ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ

Όμορφη πόλη φωνές μουσικές

απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν


ΧΑΘΗΚΑ 


Χάθηκα,
Μέσα στους δρόμους που μ' έδεσαν για πάντα
Μαζί με τα σοκάκια, μαζί με τα λιμάνια

Χάθηκα, 
Γιατί δεν είχα τα φτερά και είχα εσένα Κατινιώ
Γιατ' είχα όνειρα πολλά
Και το λιμάνι, 
και το λιμάνι είναι μικρό
Γιατ' ήμουν πάντα μόνος
Και θα 'μαι πάντα μόνος.


ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ 


Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένοι κήποι
όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω
στους μεγάλους δρόμους κάτω απ' τις αφίσες
στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ

Να 'ταν η καριδά μου λαμπερό αστέρι
να 'ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι


ΑΥΓΗ ΑΦΡΑΤΗ 


Αυγή αφράτη, τσεκουριά στην πλάτη
απ΄τις καμινάδες ξέφυγε η καπνιά
και κρεμάστηκε μεσ’ στα παράθυρα μας
Σκέπασε ατμός ατμός τον ερωτά μας

Η νύχτα απόλυτη γαλήνη
στα κρεμαστάρια σφαχτάρια τα ρούχα μας


ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ (ΦΑΙΔΡΑ)


Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.

Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.


ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΜΑΖΙ (ΝΥΧΤΑ ΜΑΓΙΚΙΑ) 


Νύχτα μαγικιά μια σκιά περνά
σκέψου τώρα τη φωνή
που σου ’λεγε, ποτέ, ποτέ μαζί

Βάδιζα σκυφτός, ήσουν ουρανός
με των άστρων τη μουσική
μου τραγουδάς, ποτέ, ποτέ μαζί

Μάγισσα χλωμή, το στερνό σου φιλί
ξεχασμένη μουσική
μια μαχαιριά, ποτέ, ποτέ μαζί.

ΜΕΝΕΞΕΔΕΝΙΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ 

Μενεξεδένια ήταν τα βουνά
μενεξεδένια τα φιλιά
μενεξεδένια ήταν τα μάτια σου
κατάμαυρη είναι η μοναξιά.

Το τρένο αυτό που σε ξερίζωσε
μου σκίζει πάντα την καρδιά
το σφύριγμά του είναι για μέ λυγμός
το πέρασμά του είναι καημός.

Ήμουν για σένα ο διαβάτης που περνά
ήσουν για μένα το νερό και η φωτιά.

Σε κράτησα μέσα στα χέρια μου
σα νά ‘σουνα μικρό πουλί
με την αυγή γλυκοκελάηδησες
το δειλινό είχες χαθεί.

Κι εγώ στα δάση τώρα τριγυρνώ
μετρώ τα κίτρινα κλαδιά
μετρώ τα φύλλα που ξεράθηκαν
την άμετρη μετρώ ερημιά.


ΜΗ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕΙΣ

Αυτός που ξέμεινε εδώ
θα ξαναρθεί με τον καιρό
να τον πληγώσεις.

Φίλοι κι εχθροί θα τον ζητούν
κατάματα θα σε κοιτούν
μη με προδώσεις.

Ψέματα οι ψεύτες θα σου πουν
στα όνειρά σου για να μπουν
θα το πληρώσεις.

Ρίξε τον ήλιο απ' τα κλαδιά
στον κόρφο κρύψε τα καρφιά
μη με προδώσεις.

Απλώνει η νύχτα τη βροχή
μαζί ξεμάκραινες κι εσύ
θα μετανιώσεις.

Αν βρεις στο δρόμο νικητές
φωτιά, τσεκούρι και ληστές
μη με προδώσεις.


ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ 


Μη μου μιλάς για τα πουλιά
μη μου μιλάς για τ'άστρα
ψεύτικα ήταν τα φιλιά
τα όνειρα κομμάτια

Μην κλαις, μην κλαις
τα μάτια που κλαιν
ποτέ, ποτέ την αλήθεια δε λεν.

Πάλι μια μέρα θα με βρεις
το χέρι σου θ'απλώσεις
πάλι στα δίχτυα σου θα μπω
κι εσύ θα με ματώσεις


ΝΥΧΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ


Ξάφνου μέσα στο σκοτάδι άναψε ένα φως
χερουβείμ, σεραφείμ σ' έφεραν στη Γη
το φεγγάρι αρμενίζει στων ματιών σου την πηγή

Νύχτα μέσα στα μάτια σου
νύχτα και στην καρδιά σου
ο έρωτας κοιμήθηκε μέσα στην αγκαλιά σου

Καταπράσινα τα φύλλα τώρα σε φιλούν
χερουβείμ, σεραφείμ γλυκοτραγουδούν
είσαι ο πόνος ο μεγάλος, τύραννός μου και καημός


ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ Τ¨ ΟΝΕΙΡΟ 


Στο κάθε σου βλέφαρο κι ένα όνειρο
Κι όλα τα όνειρα θάλασσα απέραντη
Απ’ τα χρυσά της κύματα σου κάνω νοήματα
Να κλείσεις τα μάτια
Τυφώνας έρχεται
Και σαρώνει ιστορίες που τελειώσαν

Το χέρι που άπλωσες στον πυρετό μου
Είναι τ’ όνειρο που η νύχτα απλώνει
κάθε μικρό κελί ντυμένο
για κάθε μονάκριβο
και ξεχασμένο


ΒΓΑΛΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΑΝΙΑ

Πέτα το καμάκι χτύπα πάνω στην πληγή
κοίτα κι ένας άλλος κόκκινο έχει το σπαθί
πέτα το καμάκι, πέτα το φαρμάκι
μη φοβάσαι που μιλώ
πέτα το κορμί σου, πέτα την ψυχή σου
και έλα κάτι να σου πω.

Βγάλε τα μαύρα πανιά
κράτα το χέρι μου σφιχτά
κι αν μας καρφώνουνε
κι αν μας σταυρώνουνε
και μας ματώνουν την καρδιά.

Τα πικρά μου μάτια, το πικρό μου το μυαλό
πέλαγο μεγάλο, πέλαγο αλαργινό
παίρνεις τη ζωή μου, παίρνεις τη φωνή μου
στην αγάπη την παλιά
όμως η καρδιά μου είναι σαν τα κάστρα
κι όλο σαν πουλί πετά.

Η ΑΓΑΠΗ ΖΕΙ ΜΕ Τ΄ ΟΝΕΙΡΟ

Μη με ρωτάς για τον καιρό
που ήμουνα εγώ το δάσος
κι εσύ βροχούλα τ' ουρανού
πότιζες την καρδιά μου.

Η αγάπη ζει με τ' όνειρο
και τ' όνειρο πεθαίνει
όταν εκείνος π' αγαπά
έχει μεράκι στην καρδιά
και τον καημό σωπαίνει.

Μίλα μου για τον αετό
που έχασε τα φτερά του
για τ' αηδονάκι μίλα μου
που έχασε τη λαλιά του.

ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟ ΠΑΙΔΙ 

Έχω ένα βουνό μέσα στο κεφάλι
έναν ποταμό έχω στο μυαλό
θάλασσες και κύματα θερία
στην καρδιά μου μέσα πάντα ζω.

Κι ένα μελαχρινό παιδί
με λάβαρο και με σπαθί
μες στο αίμα μου τό 'χω θαμμένο.

Έχω έναν καημό μέσα στο κεφάλι
έχω μια φωτιά μέσα στην καρδιά
πέλαγο η αγάπη μου μεγάλη
το μεράκι θάλασσα πλατιά.

ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ

Μες στης ζωής τα κύματα
και μες στις καταιγίδες
σκέψου τον ήλιο τον ξανθό
όλα γυρίζουν στη ζωή
σήμερα αυτός, αύριο εσύ
ντυμένος ηλιαχτίδες.

Κάνε κουράγιο, μη λυγάς
θά 'ρθουν τραγούδια και για μας.

Έχει ο καιρός γυρίσματα
κι η μοίρα μονοπάτια
δεν είσαι μόνος στη ζωή
κι αν σήμερα σ' αρνήθηκαν
το γέλιο σου φοβήθηκαν
και τα γλυκά σου μάτια.

Κάνε κουράγιο, μη λυγάς
θά 'ρθουν τραγούδια και για μας.