Με αφορμή μια ανακοίνωση «υπέρ» των μαθητικών καταλήψεων

Του Γιώργου Γεωργή

Ας δώσω από την αρχή μια εξήγηση, γιατί την ανακοίνωση αυτή;
Εκδόθηκαν αρκετές ανακοινώσεις για τις κινητοποιήσεις των μαθητών και έγιναν ακόμα περισσότερες τοποθετήσεις.

Η συγκεκριμένη όμως Ανακοίνωση του ΑΡΔΗΝ (27/11/2018) μου φάνηκε έτσι γραμμένη ώστε -περισσότερο από άλλες- να ψαρεύει στα θολά νερά του «δημοκρατικού πατριωτισμού». 
Ίσως γιατί δεν είναι βαμμένη ως ακροδεξιά, στοχεύοντας και στον δεξιό, και στον αριστερό αναγνώστη, τον βιαστικό τουλάχιστο.

Μια λίγο προσεκτικότερη προσέγγιση αποκαλύπτει σωστό περιβόλι, που όμως δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη ομάδα, αλλά πολύ περισσότερες ομάδες κινήσεις και κόμματα τα οποία προσπαθούν ανέξοδα να καπηλευτούν τα πατριωτικά αισθήματα του λαού. Που επενδύουν στο θολό πεδίο της καταρρακωμένης εθνικής αξιοπρέπειας των Ελλήνων και στη σύγχυση που καλλιεργούν τα ΜΜΕ(ξαπάτησης)! Κόμματα και κινήματα που ίσως διεκδικήσουν τη ψήφο μας σπεκουλάροντας «υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, ενάντια στην Συνθήκη των Πρεσπών». Δεν θα πούνε κουβέντα όμως για την κατοχή της πατρίδας. Κι ακόμα λιγότερο θα συνδέσουν την απελευθέρωση της χώρας και του λαού από τα δεσμά του χρέους, του ευρώ, της ΕΕ, ή του Εθνικού Μηχανισμού Σταθερότητας.

Διαβάζουμε στην Ανακοίνωση ότι: «καταλήψεις διαμαρτυρίας των μαθητών» γίνονται «υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, και ενάντια στην Συνθήκη των Πρεσπών». Για το «ενάντια στην Συνθήκη των Πρεσπών» δεν τίθεται ζήτημα.  Σε ότι αφορά το «υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας» χρειάζονται διευκρινίσεις: Η υπεράσπιση της ελληνικότητας της αρχαίας Μακεδονίας είναι υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας, ούτε λόγος! Αν η υπεράσπιση της ελληνικότητας αφορά στην εντός των Ελληνικών συνόρων Μακεδονία, είναι απάντηση σε ανιστόρητα ζητήματα αλυτρωτισμού. Είναι η κάθετη άρνηση σε όποια προσπάθεια αμφισβήτησης της Συνθήκης του Βουκουρεστίου κι επαναχάραξης συνόρων!

Αν η υπεράσπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας αναφέρεται στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή όπου είχε διεξαχθεί ο Μακεδονικός Αγώνας, τότε τα πράγματα αλλάζουν: με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, ορίστηκαν σύνορα και από την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή του Μακεδονικού Αγώνα, μόλις η μισή είναι ελληνική. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, η υπεράσπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας συνεπάγεται την εκ μέρους μας αμφισβήτησης της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, των συνόρων… Θέτει κάποιος εξ υμών αλυτρωτικό ζήτημα στα βόρεια σύνορα της χώρας; Φαίνεται ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα για το ΚΙΝΗΜΑ ΑΡΔΗΝ και για πολλούς ακόμα υπερπατριώτες!

Ακριβώς όπως «οι ύβρεις των υπουργών θέλουν ακριβώς να στρέψουν κάθε πατριωτική αμφισβήτηση προς την κατεύθυνση των φασιστών, για να μπορούν να εμφανίζουν ως «αντιφασιστικό» τον ενδοτισμό και τον εθνομηδενισμό τους»… Με ανάλογο τρόπο ουκ ολίγοι «πατριώτες», πολλά κινήματα, κόμματα και ομάδες φαίνεται να πουλάνε εθνική αδιαλλαξία. «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά», λέει η λαϊκή σοφία. Έτσι, όσοι κραδαίνουν το εθνικό σύμβολο, δεν είναι κατ’ ανάγκη και πατριώτες! Δεν υπηρετούν το Έθνος όσοι τάσσονται κατά της Δημοκρατίας. Δημοκρατία και πατριωτισμός είναι έννοιες αξεχώριστες! Όποιος υποτάσσεται στους δυνάστες του λαού δεν πατριώτης, είτε φορεί το κουστούμι του ευρωπαϊσμού, είτε ομνύει στα σύμβολα του εθνισμού!

Στην Ανακοίνωση η «ενδοτικότητά της κυβέρνησης», εντοπίζεται μόνο «απέναντι σε Σκοπιανούς και Αλβανούς»! Όχι δεν αναφέρονται ούτε η Μέρκελ και οι λοιποί της ΕΕ, ούτε οι νατοϊκοί και Αμερικανοί αξιωματούχοι που εκβίαζαν συνεχώς τον πολιτικό κόσμο σε Αθήνα και Σκόπια! Ούτε τους άκουσε ο συντάκτης να χαιρετίζουν «την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών»! Φαίνεται ότι θεωρείται φυσιολογική η «ενδοτικότητά της –όποιας- κυβέρνησης» απέναντι στους ισχυρούς! Τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιος «πατριώτης» πολιτικός απέναντι στους ισχυρούς; Τι άλλο παρά να γίνει «συνεργάτης» τους! «Συνεργάτης», γαλλιστί  «colaborateur»: το γαλλικό αντίστοιχο του κατοχικού δοσίλογου.

Αυτό τον «πατριωτισμό», τον γνώρισε για τα καλά ο λαός μας στην Κατοχή! Είναι γνωστό ότι σε «μπλόκα» της κατεχόμενης Αθήνας οι Γερμανοί συνήθως συμμετείχαν μόνο με αξιωματικούς παρατηρητές. Τη βρώμικη δουλεία την έκαναν «Έλληνες» (!) αξιωματικοί (!) και «Ελληνικά» (!) σώματα μισθοφόρων οπλισμένων από τους κατακτητές. Ελάχιστοι εξ αυτών τιμωρήθηκαν, οι περισσότεροι τιμήθηκαν από το μετεμφυλιακό κράτος και έπαιρναν και σύνταξη «αντιστασιακού»! Τον «πατριωτισμό» αυτού του είδους, η πλουσιότατη Ελληνική γλώσσα τον ονόμασε: εθνοκαπηλία ή εθνικοφροσύνη!  Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μη συγχέεται με το γνήσιο πατριωτικό αίσθημα που δε λογάριασε ούτε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ούτε την Ιερά Συμμαχία το 1821, ούτε τα εννιά εκατομμύρια λόγχες του Μουσολίνι, ή τις σιδερόφρακτες στρατιές του Χίτλερ το 1940 και μετά!

Ίσως όμως το ΚΙΝΗΜΑ ΑΡΔΗΝ έτσι αντιλαμβάνεται, ίσως έτσι θέλει το «πατριωτικό αίσθημα μέσα στην νεολαία», θρασύδειλο και κοντόθωρο, να εναντιώνεται μόνο στην ενδοτικότητα απέναντι στους Αλβανούς και τους Σκοπιανούς, κι όχι στην ενδοτικότητα απέναντι στα κοινά αφεντικά. Βλέπετε, οι πρώτοι είναι αδύναμοι, στα κυβικά μας! Ο ιμπεριαλισμός όμως; Οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι; Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια; Οι δανειστές και οι θεσμοί τους;
Θα μου πείτε: εδώ κωλώνουμε μπροστά στην Τουρκία, με αυτούς θα τα βάλουμε; Έτσι ήταν πάντα η πατριδοκαπηλία, η εθνικοφροσύνη: Επιλέγει να υπηρετεί τον εκάστοτε κατακτητή (Γερμανός, Εγγλέζος, Αμερικανός, ΝΑΤΟ, ΕΕ), αλλά προσπαθεί να πετύχει την εύνοιά του έναντι των γειτονικών λαών. Το τίμημα το πλήρωνε πάντα ο λαός με ατιμωτικές ήττες και εθνικές συμφορές. Ενδεικτικά και μόνο: Εθνικός Διχασμός, Ουκρανική εκστρατεία, Μικρασιατική καταστροφή, Κορέα, Κυπριακό…

Ο ψευτοπατριωτισμός βλέπει τους λαθρομετανάστες, αλλά δεν βλέπει τους «πλανητάρχες» που είτε ειρηνικά, δια της οικονομικής αφαίμαξης, είτε με πολέμους κι επεμβάσεις διαλύουν κρατικές δομές, ρευστοποιούν έθνη και οδηγούν τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων σε στοχευμένες μεταναστευτικές ροές, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Αυτός ο ψευτοπατριωτισμός εύκολα καταγγέλλει τους ομοίους του: Σωστά καταγγέλλει, για παράδειγμα, «την “εμφυλιακή μηχανική” της κυβέρνησης που θέλει να στρέψει το κίνημα προς τον χρυσαυγητισμό, που είναι εξάλλου και ο καλύτερος σύμμαχός της»! Ακόμα, ορθά διαπιστώνει ότι «το κρεσέντο του “ψευδο-αντιφασισμού με τα κοστούμια” των τελευταίων ημερών, …δεν κάνει τίποτε άλλο από το να σπονσοράρει την ακροδεξιά, μέσα από την τεχνητή υπερδιόγκωση μειοψηφικών περιστατικών».

Στην Ανακοίνωση του ΑΡΔΗΝ  λέγεται ότι οι «μέχρι χθες» καταλήψεις των μαθητών, οι «μέχρι χθες» κινητοποιήσεις τους γίνονταν για «τις τυρόπιτες στα κυλικεία ή για τις εκδρομές»! Ας πληροφορήσουμε το συντάκτη της Ανακοίνωσης ότι οι αγώνες των μαθητών, οι κινητοποιήσεις τους δεν γίνονταν για «τις τυρόπιτες στα κυλικεία ή για τις εκδρομές»! Παρά το ότι τόσο οι τυρόπιτες, όσο και οι εκδρομές, ως ζητήματα της καθημερινότητας, απασχολούν -και σωστά- το μαθητόκοσμο, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, παράλληλα με τις ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, τα βιβλία και το περιεχόμενό τους, τον προσανατολισμό της Εκπαίδευσης κ.α.

Όσοι έχουμε παιδιά γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει, στα σχολεία, κανένα «ψευδοκίνημα σπάω-καίω- καταστρέφω», αν και κάτι τέτοιο κατά καιρούς προβάλλεται ως γεγονός από ετερόκλητες δυνάμεις (από τη ΧΑ και τη ΝΔ έως  κάποιες ομάδες μπαχαλάκηδων που το παίζουν αναρχικοί)! Την απόπειρα να ταυτιστεί το μαθητικό κίνημα με φωτιές και καταστροφές, εκτός από τους παραπάνω και τα συστημικά ΜΜΕ, την συνυπογράφει τώρα και το «αντισυστημικό» ΑΡΔΗΝ. Στην περίπτωση αυτή φαίνεται πως αδυνατεί να διακρίνει «την τεχνητή υπερδιόγκωση μειοψηφικών περιστατικών»… Ας είναι!

Τα «αιτήματα ανασυγκρότησης του υποβαθμισμένου σχολείου, του μισοδιαλυμένου πανεπιστημίου, ακόμα και του ίδιου του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος» –«παρά τον πραξικοπηματισμό των όποιων μειοψηφιών»– τίθενται και φορές πολύ συγκεκριμένα! Υπονομεύονται όμως όταν ζητήματα άσκησης εθνικής πολιτικής στην Παιδεία, δεν συνδέονται με την κατάργηση της χρεοκρατίας, της κατοχής! Παρά τις «πατριωτικές» κορώνες του, στην ίδια ρότα δεν κινείται και το ΑΡΔΗΝ;
Εύλογη είναι η αντίδραση των μαθητών «απέναντι στο ξεπούλημα και τον εθνομηδενισμό που διοχετεύει η κυβέρνηση στα σχολεία, θέλοντας να καταργήσει τις εθνικές γιορτές και την ιστορική μνήμη του ελληνισμού». Παραμένει όμως αποπροσανατολισμένη καθώς δεν αποκτά εθνικοαπελευθερωτικό περιεχόμενο.

Η εύλογη αντίδραση των μαθητών αξιοποιείται διχαστικά κι εμφυλιοπολεμικά όχι μόνο από την «αριστερά», όπως ισχυρίζεται το ΑΡΔΗΝ, αλλά κι από ένα ευρύτατο αντικομμουνιστικό κι αντιαριστερό «μέτωπο»! Κάθε τέτοιο «μέτωπο» που αντί να ενώνει το λαό σε κοινούς στόχους κι αιτήματα, αντί να επιδιώκει την κοινή δράση ενάντια στους κοινούς δυνάστες για την επίλυση κοινών προβλημάτων, χωρίζει το λαό… Κάθε τέτοιο «μέτωπο» που διχάζει το λαό με βάση δοξασίες, προκαταλήψεις, ιδεολογικές προτιμήσεις και παραταξιακές αγκυλώσεις, είναι εκ των πραγμάτων αντιδημοκρατικό και αντιπατριωτικό.

Διαβάζουμε στην ανακοίνωση του ίδιου Κινήματος: «Το “εμφυλιοπολεμικό κλίμα” συμφέρει και τους δυο, γιατί έτσι επιτυγχάνεται η διαίρεση της χώρας σ’ ένα “αριστερό έθνος” και σ’ ένα “δεξιό έθνος”, αντί για ένα ενιαίο και ενωμένο ελληνικό έθνος, έτοιμο να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε απειλή και να ανοίξει νέους δρόμους για την παρακμάζουσα πατρίδα». Λαμπρά! Για το χρέος, τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια… τίποτα! Για ότι συνθέτει το κατοχικό καθεστώς…  άκρα του τάφου σιωπή!

Όποιος νομίζει ότι μπορεί να σώσει την «παρακμάζουσα πατρίδα» χωρίς να συγκρουστεί με τους δανειστές και τους υπερεθνικούς οργανισμούς της σημερινής «Νέας Τάξης», είναι είτε αθεράπευτα αφελής, είτε απατεώνας ολκής! Έτσι άλλωστε έπραξαν και «οι Συριζανέλ και οι κοσμοπολίτικες και αγράμματες πνευματικές ηγεσίες της χώρας»! πόσο, αχ πόσο εύκολο φαντάζει το ψάρεμα «αφελών» στα μάτια τέτοιων «πατριωτών»! Είναι ποτέ δυνατό να αντιμετωπιστεί η παρακμή της πατρίδας, όσο αυτή παραμένει αλυσοδεμένη στο άρμα του χρέους, όσο αντιμετωπίζεται ως λεία πολέμου από τους δανειστές/εταίρους της; Όσο ο λαός ξεζουμίζεται και η νεολαία αναζητάει το μέλλον της στη μετανάστευση;  Τέλειωσαν οι ηρωικές εποχές, μας λένε οι μεν! Δεν μπορείς να συγκρουστείς με τον ιμπεριαλισμό των ισχυρών της γης, ισχυρίζονται οι δε! Συγχωρέστε με, αδυνατώ να δω τη διαφορά!

Για το Ε.ΠΑ.Μ. κριτήριο πατριωτισμού είναι η στάση απέναντι στην πραγματικότητα, απέναντι στη κατοχή της πατρίδας και τον εξανδραποδισμό του λαού. Κριτήριο είναι η στάση τουλάχιστον απέναντι στα συνταγματικά δικαιώματα του λαού. Κριτήριο είναι η στάση έναντι των ισχυρών κι όχι οι «μαγκιές» έναντι των αδυνάτων. Ο σύγχρονος πατριωτισμός δεν έχει σχέση με το κοντόθωρο της πατριδοκαπηλίας και το θρασύδειλο της εθνικοφροσύνης. Ο σύγχρονος πατριωτισμός, όπως και ο αρχαίος ταυτίζονταν με τη στάση απέναντι στο «Δήμο» δηλαδή τον λαό! Γι αυτό και στη σύγχρονη εποχή οι έννοιες «εθνική κυριαρχία» και «λαϊκή κυριαρχία» είναι ταυτόσημες! Για δε την πατρίδα μας είναι και ζητούμενες!

Ο Γιώργος Γεωργής είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr