Μισθός ντροπής για μια ακόμα γενιά Ελλήνων

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας

Υπάρχουν κάποιοι αριθμοί που μας θυμίζουν ποιά είναι τα σημαίνοντα κάθε εποχής. Και στην εποχή των μνημονίων δεν υπάρχει τίποτα πιο σημειολογικό από το μέγεθος του εισοδήματος. Ο μισθός και το ύψος του. Τα στοιχεία λοιπόν που δημοσιοποίησε ο ΕΦΚΑ είναι ντροπιαστικά για την χώρα μας. 560,000 συνάνθρωποι μας δουλεύουν σε μορφές ευέλικτης απασχόλησης (part-time). Μισθός, 384 ευρώ μεικτά!

Την ίδια ώρα που η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε οτι η ανεργία μειώθηκε στο 20,5 %. Πρόκειται φυσικά για μαγική εικόνα. Η απασχόληση μετατράπηκε σε απασχολησιμότητα. Και πλέον μιλάμε για «ευέλικτους» εργαζόμενους με πενιχρές αποδοχές και υψηλό βαθμό ανασφάλειας (βλ. έννοιες όπως precariato,cognitariato,flexicurity).

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και ο στόχος επετεύχθη. Το κόστος εργασίας έπεσε εν ονόματι μιας απροσδιόριστης αύξησης της ανταγωνιστικότητας. Όμως σκοπίμως δεν αναφέρεται συστηματικά το συνολικό πλαίσιο που συντελεί αυτή η αύξηση. Δηλαδή έρευνα και καινοτομία, πτώση ενεργειακού κόστους, εξωστρεφής παραγωγή, κ.α

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ

Το ζητούμενο ήταν ένα και μοναδικό εδώ και οκτώ χρόνια. Να πέσει το εργατικό κόστος. Δηλαδή να μειωθεί ο ελληνικός μισθός, ώστε να αρχίσει να εξομοιώνεται με τα γειτονικά βαλκανικά κράτη. Ο Έλληνας ήταν ακριβός και αρκετά μορφωμένος συγκριτικά με τον Βούλγαρο και τον Τούρκο, όπως και πολλούς άλλους. Έπρεπε να γίνει φθηνότερος.

Δεν θα κατανοήσουμε την κρίση αν δεν κατανοήσουμε γιατί πέφτουν συνεχώς οι μισθοί διεθνώς. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε πως η τεχνολογία επηρεάζει την απασχόληση και το «λογισμικό» των απαιτητικών δεξιοτήτων. 

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε πόση «νέα» ειδίκευση απαιτείται στην άυλη οικονομία. Ποιες είναι οι νέες μορφές φθηνής εργασίας. Πως στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η εργασία απαξιώνεται συνεχώς και συμβάλλει στην αύξηση των ανισοτήτων παντού.

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ …GLOCAL!

Η χώρα δεν αντιλήφθηκε ότι η εργασία είναι πλέον glocal (global +local). Δεν συνειδητοποιήσαμε ότι το διαδίκτυο άλλαξε την μορφή του έργου, της παραγωγής, της απασχόλησης. Ο μισθός απαξιώθηκε γιατί η χώρα δέχθηκε εσωτερική υποτίμηση την στιγμή που είχε «καθήσει» πάνω στο παλιό μοντέλο ανάπτυξης.

Μετά από λιτότητα και ύφεση τόσων ετών μάθαμε πλέον ότι ο χρηματοπιστωτικός υπερεπεκτατισμός έχει καταφέρει να λειτουργεί παντού κυρωτικά. Τιμωρεί, βαθμολογεί, απομονώνει και περιθωριοποιεί όσες οικονομίες δεν ισορροπούν στα δημοσιονομικά τους ισοζύγια. Τα οικονομικά της εργασίας δεν είναι ασύνδετα με την προσαρμογή αυτών των ισοζυγίων. Ανθρώπινο κεφάλαιο, δεξιότητες, αμοιβές επηρεάζονται άμεσα, αφού η εσωτερική υποτίμηση απαξιώνει τον μόχθο και μειώνει τα εισοδήματα.

Διεξάγεται ένας παγκόσμιος πόλεμος, εδώ και πολλά χρόνια, κατά της εργασίας. Η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε αυτό τον πόλεμο. Τα δημόσια οικονομικά της ήταν η αφορμή να μπει στο πολεμικό αυτό σκηνικό. Τα αποτελέσματα θα παραμείνουν αρνητικά τουλάχιστον για μια ακόμη γενιά Ελλήνων…

Πηγή: new-deal.gr, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/