ΜΥΘΟΙ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ


Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΜΠΗΚΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ ΠΟΥ ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ!

Έχει υπερβεί κάθε όριο ανοχής η ανθελληνική προπαγάνδα των γερμανικών μέσων ενημέρωσης. Με έναν καταιγισμό ψεμάτων έχουν πείσει τον γερμανικό λαό ότι δήθεν η Ελλάδα εξαπάτησε τους εταίρους της στην ΕΕ και έτσι μπήκε δολίως στην Ευρωζώνη, στην οποία δεν θα έπρεπε να είχε ενταχθεί ποτέ. Στη βάση αυτή, μας σερβίρουν κάθε τόσο δημοσκοπήσεις του τύπου το 49% των Γερμανών επιθυμεί την αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ, το 62% των Γερμανών συμφωνεί με την πολιτική επιβολής εξοντωτικής λιτότητας στους Έλληνες, το 59% δεν κατανοούν γιατί οι Έλληνες ψηφίζουν κόμματα που αντιτίθενται στο μνημόνιο που ρημάζει τη ζωή τους και άλλα παρόμοια.

Αποφεύγουμε συνήθως να ασχολούμαστε με θέματα παρελθόντος, αλλά αυτή τη φορά είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια εξαίρεση για να αποδείξουμε ότι στην Ελλάδα δεν κατοικούν…
Λωτοφάγοι. Οι νέοι λογικό είναι να μη γνωρίζουν τι έγινε πριν από 12 χρόνια όταν αποφασιζόταν ποιες χώρες θα μπουν στην Ευρωζώνη και αρκετοί μεγαλύτεροι να έχουν ξεχάσει τα γεγονότα, τα οποία άλλωστε δεν είχαν καμιά δραματικότητα και έτσι πιθανόν να μην τα είχαν καν προσέξει τότε, αφού είχαν διαδικαστικό, διεκπεραιωτικό χαρακτήρα.

Σε καμιά απολύτως περίπτωση η Ελλάδα δεν γέλασε τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ΕΕ για να μπει στην Ευρωζώνη. Ήταν καθαρά γερμανική απόφαση να μπουν στο ευρώ όλες ανεξαιρέτως οι χώρες – μέλη της ΕΕ των «15» (τόσα κράτη – μέλη είχε τότε η ΕΕ) που το επιθυμούσαν! Γι’ αυτό και μπήκαν στην Ευρωζώνη και οι 12 χώρες που το ήθελαν και έμειναν εκτός ευρώ μόνο οι 3 χώρες που αρνήθηκαν να μπουν (Βρετανία, Σουηδία, Δανία). Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια.

Υπήρχαν δε απολύτως συγκεκριμένοι λόγοι που ώθησαν τους Γερμανούς σε αυτή την απόφαση. Λόγοι τεράστιας γεωπολιτικής σημασία για το Βερολίνο.
Επί σχεδόν δέκα χρόνια μετά την ενοποίηση της Γερμανίας μαίνονταν στη χώρα αυτή οι συζητήσεις γύρω από τη νομισματική ενοποίηση. Αν δηλαδή θα φτιαχνόταν ένα «σκληρό» ευρώ Γερμανίας – Γαλλίας στο οποίο θα συμμετείχαν κυρίως για λόγους «καμουφλάζ» η Ολλανδία, το Βέλγιο, τοΛουξεμβούργο και η Αυστρία) ή αν θα φτιαχνόταν ένα «μαλακό» ευρώ με όλες τις χώρες – μέλη της ΕΕ που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν σε αυτό.

Οι Γερμανοί ταλαντεύονταν ακόμη ανάμεσα στις δύο εκδοχές, όταν έλαβε χώρα ένα καταλυτικό γεγονός: οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εντάξουν στο ΝΑΤΟ όλες τις πρώην «σοσιαλιστικές» χώρες του Συμφώνου τηςΒαρσοβίας – ΠολωνίαΤσεχίαΟυγγαρίαΣλοβακία κλπ. Με τον τρόπο αυτό οι Αμερικανοί αποκτούσαν των στρατιωτικό και πολιτικό έλεγχο των χωρών αυτών.

Τον Μάρτιο του 1999 έλαβε χώρα αυτή η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Η αντίδραση των Γερμανών ήταν άμεση και δόθηκε σε δύο επίπεδα.

Το Βερολίνο αποφάσισε πρώτον, να εντάξει στο ευρώ όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της ΕΕ που συμφωνούσαν να μπουν στην Ευρωζώνη και δεύτερον, να εντάξουν στην ΕΕ όλες τις χώρες του πρώην«υπαρκτού σοσιαλισμού», παρόλο που λόγω της κατάρρευσης της οικονομίας τους ήταν εντελώς ανέτοιμες για ένταξη στην ΕΕ. Η απόφαση αυτή υλοποιήθηκε με το πρώτο μεγάλο κύμα ένταξης οκτώ χωρών της Κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ το 2004, μαζί με την Κύπρο και τη Μάλτα. Στη συνέχεια εντάχθηκαν και η Ρουμανία και Βουλγαρία.

Στην πραγματικότητα δηλαδή ο ανταγωνισμός της Γερμανίας με τις ΗΠΑ για την ηγεμονία στην Ευρώπη ήταν ο λόγος που το Βερολίνο αποφάσισε και να βάλει όλες τις χώρες της ΕΕ στο ευρώ, αλλά και να εντάξει στην ΕΕ όλες τις χώρες – ερείπια του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Οι αποφάσεις αυτές υπηρετούσαν κορυφαία στρατηγικά συμφέροντα της Γερμανίας, η οποία επέλεγε τον αργό αλλά πολύ πιο σταθερό δρόμο της οικονομικής κυριαρχίας επί των χωρών της Ευρώπης για να αντισταθμίσει έτσι τη στρατιωτικοπολιτική ηγεμονία των ΗΠΑ πάνω στα ίδια κράτη και τελικά να αποσπάσει από την επιρροή της Ουάσιγκτον. Αυτή είναι η αλήθεια και όχι οι ανοησίες που λένε σήμερα.

ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ - ΟΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΤΕ ΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ

Εξοργίζεται κανείς με το θράσος των Γερμανών και των υπόλοιπων Ευρωπαίων να κατηγορούν την Ελλάδα για παραποίηση των στοιχείων προκειμένου να ενταχθεί στην Ευρωζώνη. Υποκρίνονται ότι ξεχνούν πως, όταν ήρθε η ώρα να δουν ποιος πιάνει τα κριτήρια του Μάαστριχτ για να μπει στο ευρώ, διαπίστωσαν με φρίκη ότι πληρούσαν τα κριτήρια μόνο.. δύο χώρες, το Λουξεμβούργο και η Δανία, η οποία μάλιστα δεν ήθελε να ενταχθεί στην Ευρωζώνη! Ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, ούτε κάποια άλλη από τις συνολικά 12 χώρες που αρχικά εντάχθηκαν στο ευρώ είχε πιάσει όλους τους δημοσιονομικούς στόχους και έτσι όλες ανεξαιρέτως οι χώρες αυτές έκαναν λογιστικές απάτεςΗ Αθήνα απλώς αντέγραψε!

*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012
ΜΥΘΟΙ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΥΘΟΙ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ Reviewed by Διαχειριστής on Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2012 Rating: 5

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητέ κύριε Δελαστίκ,

    Είμαι ένας θερμός αναγνώστης των κειμένων σας και σέβομαι την σπάνια πνευματική σας συγκρότηση στο ακέραιο. Δεν γράφω λοιπόν από απέναντι …
    Το ζήτημα δεν είναι να αθωώσουμε αυτούς που μας έβαλαν στο ευρώ με ψευδή στοιχεία, στη βάση του γεγονότος ότι το ίδιο έπραξαν και οι άλλοι της ευρωζώνης. Το ζήτημα είναι το πώς μπήκε η Ελλάς στην ευρωζώνη εξαρχής. Για ρίξτε μια ματιά στον τύπο της εποχής για να δείτε ποιοί φορείς και ποιές προσωπικότητες ήταν υπέρ της ένταξης αυτής, την στιγμή που γνώριζαν ακόμη και τα μικρά παιδιά από τότε πως κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την Ελληνική οικονομία. Σήμερα υπέρ του ευρώ είναι όσοι τα οικονομάνε από το ευρώ, καθώς και ο δύσμοιρος, αμόρφωτος και αποχαυνωμένος, ελληνικός λαός.

    Οι Γερμανοί χτυπούν τους Έλληνες στο βαθμό που θέλουν να χτυπήσουν το κρατικοδίαιτο-αντικαπιταλιστικό μέρος της άρχουσας τάξης της Ελλάδος. Τυπικώς λογικώς, έχουν δίκιο οι Γερμανοί: «και χρόνο και λεφτά σας δώσαμε για να κάνετε μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα …». Και βεβαιότατα θα ήταν προς το συμφέρον του Ελληνικού λαού να καταστραφεί μέχρι γονιδίου αυτή η άρχουσα τάξη, αφήνοντας ελεύθερο πεδίο στην όποια αστική τάξη να αυτονομηθεί, ενδυναμωθεί και αναπτύξει τον καπιταλισμό σε αυτήν την χώρα. Αλλά να καταστραφεί με ποιόν τρόπο, από ποιόν και με τι παράπλευρες συνέπειες είναι το ερώτημα κλειδί; Δύο είναι η τρόποι για να επιτευχθεί αυτή η καταστροφή (γκρέμισμα και χτίσιμο μαζί):

    Α) Ο ήδη δρομολογημένος, και ως φαίνεται κερδίζων έδαφος τρόπος, που θέλει τον ελληνικό λαό να επιτρέψει στη Γερμανία να εκτελέσει αυτό το έργο της καταστροφής, δεχόμενος ότι λένε και ότι κάνουν όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, πλην του ΚΚΕ. (Το τελευταίο ούτε ξέρει, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να πράξει οτιδήποτε προς την κατεύθυνση αυτή.) Ας μην γελιόμαστε ωστόσο! Αυτά τα κόμματα εκπληρώνουν τις Γερμανικές εντολές καταστρέφοντας τον ελληνικό λαό προκειμένου να υπερασπιστούν αυτή την ίδια την ελληνική άρχουσα τάξη από τις γερμανικές επιθέσεις. Αλλά όσο χρόνο και αν κερδίζει έτσι η ελληνική άρχουσα τάξη, το βέβαιον είναι ότι στο τέλος θα ηττηθεί, και αυτή και ο ελληνικός λαός. Αυτός ο τρόπος ταυτοχρόνως θα συνεπαγόταν μια αυτοδίκαιη και εις τους αιώνες των αιώνων κατοχή και εντέλει αφανισμό όχι απλώς του κρατικοδίαιτου-αντικαπιταλιστικού μέρους της άρχουσας τάξης της Ελλάδος, αλλά και της αστικής τάξης και του ελληνικού έθνους συλλήβδην. Θα πάρει λοιπόν μαζί της αυτή η σάπια άρχουσα τάξη κάτω στον τάφο και το ίδιο της το παιδί ζωντανό … Άλλωστε, είναι γνωστόν τοις πάσι ότι το εργοστάσιο της ιστορίας που παρήγαγε αστικές και εθνικές τάξεις έχει προ πολλού φαλιρίσει …

    Β) Ο τρόπος που προτείνει ο Δημήτρης Καζάκης αταλάντευτα, εδώ και τέσσερα χρόνια που τον διαβάζω.

    Παντελής Μιντεκίδης,
    Μαθηματικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Από το Blogger.