Θηριωδία με υπογραφές

Η επικύρωση του νέου θηριώδους πακέτου μέτρων από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς της συγκυβέρνησης έως την Κυριακή ανοίγει μια νέα σελίδα στην τροϊκανή Ιστορία της Ελλάδας. Μια σελίδα η οποία θα βαφτεί από το κόκκινο του αίματος, το οποίο ακόμη μια φορά θα κληθούν να καταθέσουν οι Έλληνες πολίτες στον βωμό της υποτιθέμενης σωτηρίας της χώρας. Αλλά και από το γκρίζο της πολιτικής αβεβαιότητας, που θα συνεχίσει να συνοδεύει την προοπτική της.

Ας αρχίσουμε όμως με τις... βεβαιότητες που συνοδεύουν αυτό το μεγάλο πακέτο μέτρων, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από την επικύρωση προαποφασισμένων περικοπών, των οποίων εκκρεμούσε η εξειδίκευση. Τώρα λοιπόν που καταλήγουν στην τελική μορφή των μέτρων, ξέρουμε τα εξής απλά:

♦  Πριν από μερικές εβδομάδες γνωρίζαμε ότι έλειπαν... κάπου 2 δισ.  ευρώ  από  ένα πακέτο 11,5 και πλέον δισ., εκ των οποίων τα 6 έως 6,5 θα κόβονταν με τσεκούρι σε μισθούς και συντάξεις.

♦ Μετά την αρχική «ολοκλήρωση» του πακέ­του, έγινε αυτό που είχαμε προαναγγείλει: η τρόικα...
απέρριψε μεγάλο μέρος του, με αποτέλεσμα μέχρι χθες να αναζητούνται κάπου 4 δισ. ευρώ και το μερίδιο μισθών και συντάξεων στο πακέτο να ανεβαίνει στα 9,5 δισ.!

Το χέρι στο μέλι

Με δυο λόγια, όπως επίσης είχαμε σημειώσει πολλές φορές τόσο στο «Π» όσο και στο topontiki.gr ήδη από τον Αύγουστο, οι δανειστές δεν είχαν - όπως εξ αρχής άλλωστε - καμιά πρόθεση να πάρουν τα δανεικά από πλούτο που θα παραγόταν μέσω αναδιαρθρώσεων, νοικοκυρέματος και επενδύσεων, όπως ισχυρίζονταν.

Αντιθέτως, θα συνέχιζαν, λέγαμε τότε, την καταστροφική λογική των οριζόντιων εισπρακτικών μέτρων και, επειδή τα φορολογικά υποζύγια κοντεύουν να τινάξουν - κυριολεκτικά και μεταφορικά - τα πέταλα, θα έβαζαν το χέρι κατευθείαν στο ταμείο, δηλαδή στον κεντρικό κορβανά του κράτους, εις βάρος πάλι των μισθών και των συντάξεων.

Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν -όπως δεν έδιναν εξ αρχής - για το αν κλείνουν καθημερινά όχι μόνο επιχειρήσεις, αλλά και τα σπίτια των εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών που είναι αδύνατον να ζήσουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Όσο για τις χιλιοτραγουδισμένες «μεταρρυθμίσεις», αυτές περιορίζονται στις εξής ευγενείς επιδιώξεις:

1. Μειώσεις επί μειώσεων σε κάθε είδους εισόδημα, τερατώδη αύξηση της άμεσης φορολογίας και μετατροπή κάθε κοινωνικής κατηγορίας σε εξαθλιωμένους νεόπτωχους. Την ώρα μάλιστα που η συντριπτική έμμεση φορολογία κρατάει στα ύψη τις τιμές, όπως - οι τακτικοί αναγνώστες του «Π» και της ιστοσελίδας του θα θυμούνται - από την αρχή της παρέμβασης της τρόικας είχαμε προειδοποιήσει ότι θα συμβεί.

2. Πλήρη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και μετατροπή κάθε είδους εργαζομένων σε έρμαια των εργοδοτών, με σενάρια τα οποία προϊδεάζουν για εργασιακό εφιάλτη, για παγίωση υψηλότατων ποσοστών ανεργίας, αλλά και για πλήρη κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης όχι μόνο ως συστήματος, αλλά και ως έννοιας.

3. Ως  «συμπύκνωση» των  παραπάνω έρχονται και οι αποικιοκρατικού τύπου Ειδικές Οικονομικές Ζώνες της πλήρους «επενδυτικής» ασυδοσίας έναντι κράτους και εργαζομένων, για τις οποίες ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης... σεμνύνεται ότι ο ίδιος παρακαλάει τη Γερμανία να τις επιβάλει.

4. Πλήρες ξεπούλημα της εθνι­κής περιουσίας σε τιμές εξευ­τελιστικές (τράπεζες, συμμετοχή της ΔΕΗ στη ΔΕΠΑ κ.λπ. – και έπεται συνέχεια), χωρίς καν... περιβαλλοντική μέριμνα (όπως συμβαίνει με προστατευόμενες περιοχές που δίνονται προς άγρια τουριστική εκμετάλλευση σε ιδιώτες) και με μηδαμινό όφελος για το δημόσιο ταμείο.

Η έκταση της άμεσης ζημίας του Δημοσίου και της χώρας από αυτό το όργιο είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει και διερεύνηση ποινικών ευθυνών, αν τυχόν η χώρα αποκτήσει κάποτε μια κυβέρνηση η οποία δεν θα λειτουργεί με μόνο κριτήριο τις εντολές των δανειστών...

Ο Στουρνάρας... ομολογεί

Αν όμως όλα αυτά σχεδιάζονται ή / και υλοποιούνται με στόχο την... ανάπτυξη, ύστερα από δυόμισι χρόνια εφαρμογής της μνημονιακής συνταγής, στον νου όλων έρχεται ο αλήστου μνήμης Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο υπουργός Οικονομικών του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος υποσχόταν ότι θα έφερνε... ανάπτυξη και θα έβγαζε τη χώρα στις «αγορές» από το 2012.

Αντ’ αυτού ο νυν υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας – ο άνθρωπος που υπολόγιζε ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα έφερνε θηριώδεις ρυθμούς ανάπτυξης, για να μην ξεχνάμε ποιος είναι ποιος...– τώρα ομολογεί, μιλώντας την Τρίτη στο Ελληνοκινεζικό Συνέδριο Επιχειρηματικότητας που διοργάνωσαν το ΙΟΒΕ και το Ινστιτούτο «Κομφούκιος» του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ότι:

1. Η προσπάθεια μείωσης των δαπανών, κοινώς οι μισθολογικές και συνταξιοδοτικές περικοπές, οι διαρκώς αυξανόμενες φορολογικές επιβαρύνσεις και όλα τα άλλα μέτρα λιτότητας και αναδιάρθρωσης της αγοράς εργασίας θα επιμηκυνθούν από την αρχική προθεσμία του τέλους του 2014 έως το 2016. Αυτή είναι η περιλάλητη «επιμήκυνση», την οποία η κυβέρνηση... ελπίζει να λάβει ως «μπόνους» από την τρόικα.

2. Η συνεχιζόμενη και επιδεινούμενη ακρίβεια οφείλεται στη συνεχή αύξηση των έμμεσων φόρων και στην έλλειψη ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, ομολογεί ότι η φορολογική πολιτική τους και η ύπαρξη των απειράριθμων καρτέλ καταδικάζει σε θάνατο την αγορά, προς χάριν της οποίας υποτίθεται πως ασκείται όλη αυτή η μνημονιακή βαρβαρότητα εις βάρος των δυστυχών μισθωτών και συνταξιούχων!

3.  Η ύφεση θα επιδεινωθεί το 2012 (σωπάτε καλέ...), με απόκλιση από τους στόχους και ξεπερνώντας το 6%, ενώ το 2014, με έναρξη το 2008 και την απαρχή της κρίσης, η ελληνική οικονομία θα έχει συρρικνωθεί κατά 25% υπερβαίνοντας ποσοστά ύφεσης σε περιόδους εμφυλίων πολέμων. Ακόμη και με την επιφύλαξη ότι οι επίσημες προβλέψεις συστηματικά διαψεύδονται επί τα χείρω, η εικόνα που εμφανίζει ο ίδιος ο υπουργός είναι απελπιστική.

Ίσως εκεί να έγκειται τελικά όλη η άκομψη και απεχθής φιλολογία περί... απειλής εμφυλίου, με τη διαφορά ότι, αν τελικά επέλθει, προφανώς δεν θα είναι υπαίτια η διαφωνούσα... Αριστερά! Ό,τι και αν λένε οι κυβερνητικοί αυτήν τη φορά, πάντως, θα τους πιστέψουν μόνο η τρόικα και τα συμβεβλημένα με αυτήν ΜΜΕ...

4. Παρ’ ότι όλα αυτά γίνονται με  στόχο το πρωτογενές πλεόνασμα, ο Στουρνάρας λέει ότι το 2012 το πρωτογενές έλλειμμα θα φτάσει το 1,5% του ΑΕΠ, υπερβαίνοντας την πρόβλεψη και επιδίωξη για 1%.

5. Η κυβέρνηση είναι ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής στη χώρα, καθώς, κατά τον Στουρνάρα, υπερβαίνουν τα 6,5 δισ. ευρώ τα χρέη της προς τον ιδιωτικό τομέα εξ αιτίας της στάσης πληρωμών που έχει επιβάλει. Βεβαίως τα χρέη βρίσκονται στα 8 δισ. ευρώ, αλλά το 6,5 ακούγεται λίγο καλύτερα.

6. Η «πρόοδος» στη συμπίεση του  ελλείμματος οφείλεται πρωτίστως (3,7% του ΑΕΠ) στη συρρίκνωση των δαπανών, δηλαδή στις μισθολογικές, συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές περικοπές, στην καταβαράθρωση μέχρις εξαφανίσεως του κοινωνικού κράτους, αλλά και στην περιστολή των δημοσίων επενδύσεων, οι οποίες αποτελούν έναν από τους βασικότερους πυλώνες για την - κατά το μνημονιακό παραμύθι - επιδιωκόμενη... ανάπτυξη!

7. Παρά τις χιλιοειπωμένες ανοητολογίες περί πάταξης της φοροδιαφυγής, η συνεισφορά της φορολογικής πολιτικής στους δημοσιονομικούς στόχους υπολείπεται φτάνοντας μόλις το 2,9% του ΑΕΠ. Αυτό βεβαίως συμβαίνει την ώρα που, με το όργιο φοροδιαφυγής εν εξελίξει, ένα τεράστιο ποσοστό συνεπών Ελλήνων πολιτών αδυνατεί να πληρώσει τους υπέρογκους  φόρους του λόγω της μονομερούς επιβάρυνσής του.

Τώρα, αν επισημάνουμε ότι ένα μεγάλο μέρος των συμμάχων της μνημονιακής  διακυβέρνησης βρίσκεται μεταξύ αυτών   που  μέσω νόμιμων «κόλπων» φοροαποφεύγει, όπως άλλωστε κατέδειξε το προη­γούμενο πρωτοσέλιδο θέμα του «Π», κάποιοι θα μας πουν... κακούς λαϊκιστές. Δεν πειράζει, συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

8. Ύστερα απ’ όλα αυτά, τα οποία ακυρώνουν κάθε συζήτηση περί ανάπτυξης, ο Στουρνάρας παραδέχτηκε επιτέλους ότι η ανάπτυξη έχει... μάλλον αγνοηθεί και ότι η – πλήρως ελεγχόμενη από τη Γερμανία – Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, την οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις παρακαλούν να ρίξει χρήμα στην Ελλάδα, έχει πάψει να επενδύει στη χώρα μας στέλνοντας... αρνητικό μήνυμα στις αγορές.

Διά... πάσαν νόσον

Κατόπιν τούτων η συγκυβέρνηση των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συνεχίζει να εμπορεύεται (!) την επιμήκυνση του μαρτυρίου της Ελλάδας και των πολιτών της και να ελπίζει ότι μια μελλοντική «λύση» του ευρωπαϊκού δράματος θα συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα.

Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Ακόμη και αν δοθεί η επιμήκυνση, θα έχει ένα κόστος, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση εκτιμά σε 20 δισ. ευρώ και το ΔΝΤ σε 30 έως 50 δισ. Παρ’ ότι λοιπόν η επιμήκυνση προσφέρεται απλόχερα από όλους τους παράγοντες της επιτήρησης, με το ΔΝΤ να πρωτοστατεί, το ερώτημα είναι ποιος θα βάλει τα δισεκατομμύρια που λείπουν, τα οποία δεν είναι λίγα.

♦ Οι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι τα λεφτά μπορεί να μην είναι πολλά, όμως πολιτικά θα βγουν πολύ δύσκολα ύστερα από τη συνεχή προπαγάνδα περί «βαρελιού δίχως πάτο», περί «αναξιόπιστων Ελλήνων» κ.λπ.

♦ Το ΔΝΤ γνωρίζει ότι οι βασικοί του μέτοχοι δυσφορούν επίσης βλέποντας ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει μόνιμη βιώσιμη λύση.

♦ Στην... «καβάντζα» υπάρχει πάντα η προοπτική ενός νέου κουρέματος, δηλαδή μιας ακόμη ελεγχόμενης χρεοκοπίας, η οποία όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι δεν θα είναι ούτε τώρα η τελευταία.

Συνεπώς μπορεί η τρόικα εσω­τερικού να εμπορεύεται την επιμή­κυνση ως υποτιθέμενη θεραπεία διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, αλλά γνωρίζει πως ούτε αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία, ούτε είναι βέβαιο πως θα επιτύχουν οποιονδήποτε στόχο ούτε η κοινωνία είναι σε θέση να καταβάλει το ζητούμενο τίμημα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι επιλογές τους κυριολεκτικά μας κλείνουν τα σπίτια αν δεν λουκετάρουν την ίδια τη χώρα. Κι αυτό είναι ένα κόστος το οποίο ούτε οικονομικά, ούτε κοινωνικά, ούτε πολιτικά   μπορεί η Ελλάδα να το αντέξει.

από το "ΠΟΝΤΙΚΙ"