Το παιχνίδι της Μέρκελ και πέρα από αυτό

του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Δεν αποφάσισε αυτό το αιφνιδιαστικό ταξίδι στην Αθήνα η Γερμανίδα καγκελάριος για να στηρίξει απλώς την κυβέρνηση και μάλιστα τον κ. Σαμαρά. Τον εαυτό της θέλει να καλύψει για τις αποφάσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί εις βάρος της Ελλάδας, με τραγικό θύμα τα δυο-τρίτα της κοινωνίας.

Η κ. Μέρκελ δεν επιθυμεί να επωμισθεί την ευθύνη της δρομολογημένης θεσμικής (πλέον) απομόνωσης της Ελλάδας στην ευρωζώνη, ούτε την διαδικασία καραντίνας για την μετατροπή του δημόσιου χρέους σε «βιώσιμο», που θα ακολουθήσει αμέσως μετά την εκκολαπτόμενη συμφωνία για τα δημοσιονομικά. Με άλλα λόγια, η κυρία Μέρκελ έρχεται για να ανοίξει το δρόμο εισαγωγής ενός διπλού νομισματικού συστήματος στην Ελλάδα, ως προάγγελος αυτού, στο βαθμό που το χρέος κριθεί «μη-βιώσιμο» και για όσο καιρό η χώρα παραμείνει εκτός της χρηματαγοράς.

Η Ελλάδα τυπικώς θα παραμείνει στην ευρωζώνη, αλλά υπό καραντίνα και αυστηρή εποπτεία μέχρι να φανεί σε πιο βαθμό θα αποδώσουν οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ως προς τον ρυθμό μείωσης του χρέους. Καθώς όμως τα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης της κυβέρνησης είναι επόμενο να μεγεθύνουν την ύφεση, να «στεγνώσουν» απολύτως την αγορά και να...

προκαλέσουν ασφυκτικό πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο δεν προτίθεται να λύσει η ΕΚΤ, αποκλειστικά για την Ελλάδα θα ακολουθηθεί η πρόνοια του διπλού νομισματικού.

Τούτο θα αποτελέσει ειδικό διακανονισμό μετά την υπερψήφιση των εξοντωτικών για την κοινωνία μέτρων από το ελληνικό κοινοβούλιο, σε έκτακτη σύνοδο κορυφής της ΕΕ και μετά τις αμερικανικές εκλογές φυσικά – αποκλειστικά για το ελληνικό ζήτημα – σύμφωνα με τον οποίο για όσο διάστημα η χώρα θα βρίσκεται εκτός χρηματαγοράς, οι τραπεζικές καταθέσεις και η συναλλαγές με το εξωτερικό θα παραμείνουν σε ευρώ, το οποίο παράλληλα θα συνεχίσει να αποτελεί το νόμισμα αναφοράς της χώρας, ενώ οι μισθοί θα πληρώνονται σε Άλλο Νόμισμα.

Αυτό είναι τούτη την ώρα το κυρίαρχο σενάριο. Ανάλογα με την προσαρμογή της χώρας και τις επιδώσεις της οικονομίας, τούτο το εσωτερικό νόμισμα, που θα είναι αδιαπραγμάτευτο στην διεθνή χρηματαγορά θα πλωρίζεται. Έτσι η ευθύνη εξόδου από την πιστωτική κρίση περνά εξολοκλήρου στην ελληνική πλευρά. Σταματά προς το παρόν η συζήτηση για νέα αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, με συμμετοχή αυτή τη φορά και του επίσημου τομέα της ευρωζώνης, όπως και η προοπτική για νέο δανεισμό μετά από «επιμήκυνση» του προγράμματος της τρόικας.

Τώρα, προετοιμάζεται η εφαρμογή άλλης στρατηγικής, σύμφωνα με την οποία τα αποτελέσματα της ύφεσης που προκαλεί η νεοφιλελεύθερη, βίαιη προσαρμογή και η δημοσιονομική «ριζική» αναθεώρηση, δεν θα αντιμετωπίζονται με αυξημένο δανεισμό από τους εταίρους μας ή κάλυψη από την ΕΚΤ, παράλληλα με «κούρεμα» των περασμένων δανειακών κεφαλαίων, αλλά με πρόσθεση στην εσωτερική υποτίμηση και συγκαλυμμένης υποτίμησης δια ενός εσωτερικού πληθωριστικού μέσου γενικών συναλλαγών.

Μιλάμε δηλαδή για την απόλυτη φτωχοποίηση και ευρω-προτεκτορατοποίηση της Ελλάδας, όπου η ανάπτυξη θα φορτωθεί αποκλειστικά στις πλάτες του ελληνικού λαού, δηλαδή των εργαζομένων. Αυτή είναι η νέα στρατηγική, που έρχεται να ικανοποιήσει τον στόχο «πάση θυσία στο Ευρώ», το οποίο για την κυρία Μέρκελ καλώς αποτελεί ζήτημα εθνικού συμφέροντος, ενώ για την ξεδιάντροπη ελληνική κυβέρνηση και την διαπλοκή που την στηρίζει θα έπρεπε να έχει γίνει κατανοητό ότι τούτο αποτελεί διαδικασία που αδιαμφισβήτητα προσβάλει το ελληνικό εθνικό συμφέρον.

Επί του θέματος, ο συντάκτης αυτών των γραμμών τόλμησε να σας ενημερώσει εγκαίρως δυο χρόνια προτού δομηθεί ως πολιτικοοικονομική αφήγηση από διακεκριμένους γερμανούς κυρίως επιστήμονες, όπως για παράδειγμα οι Hans-Werner Sinn και Friedrich Sell, μέλη του γερμανικού συστήματος διακυβέρνησης και σύμβουλοι της καγκελαρίας.

Αυτοί με δυο κουβέντες εισηγήθηκαν τη νέα στρατηγική, προτείνοντας την προσωρινή έξοδο των δοκιμαζόμενων χωρών της νότιας περιφέρειας της Ευρώπης από το ευρώ με τρόπο «προστατευμένο και συντεταγμένο». Αυτό οι πολιτικοί θα το εμφανίσουν (νομιμοποιήσουν) ως διασφάλιση παντοτινής παραμονής στην ευρωζώνη, από τη στιγμή που μετά τον Νοέμβριο τούτη θα μετατραπεί σε «ανοικτή» νομισματική ένωση, η οποία θα διασφαλίζει την επιστροφή στο ευρώ σε «αμαρτωλές» χώρες όπως η Ελλάδα, ενώ θα «τιθασεύσει» τους νότιους λαούς στην λιτότητα, εξαιτίας του φόβου, μήπως καταντήσουν φτωχοί και απολύτως εγκλωβισμένοι με ειδικές οικονομικές ζώνες εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, όπως η Ελλάδα.

Ως προς αυτό, ρόλος θα ανατεθεί κατά πάσα πιθανότητα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών, που θα αναλάβει τον έλεγχο του νέου πειράματος: «διπλό νομισματικό» για την Ελλάδα. Έτσι θα έχουμε ελεγχόμενη νομισματική εσωτερική υποτίμηση, όπως θεωρητικά σε δεύτερο στάδιο (: μετά από σταθερή ανάπτυξη και μείωση δημόσιου χρέους) και πιθανή σταδιακή ανατίμηση, στον βαθμό ασφαλώς που η ελληνική οικονομία καταστεί ανταγωνιστική και εύρωστη. Αυτό υπολογίζεται να απαιτήσει πάνω από 6-8 συνεχή χρόνια παραγωγής σημαντικού πλεονάσματος από ελληνικής πλευράς, χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι αιματηρές θυσίες των ελλήνων εργαζομένων και ανέργων θα συνοδευτούν με μια μορφή ειδικής σχέσης στο πλαίσιο της ΟΝΕ, η οποία θα επιτρέπει ακριβώς την προσωρινή υιοθέτηση εσωτερικού νομίσματος και θα δίνει την δυνατότητα («διασφαλίζει») την πλήρη επιστροφή στο ευρώ σε μεταγενέστερο στάδιο, στο βαθμό που η ελληνική οικονομία θριαμβεύσει!

Τούτο είναι το παιχνίδι της κυρίας Μέρκελ, που θεμελιώνεται με την επίσκεψή της στην Ελλάδα, όπου από την μία θα μεταφέρει το μήνυμα πως η Γερμανία δεν θα εγκαταλείψει τους Έλληνες, αλλά από την άλλη θα υπαινίσσεται ότι η σταθεροποίηση της χώρας εντός της ευρωζώνης, εκτός από τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού – τον οποίον ασφαλώς βαθιά συμπονά – απαιτεί και ευλυγισία και στο νομισματικό/συναλλαγές πέραν του στενού δημοσιονομικού φάσματος.

Μια και λεφτά, μετά την τελευταία δόση που θα λάβουμε για να ικανοποιηθούν κατά κύριο λόγο οι τραπεζίτες, θα σταματήσουν να υπάρχουν, θα πρέπει να φροντίσουμε εμείς αποκλειστικά για την ρευστότητά μας. Αυτό δεν πρόκειται ασφαλώς να το αρθρώσει έτσι η καγκελάριος, αλλά τούτο είναι το ζήτημα και το ζητούμενο από γερμανικής πλευράς και πανευρωπαϊκώς πλέον.

Εμείς, φίλοι, από την πλευρά μας, κάναμε ότι μπορούσαμε τα τελευταία δυόμιση χρόνια, για να σας ενημερώσουμε για την οδό που προαλείφεται εις βάρος της χώρας και του λαού. Προτείναμε εγκαίρως πολιτικές λύσεις και διαδικασίας απεγκλωβισμού και ισχυροποίησης του εθνικού συμφέροντος, εντός της ΕΕ και διεθνώς, δυστυχώς όμως σε τίποτα δε εισακουστήκαμε, στο βαθμό μάλιστα που δεν λοιδορηθήκαμε από χαμηλού επιπέδου καθεστωτικούς υπαλλήλους ή ηλιθίους.

Αυτά που σημειώνει για παράδειγμα στο βιβλίο του ο κ. Ρουμελιώτης, εμείς σας τα γράφαμε – εστί ακριβώς – ήδη από εκείνον τον καθοριστικό Απρίλιο, όταν μετέβη στο ΔΝΤ, για (δήθεν) διαπραγματεύσεις ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Ωστόσο καμία απολύτως κόντρα-στρατηγική δεν ανέπτυξε το κίνημα, για να αντιμετωπίσει αυτή την δρομολογημένη πορεία απαξίωσης της χώρας και εξευτελισμού της κοινωνίας. Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις αναλώθηκαν σε μικροσκοπιμότητες και οπορτουνισμούς, δίχως σημαίνον πολιτικό έρμα για μια εναλλακτική ηγεμονία στον τόπο, που θα επανέφερε το ζήτημα της ελληνικής κρίσης στο Ευρωπαϊκό του (φυσιολογικό πολιτικά) πλαίσιο, με μια πολιτική διαπραγμάτευση θα έβγαζε την χώρα από την απομόνωση, απορρίπτοντας την στρατηγική του ατομικού μηχανισμού και της καραντίνας, όπως ασφαλώς και την προοπτική εισαγωγής διπλού νομισματικού.

Δεν υπήρξε ωριμότητα και σε λίγο η κυρία Μέρκελ θα επισκεφτεί μια χώρα υπό διάλυση, όπου η κυβέρνησή της διαπράττει καθημερινά εγκλήματα εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων, των κοινοβουλευτικών-δημοκρατικών θεσμών και του εθνικού συμφέροντος. Ασφαλώς στη χώρα της η κ. Μέρκελ δεν θα έκανε αυτό που πράττει ο συνομιλητής της έλληνας πρωθυπουργός: επειδή δήθεν βιάζεται να κάνει ιδιωτικοποιήσεις καταργεί με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου την «χρυσή μετοχή» του Δημοσίου, αλλά και την διάταξη που απαγόρευε σε ιδιώτη να αποκτήσει ποσοστό άνω του 20% σε εταιρεία του Δημοσίου. Καταργεί μεταξύ άλλων το ελάχιστο ποσοστό τού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΕΥΔΑΠ. ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας».

Και έτσι σπεύδει να ρυθμίσει εις βάρος κάθε έννοιας εθνικού συμφέροντος το κρίσιμο (σύμφωνα και με την γερμανική θεωρία) ζήτημα των ειδικών μετοχών του Ελληνικού Δημοσίου (golden shares) στις υπό αποκρατικοποίηση εταιρείες. Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου καταργείται το άρθρο 11 του ν. 3631/2008 (γνωστός ως «νόμος Αλογοσκούφη»), σύμφωνα με το οποίο υπόκειντο σε έγκριση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων η απόκτηση από άλλο μέτοχο, εκτός του ελληνικού Δημοσίου, δικαιωμάτων ψήφου που εκπροσωπούν ποσοστό μεγαλύτερο του 20% του μετοχικού κεφαλαίου επί ανωνύμων εταιρειών εθνικής στρατηγικής σημασίας.

Τι να πεις μετά από αυτά; ΝΤΡΟΠΗ, σε όσους στηρίζουν και υποστηρίζουν αυτές τις διαδικασίες για να καταλήξουμε μετά το εξευτελιστικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στο διπλό νομισματικό, που παράλληλα με την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας θα εισαγάγει επιπροσθέτως στην παραοικονομία και φοροδιαφυγή και τον μαυραγοριτισμό!

Η κυβέρνηση έχει χάσει πλέον τον μπούσουλα, είναι πανικόβλητη και απολύτως ανίκανη να ορίσει και να διαπραγματευτεί το εθνικό συμφέρον, πόσο μάλλον το συμφέρον ανέργων, εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών! Τα δίνει όλα και τα κάνει όλα για να μην σκάσει στα χέρια της η γενική στάση πληρωμών.

Φοβάται το χάος, που με δραματική επιπολαιότητα και απύθμενο καιροσκοπισμό, εξύφαναν τα τελευταία χρόνια οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αγκαλιά με τραπεζίτες, νταβάδες και την υπόλοιπη διαπλοκή. Και όμως σήμερα είναι χρέος και ευθύνη του κινήματος εναντίον της στρατηγικής της τρόικας, να προφυλάξει αυτό την χώρα από το χάος

Η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι είναι φοβική και ανεύθυνη, άρα μεγεθύνεται αφάνταστα η απαίτηση των καιρών να επιδείξει ο ίδιος ο ελληνικός λαός ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, παράλληλα με ανυποχώρητη αγωνιστικότητα και μαζικότητα στις κινητοποιήσεις του.

Η κυβέρνηση εδώ που κατάντησε, θα μπορούσε να μετατραπεί σε ανεύθυνο προβοκάτορα εις βάρος ακόμη και της στοιχειώδους δημοκρατίας. Ας μην δώσουμε αυτήν την ευκαιρία. Ας δώσουμε στην κ. Μέρκελ την δυνατότητα να αντιληφθεί ότι το «παιχνίδι της» μας είναι γνωστό και αποκρουστικό, αφού παράλληλα διαδηλώσουμε την λατρεία μας στην δημοκρατία, την ελευθερία και την χειραφέτηση από ταπεινές, αντιλαϊκές/αντεθνικές παγίδες, όπως και από τους φορείς τους.

Ας καταλάβουν επιτέλους όλοι, μα κυρίως εμείς οι ίδιοι ότι και τα ποντικάκια-πειραματόζωα, διαθέτουν δέκα δράμια μυαλό, βούληση και λίγη αξιοπρέπεια. Αυτά ως προαπαιτούμενο οιασδήποτε πολιτικής δράσης για μια εναλλακτική δημοκρατική ηγεμονία στην χώρα, που θα διαπραγματευτεί με λαϊκή ισχύ και πάθος το εθνικό συμφέρον σε αυτή την δραματική συγκυρία.