Περί γενοκτονίας…

Της Αθανασίας Πέτσα

Σήμερα, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, ας αφιερώσουμε ένα λεπτό για να δούμε μια γενοκτονία που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, μπροστά στα μάτια μας και εδώ και 9 χρόνια περνάει σχεδόν απαρατήρητη.

Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, ούτε καν μέχρι τη δίπλα γειτονιά, στη μαρτυρική Παλαιστίνη, γιατί αυτή η γενοκτονία συμβαίνει στην ίδια μας τη χώρα!
Και αυτό δεν είναι υπερβολή, ούτε «σχήμα λόγου», αλλά ένα πολύ πραγματικό γεγονός, είναι η απλή, όσο και τραγική αλήθεια.

Ο όρος «γενοκτονία» υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948 με τη Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας. Σύμφωνα με τον ορισμό του ΟΗΕ, γενοκτονία υφίσταται όταν συμβαίνει «οιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων, ενεργουμένη με την πρόθεσιν ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος, εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής, ως τοιαύτης:

α) Φόνος των μελών της ομάδος.

β) Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητος των μελών της ομάδος.

γ) Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδος εις συνθήκας διαβιώσεως δυναμένας να επιφέρωσιν την πλήρη ή την μερικήν σωματικήν καταστροφήν αυτής.

δ) Μέτρα αποβλέποντα εις την παρεμπόδισιν των γεννήσεως εις τους κόλπους ωρισμένης ομάδος.

ε) Αναγκαστική μεταφορά παίδων μιας ομάδος εις ετέραν ομάδα.»

Έστω και ένα από αυτά τα κριτήρια αρκεί για να χαρακτηριστεί ως γενοκτονία μια υφιστάμενη κατάσταση και δεν έχει καμία σημασία με ποια μέσα πραγματοποιείται, αν αυτά είναι στρατιωτικά, πολιτικά ή οικονομικά. Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν συμβαίνει έστω μία από τις παραπάνω προϋποθέσεις, αρκεί για να αποδοθεί ο όρος «γενοκτονία», σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό του ΟΗΕ.

Το ερώτημα είναι, ποιο από αυτά τα κριτήρια δεν πληρούται στην κατεχόμενη από το 2010 Ελλάδα;
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, μόνο το 2017 είχαμε απόλυτη μείωση του πληθυσμού κατά 36.000, εξαιτίας της διαφοράς ανάμεσα σε θανάτους και γεννήσεις. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της καταστροφής, αρκεί να αναλογιστεί ότι οι ελληνικές απώλειες στη διάρκεια του πολέμου 1940-1941 ήταν περίπου 14.000.

Συνολικά, κατά την περίοδο 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 151.420 άτομα, σε απόλυτα νούμερα, λόγω της διαφοράς θανάτων-γεννήσεων. Το γεγονός αυτό είναι πρωτοφανές σε συνθήκες ειρήνης στα παγκόσμια χρονικά. Πρωτοφανές επίσης στην ελληνική ιστορία είναι το αρνητικό πρόσημο του ισοζυγίου θανάτων-γεννήσεων, το οποίο παρατηρείται συστηματικά από το 2011 και μετά.

Αν στα παραπάνω προστεθεί και ο αριθμός των ατόμων που εξαναγκάστηκαν σε μετανάστευση, καθώς στην Ελλάδα οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης γίνονται όλο και πιο δύσκολες, έως αφόρητες, τότε η συνολική μείωση του πληθυσμού της χώρας κατά την περίοδο 2011-2017 φτάνει στον αστρονομικό αριθμό των 360.920 ατόμων!

Η διαρκής υποβάθμιση  της οικονομικής κατάστασης του πληθυσμού, η υπερχρέωση, η αυξανόμενη ανεργία και επισφαλής εργασία οδηγούν όλο και περισσότερο κόσμο στην κατάθλιψη (που φτάνει σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και την αυτοκτονία) και τους νέους να διστάζουν να κάνουν οικογένεια. Οι περισσότεροι που αποφασίζουν να μεταναστεύσουν δεν το κάνουν με ελεύθερη βούληση, αλλά εξαναγκάζονται γιατί βλέπουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν πλέον σε αυτήν τη χώρα. Ταυτόχρονα, η συνεχής μείωση του προϋπολογισμού για την υγεία υποβαθμίζει την ποιότητα και την ποσότητα των παροχών υγείας, τα νοσοκομεία σε πολλές περιπτώσεις υπολειτουργούν λόγω ελλείψεων σε υλικά, εξοπλισμό, προσωπικό κλπ. Αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα, αλλά ελάχιστοι συνειδητοποιούν το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και το γεγονός ότι όλα αυτά, συνολικά, συνιστούν γενοκτονία του ελληνικού λαού.

Ο ορισμός του ΟΗΕ για την γενοκτονία απαιτεί να ισχύει έστω μία από τις προϋποθέσεις. Στην περίπτωση της Ελλάδας, ισχύουν και οι πέντε! Όλες, ως συνέπεια των μνημονιακών πολιτικών και του καθεστώτος κατοχής που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το 2010 και μετά!

Το μόνο που μπορεί να αντιτάξει κανείς, είναι ότι ο ορισμός του ΟΗΕ απαιτεί οι ενέργειες αυτές να γίνονται «με την πρόθεσιν ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος», ότι στην περίπτωση της Ελλάδας μπορεί μεν οι συνέπειες των μνημονίων να είναι καταστροφικές, δεν έγιναν όμως με πρόθεση την καταστροφή, αλλά τη σωτηρία της χώρας… Ακόμα κι αν δεχτούμε ένα τέτοιο (παιδαριώδες) επιχείρημα, αυτό θα ίσχυε κατά τον πρώτο, το πολύ τον δεύτερο χρόνο εφαρμογής του «προγράμματος σωτηρίας».

Αν οι προθέσεις ήταν αγαθές, μόλις θα φαίνονταν οι αρνητικές συνέπειες στη ζωή του λαού, θα έσπευδαν να αναγνωρίσουν το λάθος αυτής της πολιτικής και να διορθώσουν τη ζημιά ή τουλάχιστον να μην τη συνεχίσουν. Αντί γι’ αυτό, εδώ και εννέα συναπτά έτη, οι μνημονιακές πολιτικές εφαρμόζονται απαρέγκλιτα και οι «σωτήρες» μας ζητούν όλο και αυστηρότερη εφαρμογή των «προγραμμάτων»! Οι ομολογίες ότι το πρόγραμμα ήταν «λάθος» και ότι μας επιβλήθηκε για τη σωτηρία όχι του λαού αλλά του ευρώ και των ευρωπαϊκών τραπεζών περνούν απαρατήρητες.

Όχι μόνο δεν καταλογίζονται ευθύνες στους αυτουργούς αυτού του εγκλήματος, ώστε να υποστούν τις νόμιμες συνέπειες, αλλά οι ίδιοι οι αυτουργοί έχουν το θράσος να δίνουν συγχαρητήρια στον ελληνικό λαό για τις «θυσίες» που κάνει για να κερδίζουν αυτοί! Υπάρχει λογική εξήγηση γι’ αυτό, εκτός από το ότι το έγκλημα συμβαίνει εκ προθέσεως και εκ προμελέτης;

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι στην Ελλάδα εδώ και εννέα χρόνια διαπράττεται γενοκτονία, συστηματικά και εκ προθέσεως. Και επειδή το έγκλημα συμβαίνει τώρα, είναι σε εξέλιξη και δεν είναι κάτι που συνέβη πριν από 100 χρόνια, έχουμε τη δυνατότητα και την υποχρέωση να το σταματήσουμε!

Η Αθανασία Πέτσα είναι μέλος της Τ.Ο. Θεσ/νίκης και της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr