Πλειστηριασμοί: Πριν το 2010 ήταν συνταγματικοί, μετά το 2010 είναι αντισυνταγματικοί (Α’ μέρος)

Του Γιώργου Βαζάκα

Θα επιχειρήσω και σήμερα να καταπιαστώ με αυτό  το τόσο επώδυνο θέμα, αυτό των πλειστηριασμών, που oι ανυπόφορες συνέπειές τους τολμώ να πω ευθύς εξαρχής ότι είναι απροσδιόριστες, επειδή από τις 29/11/2017  γίνονται πια με ηλεκτρονική μορφή. Πολύ φοβούμαστε ότι θα ζήσει ο λαός στην πατρίδα μας χειρότερο ξεσπίτωμα από εκείνο που μαθαίναμε, ότι συνέβη πριν λίγο καιρό τόσο στη Ισπανία όσο και στην Ιρλανδία, εξαιτίας των πλειστηριασμών. Οι προαναφερθείσες χώρες προφανώς προηγήθηκαν και «απόλαυσαν χορτάτα» το «αγαθό αυτό» του συστήματος της ευρωζώνης, δηλ. τις συνέπειες των πλειστηριασμών.

Εξηγούμαστε προκαταβολικά ότι θλιβόμαστε απεριόριστα  για τα αποτελέσματα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, γιατί αυτοί είναι απόλυτα άδικοι, παράνομοι και προστατεύονται με νόμους καταστολής. Είναι πιο συγκεκριμένα εξειδικεύσεις των απαιτήσεων της ευρωμαφίας των δανειστών μας, που υπέγραψαν οι εθελόδουλες ελληνικές κυβερνήσεις, ύστερα από την ξενόφερτη μεθόδευση κρίση χρέους το 2010, οπότε η χώρα μας ζει υπό οικονομική κατοχή.

Ουσιαστικότερα και με πιο σαφήνεια οι πλειστηριασμοί είναι απόρροια του 1ου  Μνημονίου που υπογράφηκε στις (8/5/2010) και της 1ης Δανειακής Σύμβασης: όρος 14 παράγραφος 5: « Ο δανειολήπτης ( ο ελληνικός λαός χωρίς να ερωτηθεί βεβαίως, ούτε πέρασε η Σύμβαση αυτή απ’ το ελληνικό κοινοβούλιο), παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει, όσον αφορά τα περιουσιακά του στοιχεία.

Είναι επίσης αποτέλεσμα του 2ου μνημονίου, το οποίο δίνει εντολές να «αξιοποιηθεί» όλη η ιδιωτική και δημόσια περιουσία της Ελλάδας, « τα ασημικά της χώρας», για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους. Αν έτσι είναι τα πράγματα, και είναι, όπως με στοιχεία αναδείξαμε, καταλαβαίνουμε, νομίζω, γιατί οι δημοσιογράφοι ιδιαίτερα οι λαλίστατοι μεγαλοδημοσιογράφοι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, κάθε φορά που καταπιάνονται με τους πλειστηριασμούς, δεν αναφέρονται στα αίτιά τους: Δανειακές Συμβάσεις, Μνημόνια, αλλά δίνουν εξηγήσεις για τους πλειστηριασμούς,  σύμφωνα με την αρέσκεια των δανειστών και της κυβέρνησης.

Γι’ αυτό από τον τίτλο του άρθρου μας τονίζουμε, ότι οι πλειστηριασμοί πριν το 2010 ήταν συνταγματικοί, τώρα όμως που είναι απόρροια των δανειακών συμβάσεων, για τις οποίες έγκριτοι συνταγματολόγοι και ιδίως ο κ. Γ. Κασιμάτης κατέδειξαν ότι είναι αντισυνταγματικές, είναι και αυτοί αντισυνταγματικοί.

Σ’ αυτό το σημείο κρίνουμε απολύτως απαραίτητο να παραθέσουμε το σχετικό με την ατομική ιδιοκτησία άρθρο 21 παράγραφος 4 του ελληνικού συντάγματος: « Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο της ειδικής φροντίδας του κράτους». Η διατύπωση του συντάγματος για την προστασία εκ μέρους του κράτους της επαρκούς κατοικίας των πολιτών του είναι σαφέστατη και αδιαμφισβήτητη.

Βέβαια αντί από επίσημους και υπεύθυνους φορείς της ελληνικής πολιτείας να προβάλλεται αυτούσια, όπως το αναγράψαμε το 21 άρθρο του συντάγματος, ακούμε  να διαδίδονται όροι όπως «προστασία πρώτης κατοικίας», «λαϊκή κατοικία» κλπ, που προφανώς στρεβλώνουν την ακρίβεια της παραπάνω  συνταγματικής διάταξης επιδιώκοντας να δημιουργούν σύγχυση,   ν’ αποπροσανατολίζουν από την ορθότητα του νόμου και έτσι η εκποίηση της ατομικής ιδιοκτησίας από τους δανειστές να προχωρά ευκολότερα, μια που η βάση αφετηρίας δεν είναι το γράμμα του συντάγματος, αλλά οι προαναφερθείσες «καλολογίες»: πρώτη κατοικία, λαϊκή κατοικία, κλπ, που δεν αναφέρονται καν στο σύνταγμά μας.

Επιπρόσθετα λογοπαίζουν με σκεπτικισμούς: «η κύρια κατοικία είναι κατοχυρωμένη, αλλά υπάρχει νόμος γι’ αυτό; Ή η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να μη εκπλειστηριάζεται ιδιοκτησία μέχρι 300.000 ευρώ αλλά δεν το εξασφαλίζει με νόμο» Και εμείς λέμε το σύνταγμα, γιατί το ξεχνάμε;

Εδώ νιώθουμε απαραίτητο να θυμίσουμε τη σημασία της έννοιας του πλειστηριασμού: Πλειστηριασμός σημαίνει πώληση με πλειοδοσία, με άλλα λόγια εκποίηση μιας ιδιοκτησίας, της οποίας η κυριότητα περιέρχεται σε όποιον προσφέρει το μεγαλύτερο χρηματικό ποσό. Τώρα, αν με βάση τον ορισμό του πλειστηριασμού ακούμε, ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των οφειλετών κατοικιών, επιχειρήσεων, κλπ, δηλ. τα κόκκινα δάνεια βγαίνουν σε πλειστηριασμό από τις τράπεζες π.χ. με το 5 ή το 8% της αξίας τους, για να τα αγοράσουν  σε τόσο εξευτελιστική τιμή τα funds (επενδυτικά κεφάλαια), δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε το πλιάτσικο που συντελείται και που, αλίμονο, θα συνεχίσει να συντελείται;

Θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση – Ο Δημήτρης Καζάκης, ο πρόεδρος του Ενιαίου Παλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) εδώ και τρία χρόνια το φωνάζει – αντί να δώσει η ελληνική κυβέρνηση στις τράπεζες 60 δις στις ανακεφαλαιοποιήσεις τους, δηλ με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, που δεν πήγαν πουθενά παρά στα χαρτοφυλάκια των τραπεζιτών, θα μπορούσε μ’ αυτά τα χρήματα να αγοράσει αυτή από τις τράπεζες πληρώνοντάς τες  στο 5 ή 8% της αξίας τους τα κόκκινα δάνεια. Έτσι θα γλύτωνε ο κόσμος την περιουσία του, θα απαλλάσσονταν από το πλειστηριακό Μινώταυρο, η αγορά θα άρχιζε να κινείται κι ο κόσμος θα άρχιζε να δουλεύει.

Όμως ας προσέξουμε,  πόσο έξυπνα η συμπαιγνία δημοσιογράφων, δανειστών κυβέρνησης  παραπλανά την κοινή γνώμη σε σχέση με τον κάθε οφειλέτη. Πολύ χαριτωμένα και «φρόνιμα» διακηρύσσουν: « Χρωστάς, να πληρώσεις κι αν όχι να προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί». Ξεχνούν όμως, πως το ευρωπαϊκό δίκαιο, οι διεθνείς συμβάσεις αλλά και το ελληνικό σύνταγμα δεν επιτρέπουν σε κανένα να μείνει σ’ αυτό το «απολύτως χρωστάς…». Ο οποιοσδήποτε πρέπει να εξετάσει και τη δυνατότητα αυτού που οφείλει, κάτω από ποιες συνθήκες οφείλει και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος του και οπωσδήποτε τι μπορεί ο οφειλέτης να κάνει εναλλακτικά. Διαφορετικά ο οφειλέτης γίνεται δουλοπάροικος των τραπεζών

Είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι το 2009 από τα δάνεια στην Ελλάδα το 95% εξυπηρετούνταν κανονικότατα. Με τη φτωχοποίηση που επήλθε στη χώρα μας, λόγω της κρίσης χρέους πάρα πολλοί συμπολίτες μας αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οφειλές τους. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους κανένα «κοράκι» τοκογλύφων κατά  τα προαναφερθέντα νόμιμα δεν έχει δικαίωμα να του αρπάξει την ιδιοκτησία.

Δυστυχώς η απληστία κερδοσκοπίας των δανειστών στην κατάσταση οικονομικής κατοχής που ζει η πατρίδα μας από το 2010, κανένα από τα αναφθέντα δίκαια δεν υπολογίζει, παρά μόνο το κέρδος έχοντας βέβαια την αβάντα των Ελλήνων κυβερνώντων. Και η συμπαιγνία της ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ κυβέρνησης με τους δανειστές καταφαίνεται, άμα θυμηθούμε ότι στις 16/5/2017 οι 153 βουλευτές της ψήφισαν το 4ο μνημόνιο, οπότε αποδέχτηκαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, εγκαταλείποντας εκείνους που γίνονταν στο ειρηνοδικείο, δηλ. τους συμβατικούς.

Βέβαια κυκλοφορεί ευρέως ο μύθος ότι με τους πλειστηριασμούς κυνηγούνε τους μεγαλοφειλέτες, αλλά προστατεύουν την πρώτη κατοικία, αυτό όμως είναι στάχτη στα μάτια για τον κοσμάκη, για να προχωρά ήπια το πλιάτσικο της ατομικής ιδιοκτησίας. Θα το επαναλάβουμε, – το Ε.ΠΑ.Μ. σωστά το τονίζει – υποστηρίζουμε στους πλειστηριασμούς και τους μικροοφειλέτες και τους μεγαλοοφειλέτες.

Η εκπλειστηριαζόμενη περιουσία ενός μεγαλοοφειλέτη ανήκει στον ελληνικό λαό, στο ελληνικό δημόσιο. Το αν αυτός την έχει κλέψει ή είναι κακοπληρωτής ή την απέκτησε με οτιδήποτε σχετικό, αυτό θα το δούμε, αφού αποκτήσουμε κράτος δικαίου και νομιμότητα στην Ελλάδα. Γι’ αυτό δίνουμε υποστήριξη και στον μεγαλοοφειλέτη, για να μην έρθει αυτή του η περιουσία στα ξένα funds.

Το Ε.ΠΑ.Μ. γι’ αυτή την περίπτωση είναι συγκεκριμένο: Γιατί η κακοπληρωμένη ιδιοκτησία  ενός μεγαλοφειλέτη (καρχαρία) να φαγωθεί από ένα μεγαλύτερο καρχαρία π.χ. τα funds. Δηλαδή τι, να επιλέξουμε ποιος καρχαρίας θα μας φάει. Όταν όμως πρόκειται για περίπτωση πλειστηριασμού ανάμεσα σε ιδιώτες η διευθέτησή της εξελίσσεται χωρίς αντιδράσεις από το κίνημα κατά των πλειστηριασμών κατά το πνεύμα των όσων προειπώθηκαν.

Ενώ για ζητήματα εκποιήσεων από τράπεζες και δημόσιο (δηλ. την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, δήμους, ΔΕΗ, κλπ) το κίνημα επεμβαίνει ακυρώνοντας τους πλειστηριασμούς. Και επί τέλους επειδή η κυβέρνηση διατυμπανίζει, ότι με τους πλειστηριασμούς θέλει να ξεμπερδέψει με τους μεγαλοφειλέτες – «στρατηγικούς κακοπληρωτές», γιατί, αντί με τους πλειστηριασμούς να τους χαρίζει στην κερδοσκοπική αγκαλιά ξένων funds, δεν ασκεί διώξεις εναντίον των «στρατηγικών κακοπληρωτών» για δόλιες πτωχεύσεις, σε όσους χρεοκοπούν σκόπιμα τις επιχειρήσεις τους και βγάζουν τα χρήματά τους έξω αφήνοντας απολυμένους τους εργαζόμενους; Γιατί δεν καταργεί το άρθρο 99, όπου βρίσκουν καταφύγιο οι περισσότεροι από τους «στρατηγικούς κακοπληρωτές;»

Διατυπώσαμε τις παραπάνω απόψεις με την καλή διάθεση να γνωστοποιήσουμε το πνεύμα των ιδεών που τα τελευταία 3-4 χρόνια έθρεψε και άντρωσε το κίνημα κατά των πλειστηριασμών – σ’ αυτό το κίνημα πρωτοστάτησε το Ε.ΠΑ.Μ. – στα ειρηνοδικεία. Και σ’ αυτό το κίνημα συμμετέχουν εκτός του Ε.ΠΑ.Μ., μέλη της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και άλλοι ανένταχτοι πολίτες. Οι άνθρωποι αυτοί με τις παρεμβάσεις τους στα ειρηνοδικεία απέτρεψαν την υλοποίηση των πλειστηριασμών σε ποσοστό 90% από τους δημοσιευμένους μέσω ηλεκτρονικής σελίδας 2.382, προγραμματισμένους για το χρόνο από   1/1/2017 μέχρι τις 26/7/2017,  πλειστηριασμούς.

Βέβαια η όποια ματαίωση πλειστηριασμού δεν έφερνε και τη σωτηρία της πλειστηριασμένης περιουσίας, γιατί οι ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ φρόντισαν να αλλάξουν τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ώστε μετά από κάθε ματαίωση ορίζονταν ημερομηνία του πλειστηριασμού ύστερα περίπου από 45 μέρες. Πάντως η δράση του κινήματος κατά των πλειστηριασμών είναι, στην κοινωνική ακινησία που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, αξιέπαινη και δίνει μια χρονική ανάσα στον οφειλέτη, για να βρει κάποιο τρόπο αντίδρασης ώστε να μη χάσει την περιουσία του.

Κατερίνη 6/12/2017

O Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ., υποψήφιος βουλευτής με το Ε.ΠΑ.Μ. στις εκλογές του 2015

Πηγή: https://epamhellas.gr/