων ειδήσεων αυτών των ημερών, είναι σε επαφή και σε όσμωση με την επίσημη κεντρική εξουσία. Οι εισαγγγελείς, οι ανακριτές, οι δικαστές, η πολιτική ηγεσία τώρα μόλις ανακάλυψαν αυτό το τέρας με τα τόσα πολλά πλοκάμια. Ποτέ ξανά πρωτύτερα δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό από όλο αυτό το απέραντο δίκτυο φονιάδων, νταβατζήδων, μπράβων, λαθρεμπόρων, μέσα και πέριξ και της αστυνομίας. Μια εκδοχή μόνο για αφελείς.

Τα εργασιακά δικαιώματα, οι ζωές των ανθρώπων, οι κατακτήσεις του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου, του πολιτισμού, όλα αυτά δεν πρωταγωνιστούν σήμερα πουθενά. Η υποβάθμιση της ζωής μας δεν πρωταγωνιστεί πουθενά. Η φυσική, ηθική, πολιτισμική μας εξόντωση είναι ανύπαρκτο πρόβλημα για τα media και την κυβέρνηση.

Το show της σύλληψης ενός μέρους, του πιο εμφανούς και του πιο προφανούς του βόθρου, ήρθε για να σκεπάσει ακόμα περισσότερο τον αφανισμό μας που εξακολουθεί να συντελείται χωρίς διακοπή. Μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει επικοινωνιακά όταν πια θα έχει επιτευχθεί ο στόχος.

Φυσικά ότι αποκαλύπτεται αυτές τις μέρες, ήταν για τον προοδευτικό κόσμο προ πολλού γνωστό, όπως η πραγματική φύση αυτού του μορφώματος, οι σχέσεις του με την αστυνομία και επομένως το επίσημο κράτος κι έτσι, κατά μια έννοια, όσοι τα έλεγαν από παλιά, δικαιώνονται. Όμως αυτή η πραγματικότητα θα αποσιωπηθεί ενώ θα εμφανιστεί μια εικόνα των πρωταγωνιστών της κυβέρνησης ως προασπιστών της Δημοκρατίας.

Έτσι, γύρω από αυτή την τεράσια υπόθεση με κορμό τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, θα πλεχτεί ένα δίκτυο χειρισμών για να περισωθούν οι φορείς και οι εκτελεστές της πολιτικής που μας δολοφονεί καθημερινά κατά χιλιάδες και εκατομμύρια.

Εμείς δεν πρέπει να τους χαρίσουμε τον Παύλο, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι γέννησε τα τραγούδια του και όσα καταγγέλλουν οι στίχοι του. Κι αν θέλουμε τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της άγριας δολοφονίας του στη φυλακή, εξίσου οφείλουμε στη μνήμη του να συνεχίσουμε τον μεγάλο αγώνα για μια άλλη κοινωνία εδώ και τώρα, πραγματικά δίκαιη, μια κοινωνία φωτεινή, μια κοινωνία για όλα τα πλάσματα του κόσμου, που θα απομονώνει αυτόματα και γρήγορα ότι τη διαβρώνει.

Οφείλουμε εδώ και τώρα να υψώσουμε τη φωνή μας με όλους τους δυνατούς και αδύνατους τρόπους και να θέσουμε τα σώματά μας απέναντι στους εχθρούς της ζωής, σε όσους σκοτώνουν χιλιάδες παιδιά, χιλιάδες άρρωστους γέροντες, αποτελειώνοντας το δημόσιο σύστημα Υγείας, Παιδείας, Ασφάλισης, σε όσους αφανίζουν τη δημιουργία και τον πολιτισμό αυτού του τόπου που οικοδομήθηκε με αίμα.

Το οφείλουμε σε κάθε Παύλο, και σε αυτόν τον ένα.