Επαναστάτης είναι αυτός που κατέχει την τέχνη να κάνει τους ανθρώπους να αγωνίζονται για όσα τους αφορούν.

του Σταύρου Κατσούλη

Δεν μπορεί, πάρα πολλοί από εσάς ήδη έχετε πέσει από τα σύννεφα, ή ετοιμάζεστε να το κάνετε. Ο λόγος προφανής πλέον. Η κυβέρνηση της αριστεράς, ως πολιτική και πολιτειακή συνέχεια των προηγούμενων, συνεχίζει κανονικότατα την πολιτική αποτέφρωσης των πάντων.

Όπως και να το δει κανείς, η υποτιθέμενη ριζοσπαστική κυβέρνηση συνθηκολόγησε και αποδέχθηκε πλήρως τους όρους απόλυτης υποτέλειας των προηγούμενων.

Αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των τωρινών κυβερνητών και των προηγούμενων. Οι προηγούμενοι, μας έλεγαν ξεκάθαρα ποιοι είναι. Αυτοί εδώ τώρα, όχι απλά υποκρίνονται, αλλά έχουν βάλει ένα προσωπείο το οποίο είναι άκρως παραπλανητικό. Αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πέρα από την προδοσία που αποτελεί, είναι κάτι χειρότερο από την κάκιστη προσβολή και πικρόχολη ειρωνεία.

Δεν θα πω για τις υποσχέσεις που πέταξαν στα σκουπίδια. Δεν θα αναφέρω την αδυναμία...
τους να κάνουν το οτιδήποτε χωρίς την άδεια των τοκογλύφων δανειστών. Δεν θα αναλύσω τα γιατί και τα πως δεν είναι δυνατόν να προκαλέσουν ανάκαμψη μέσω στο Ευρώ, μέσα στην φασιστική Ευρωπαϊκή Ένωση και σε συνεργασία με τον καταστροφέα των λαών το ΔΝΤ. Και δεν θα πω τίποτα για το τσίρκο που λέγεται μετονομασία της Τρόικα σε Θεσμούς. Δεν έχει νόημα για όσους ήδη το καταλαβαίνουν.

Δεν θα αναφερθώ επίσης εκτενώς στην νομιμοποίηση και του προηγούμενου καθεστώτος αλλά και της Δανειακής Σύμβασης που άνευ όρων και αμετάκλητα παραδίδει την Εθνική μας Κυριαρχία. Αυτά εξ άλλου, είναι είτε ψιλά γράμματα, είτε αταξικές μπαρούφες για τους αριστερούς που μας κυβερνούν. Αυτά δεν τους απασχολούν, γιατί όπως "γνωρίζουν" και θα μας πουν οι πιο γραφικοί από δαύτους, "ο εργάτης δεν έχει πατρίδες" και ως εκ τούτου, δεν τις χρειαζόμαστε και είναι προτιμότερο να αφήνουμε το υπέρ-διεθνές συμφέρον και κεφάλαιο να αλωνίζει ανενόχλητο σε αυτό το λιγοστό που μας έχει μείνει ως επικράτεια. Γι αυτό, σήμερα θα ασχοληθώ με το κατά πόσον όλοι αυτοί οι αριστεροί, ριζοσπάστες και προοδευτικοί δημοκράτες, είναι πράγματι όλα αυτά τα πράγματα.

Ας δούμε λοιπόν, τις τρομαχτικές διαφορές μεταξύ του αριστερού προσώπου που θέλει να μας δείξει το καθεστώς και την πραγματικότητας:

1) Ο λαϊκός παράγοντας δεν τους απασχολεί καθόλου

Όπως θα σας πει κάθε αριστερός, η ποθητή αλλαγή έρχεται με αγώνες των λαϊκών στρωμάτων. Σωστά. Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας, θα πρέπει να έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: Να έχουν ορθώς ορίσει ποιο ακριβώς είναι το συμφέρον τους. Να έχουν βαθειά ενημέρωση και κατανόηση των καταστάσεων. Να είναι πολιτικά ενεργά. Να είναι κινηματικά ενεργά. Να έχουν αγωνιστική διάθεση. Να έχουν διάθεση οριστικής ρήξης με το κατεστημένο.

Ποια από αυτά βλέπετε εσείς σήμερα να ενδυναμώνει το καθεστώς μέσα στον ίδιο τον Λαό μας; Κανένα. Θα έλεγε μάλιστα κανείς, ότι το τελευταίο πράγμα που θέλουν, είναι να γεννηθεί οτιδήποτε σχετικό με αυτά μέσα στον ίδιο τον Λαό μας.

2) Η αλληλεγγύη που παρέχεται χωρίς την εμπλοκή των Λαϊκών στρωμάτων από το κράτος φέρνει την καταστροφή

Η αλληλεγγύη που έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτή που παρέχεται από την εξουσία. Αυτή η αλληλεγγύη, στην ουσία δεν είναι καν αλληλεγγύη αλλά ελεημοσύνη της χείριστης μορφής. Αυτή, δεν διαμορφώνει ρωμαλέα μέλη της κοινωνίας, που έχουν αγωνιστική διάθεση. Αυτή, δημιουργεί υποχείρια, έτοιμα να κάνουν το οτιδήποτε, να ξεπουλήσουν οποιαδήποτε αξία ή ιδεώδες, για χάρη ενός ξεροκόμματου.

Ένας είναι ο θεμελιώδης νόμος που αφορά την Αλληλεγγύη που μπορεί να γίνει παράγοντας νίκης στον αγώνα: Πρέπει να είναι τέτοια, που θα ξεπηδά εμπράκτως και αυθόρμητα από την συνειδητοποίηση του Λαού μας, ότι πρέπει να ενδυναμωθεί, να είναι σύσσωμα όρθιος, ενωμένος και δυνατός. Και όλα αυτά, όχι ως απλός αυτοσκοπός, αλλά για χάρη της υπέρβασης του προσωπικού προς όφελος όλης της κοινωνίας.

Ποιο από τα δύο βλέπετε εσείς να εφαρμόζει το υποτιθέμενο προοδευτικό καθεστώς κατοχής; Την δεύτερη εκδοχή, την αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Αντί αυτού, έχει επιλέξει την "αλληλεγγύη" της έξυπνης κάρτας, που δημιουργεί σκλάβους του καθεστώτος και μια ανάγει τον κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη σε έναν στιγματισμένο υπάνθρωπο χωρίς δικαιώματα, για πάντα εξαρτημένο από της αρχές και εξουσίες.

3) Το καθεστώς κάνει ολοκληρωτική επίθεση ενάντιά στην ουσιαστική ενημέρωση

Ποιος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που γεννά υγιείς αμφιβολίες για το σύστημα και κατεστημένο; Η ενημέρωση. Η αποκάλυψη όλων αυτών που οι εχθροί του Λαού, δεν θέλουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Η ανάλυση και η επεξήγηση των ψιλών γραμμάτων. Ο διαρκής διάλογος, όπου δεν υπάρχει θέμα το οποίο αποτελεί ταμπού.

Αλλά υπάρχει και η αντίδραση σε όλα αυτά. Όποιος θέλει να κρατά τον Λαό του στο σκοτάδι, θα πρέπει αναγκαστικά να καταπιαστεί εντονότατα με τα εξής:  Την προπαγάνδα, τον αντιπερισπασμό, την απόκρυψη πληροφορίας,  την παραπληροφόρηση, τον ψυχολογικό πόλεμο και ακόμα και το ωμό ψέμα.

Ποιον δρόμο πιστεύετε ότι ακολουθεί το κυβερνών καθεστώς ευρω-κατοχής; Μήπως είδατε πουθενά, κάποια προσπάθεια, προεκλογικά ή μετεκλογικά είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε από τους ΑΝΕΛ, για σοβαρή ενημέρωση χωρίς παρωπίδες και μάλιστα σε κλίμα ανοιχτού διαλόγου; Μήπως είδατε να παρουσιάζουν ανάλυση των πιο κρισίμων θεμάτων που απασχολούν τον Λαό, που είναι η οριστική λύση στο πρόβλημα του χρέους, η ανάκτηση της Εθνικής μας κυριαρχίας, και το θέμα της εξόδου από την Ευρωζώνη και το ευρώ;

Όχι βέβαια. Οι διαφωνίες μεταξύ των εκάστοτε αντιπολίτευσης και κυβερνώσας παράταξης, περιορίζονται στα "μείγματα", στις "πολιτικές", σε υποτιθέμενες "ιδεολογικές διαφορές" και όποιο άλλο παρεμφερές θέμα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τα τρομακτικά θέματα που έχει να αντιμετωπίσει η Χώρα. Κι από πραγματικά οργανωμένη και εκτενέστατη ενημέρωση από τους κυβερνώντες και στυλοβάτες του συστήματος, σίγουρα δεν έχει δει κανείς, ποτέ και τίποτα, γιατί απλά δεν το κάνουν. Και δεν το κάνουν, παρ όλο που εάν ήθελαν, έχουν και το χρήμα και τον δυναμικό για να το κάνουν.

4) Ο Λαός θέλει ελευθερία, το καθεστώς θέλει υποτέλεια

Τα σημαντικά αιτήματα της πλειοψηφίας του Λαού μας, είναι γνωστά σε όλους.  Ο κόσμος απαιτεί τα δικαιώματά του πίσω. Απαιτεί να έχει ένα περιβάλλον στο οποίο θα μπορέσει να ευημερήσει και η σημερινή αλλά και οι επόμενες γενιές. Αλλά απαιτεί και το δικαίωμα ως Λαός, ως Έθνος, να ορίζει αυτός την τύχη του. Αυτό το τελευταίο, για κάποιους υπερβαίνει την κλασσική ταξική έννοια και για κάποιους άλλους στην ουσία είναι ταύτιση του Εθνικού συμφέροντος με το ταξικό. Αυτό, για το καθεστώς, δεν έχει καμιά σημασία όμως.

Για το καθεστώς υποτέλειας, τέτοια αιτήματα τους ξεπερνούν... Γι αυτούς, ο σκοπός είναι η παραμονή μας στην Ε.Ε. και το ευρώ πάση θυσία. Για το καθεστώς όπως αποδείχθηκε από τις πρόσφατες συμφωνίες, ένα κύριο ζήτημα, είναι το πως θα πληρωθούν οι τοκογλύφοι "πλήρως και εγκαίρως". Για το καθεστώς, κύριο ζήτημα είναι η συνεργασία μας με "θεσμούς", που κανένας Λαός ποτέ του δεν ψήφισε. Για το καθεστώς, κυρίαρχο ζήτημα είναι η συνέχιση της πολιτειακής ανωμαλίας και η μη "ρεβανσιστική" αντιμετώπιση όλων αυτών που μας κατέστρεψαν. Για το καθεστώς, το σημαντικό είναι η "μη ρήξη" με τους εταίρους, ακόμα κι αν μας λένε ότι θα μας πιούν το αίμα μέχρι και την τελευταία σταγόνα. Για το καθεστώς, ο Λαός μας καλά θα κάνει να περιμένει και να καθίσει ήσυχος στ' αυγά του, μέχρι να ολοκληρωθεί η ολική παράδοση και υποταγή.  Κι όλα αυτά, οδηγούν στην νομιμοποίηση όλων αυτών των παραγόντων και μηχανισμών που μας έφεραν ως εδώ.

Εσείς, θα χαρακτηρίζατε αυτήν την στάση ως προοδευτική και ριζοσπαστική; Εάν ναι, τότε θα πρέπει να κάνετε κάτι γι αυτό.Γιατί αυτές οι στάσεις, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι δεν οδηγούν σε καμιά πρόοδο, αλλά αντιθέτως, προς τον μεγαλύτερο όλεθρο που έχει γνωρίσει η Πατρίδα και ο Λαός μας.

Επαναστάτης κύριοι, δεν είναι αυτός που ξημεροβραδιάζεται μηρυκάζοντας επαναστατικό λεξιλόγιο.

Επαναστάτης κύριοι, δεν γίνεσαι όταν φοράς την γνωστή μαντήλα επιδεικτικά.

Επαναστάτης κύριοι, δεν είσαι όταν δεν φοράς γραβάτα.

Επαναστάτης κύριοι, δεν είναι αυτός που αηδιάζει κάθε φορά που βλέπει έναν "κοινό θνητό" να του κάνει μια αυτονόητη ερώτηση.

Επαναστάτης κύριοι, δεν γίνεσαι όταν δεχθείς την επικύρωση από την νομενκλατούρα που υπηρετείς.

Επαναστάτης κύριοι της κυβέρνησης που τολμάτε να λέτε ότι είστε τέτοιοι, είναι αυτός που κατέχει την τέχνη να κάνει τους ανθρώπους να αγωνίζονται για όσα τους αφορούν.

Επαναστάτης κύριοι, είναι αυτός που νοιώθει μέρος και σπλάχνο εκ των σπλάχνων αυτών που υποσχέθηκε να υπηρετήσει.

Εφ όσον είστε ανίκανοι να κάνετε αυτό, δεν αξίζετε να ξεστομίζετε αυτά που λέτε και δεν έχετε το δικαίωμα να μιλάτε στο όνομα του Λαού. Πως τολμάτε να κοροϊδεύετε τόσο ασύστολα τον Λαό που σας ψήφισε; Δεν ντρέπεστε που σε εσάς ανέθεσαν την εγκατάσταση της ταφόπλακας του Έθνους μας;

Κύριοι, είστε μια προσβολή άπειρης και ατελείωτης ξεφτίλας σε ότι ριζοσπαστικό και προοδευτικό υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, και σας αξίζει ο διαπαντός ολοκληρωτικός αφανισμός από την πολιτική, εσείς, μαζί με τα κόμματά σας, τα όργανά σας και τους υπηρέτες σας.

Για εσάς, υπάρχει μόνο μία επανάσταση που μπορείτε να κάνετε:  

Σας εύχομαι από καρδιάς και με όλη μου την ψυχή, να εξαφανιστείτε δια παντός από την πολιτική σκηνή της Πατρίδας μας μαζί με τα συνεταίρους σας των άλλων κομμάτων που μας έφεραν ως εδώ.

Αυτή εδώ που τα λέμε, θα ήταν και η καλύτερη επιλογή σας. Γιατί ο πραγματικός ριζοσπαστισμός που θα ξεπηδήσει από τον ίδιο τον Λαό, δεν είναι μακρυά. Και αλίμονο εάν υπάρχετε ακόμα όταν έρθει αυτή η ώρα και η στιγμή. Αλίμονό σας!

Κύριοι ψευτο-επαναστάτες, δεν σας χρειαζόμαστε!