Η Αναγκαιότητα ενός Τρίτου Αριστερού Μετωπικού Πόλου

του Γ. Ρούση

(Σχόλιο «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ» στο τέλος του άρθρου)

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Αριστερά επιβεβαιώνουν και καθιστούν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη συγκρότησης ενός αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού μετωπικού της πόλου.

Το ΚΚΕ με τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του για το 19ο Συνέδριο του πετυχαίνει εκείνο που δεν θα φαντάζονταν ούτε στα καλύτερα τους όνειρα οι χειρότεροι εχθροί του. Οδεύει στην αυτοκτονία δια της μεθόδου της ασφυξίας, μιας που με αυτές του τις Θέσεις, αλλά και τις επεξηγηματικές συμπληρώσεις τους από την Αλέκα Παπαρήγα σφραγίζει πια ερμητικά κάθε χαραμάδα που θα του επέτρεπε έστω και κατ’ ελάχιστο να αναπνέει τον αέρα του έξω από αυτό κόσμου.

Απόδειξη; Η παντελής έλλειψη κάθε προβληματισμού, για το γεγονός ότι όχι μόνον οι σύμμαχες της κοινωνικές δυνάμεις, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία της ίδιας της εργατικής τάξης, κάθε άλλο παρά εκφράζεται από το ΚΚΕ.

Η αντιμετώπιση της κοινωνικής συμμαχίας ως συμμετοχής στα υπό το ΚΚΕ μετωπικά σχήματα...
τύπου ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ κλπ

Ο αποκλεισμός κάθε πολιτικής συνεργασίας με άλλες αντικαπιταλιστικές δυνάμεις.

Ο ρητός, γενικός αποκλεισμός σε παγκόσμια πρώτη στην ιστορία όλου του κομμουνιστικού κινήματος,   κάθε   εκλογικής συμπόρευσης (θέση 67).

Η εκ μέρους της ΓΓ καινοτόμος δήλωση (κατά την επίσημη παρουσίαση των θέσεων )ότι για την όποια συνεργασία απαιτείται από τους συνεργαζόμενους η εκ μέρους τους αποδοχή των αναλύσεων του ΚΚΕ περί «υπαρκτού».

Ο αποκλεισμός από τη λαϊκή συμμαχία οποιουδήποτε πέρασε ποτέ από το ΚΚΕ και στη συνέχεια διαγράφτηκε ή αποχώρησε !!!!!

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ με τις πρόσφατες τοποθετήσεις των ίδιων των ηγετικών στελεχών του, φαίνεται ότι όσο εκτιμά ότι πλησιάζει προς την κυβερνητική εξουσία, τόσο περισσότερο συμβιβάζεται με την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων.

Αυτά πέρα του ότι αναφανδόν δηλώνουν ότι είναι οι πλέον φερέγγυοι υποστηριχτές του Ευρώ της ΕΕ , και οι πλέον καλύτεροι εγγυητές των ιδιωτών επενδυτών, πέρα του ότι η βασική διαφοροποίηση τους από τους κυβερνώντες, κατά τις δικές τους δηλώσεις, είναι ότι θα είναι πιο σκληροί διαπραγματευτές απέναντι στους δυνάστες μας, συνεχίζουν να αφήνουν ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο συνεργασίας του με σημερινές κυβερνητικές δυνάμεις, ή ακόμη και με καθαρά νεοφιλελεύθερες, εθνικιστικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Ταυτόχρονα και συνεπαγόμενα, η κυρίαρχη τάση του φαίνεται όλο και περισσότερο να συμπορεύεται με το ΚΚΕ-διευκολυνόμενη και από τη δική του στάση- ως προς τον αλληλοαποκλεισμό τους από κάθε συνεργασία, αλλά και να αποκλείει τη συνεργασία με τις ριζοσπαστικές δυνάμεις της αριστεράς.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες προβάλλει επιτακτική η ανάγκη διαμόρφωσης ενός αριστερού, ριζοσπαστικού, αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, μετωπικού πόλου που θα υπερβαίνει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ , το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, ή άλλα σχήματα, ή συνιστώσες .

Το Μέτωπο αυτό πρέπει να έχει ένα τέτοια περιεχόμενο, διότι αυτό ανταποκρίνεται στη σύγχρονη λεπτή σχέση μεταρρύθμισης και επανάστασης, και ταυτόχρονα οδηγεί στην ανύψωση του επιπέδου συνειδητότητας των λαϊκών δυνάμεων.

Πιο αναλυτικά ένα τέτοιο αντικαπιταλιστικό- αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο απορρέει από το ότι :

-Υπεύθυνος για την κρίση είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παράγωγης, και συνεπώς αυτός είναι που πρέπει να καταπολεμηθεί.

- Όλο και ευρύτερες λαϊκές μάζες τείνουν να συνειδητοποιήσουν την παραπάνω αλήθεια.

-Η αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική διέξοδος –προϋπόθεση της όποιας προοδευτικής μεταρρύθμισης- μπορεί να δείξει πιο άμεσα στην πράξη, ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, που να βελτιώνει αντί να επιδεινώνει την κατάσταση των εργαζομένων.

Με ποιο φιλοσοφικούς όρους, αυτό σημαίνει ότι η άρνηση της άρνησης (του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού) μπορεί να γίνει πιο εύκολα άμεσα αποδεκτή από την κοινή συνείδηση απ’ ό,τι η θέση (του σοσιαλισμού), διότι ο μεν καπιταλισμός αποτελεί το Είναι των ανθρώπων, ο δε σοσιαλισμός το δέον Είναι τους, το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει για την ώρα πουθενά.

-Αν δεν υπάρξει ένας τέτοιος ουσιαστικά αντισυστημικός αριστερός πόλος, το κενό αυτό θα έλθουν να το καλύψουν φασιστικές δυνάμεις.

από την «Iskra.gr»

Σχόλιο της «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ»: Το μόνιμο λάθος που κάνουν όσοι επιδιώκουν τη δημιουργία ενός μετωπικού σχήματος που θα μπορούσε να παίξει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις, είναι ότι με την εμμονή τους σε ένα καθαρά ταξικό αντικαπιταλιστικό πλαίσιο βάζουν για ακόμα μια φορά το κάρο μπροστά από το άλογο, δεν αναγνωρίζουν και αποκλείουν άλλες δημοκρατικές δυνάμεις που ριζοσπαστικοποιούνται και κατανοούν τον ταξικό αγώνα ως εθνικο-απελευθερωτικό.

Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις προερχόμενες απ’ όλο το δημοκρατικό φάσμα, από τη λαϊκή δεξιά, το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, μέχρι και τη κομμουνιστική αριστερά κατανοούν το πρόβλημα της χώρας, ως πρόβλημα ξένης κατοχής και επικυριαρχίας ενός διεφθαρμένου καθεστώτος διαπλοκής που βρίσκει στήριγμα ακριβώς στους ξένους επικυρίαρχους και όχι απλά και υπεραπλουστευτικά ως πρόβλημα όξυνσης της ταξικής επίθεσης από τη πλευρά του Κεφαλαίου. Με άλλα λόγια κατανοούν, ότι χωρίς αποκατάσταση ενός καθεστώτος πραγματικής Δημοκρατίας, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική απελευθέρωση. Και αποκατάσταση της Δημοκρατίας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ανάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και αυτή με τη σειρά της δεν μπορεί παρά να στηριχθεί στη Νομισματική Κυριαρχία.

Μόνο με την ανάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και την εμπέδωση ενός καθεστώτος πραγματικής Λαϊκής Κυριαρχίας, θα μπορούμε να μιλήσουμε για Κοινωνική Απελευθέρωση από τα δεσμά της Κεφαλαιοκρατίας και του Ιμπεριαλισμού.

Δηλαδή, οι θιασώτες των αντικαπιταλιστικών μετώπων αρνούνται πεισματικά να κατανοήσουν αυτό που για τους απλούς καθημαγμένους από τη κρίση πολίτες γίνεται ολοένα και πιο καθαρό, ότι ο «ταξικός» αγώνας είναι κάτω από τις σημερινές συνθήκες πρώτα και κύρια εθνικοαπελευθερωτικός.

Εμείς του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου κατανοώντας έγκαιρα τις ανάγκες των καιρών προχωρήσαμε στο σχηματισμό αυτού του Κινήματος που φιλοδοξεί να αγκαλιάσει όλη τη Κοινωνία που πλήττεται από τη κρίση κι ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να δώσει τον Αγώνα, αφήνοντας πίσω ιδεολογικές αγκυλώσεις, ή αντιλήψεις που προκύπτουν από θρησκόληπτη προσήλωση σε εγχειρίδια «ταξικής πάλης», ή κομματικές εντάξεις και καταβολές.

Ναι, το Μέτωπο που αγωνιωδώς ζητείται και από, τον έγκριτο κατά τα άλλα, συγγραφέα του άρθρου, υπάρχει, είναι εδώ, δίνει τη καθημερινή μάχη, αποκτά βαθιές ρίζες μέσα στο κοινωνικό σώμα και καλεί όλους τους Έλληνες να συστρατευθούν με μόνα προαπαιτούμενα τη δημοκρατική και πατριωτική τους συνείδηση.

Όλες οι άλλες απόπειρες συγκρότησης σχημάτων και μετώπων, που θα περιχαρακώνονται με βάση ιδεολογήματα, ή αντιλήψεις άκαιρων διαχωρισμών μεταξύ αριστερών, ή δεξιών, αντικαπιταλιστών, ή μη, είναι καταδικασμένα σε πλήρη αποτυχία.  

Για το «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ-ΕΠΑΜ»

Όθωνας Κουμαρέλλας

μέλος της ΠΓ του Ε.Πα.Μ.