Ο φασισμός ως «(πολιτικός) κοινός νους»……

του Νίκου Σταθόπουλου

Στο διαρκές «τις πταίει;», τόσο γενικά όσο και ειδικά στα καθ’ ημάς, η συνήθης «μέση απάντηση» είναι το «οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, αυτά τα 300 γουρούνια της Βουλής»… άραγε, ποιος υποψιάζεται πόσο ζοφερό φασισμό κρύβει αυτό το «αυτονόητο»;.. πόσο φασισμό και πόση αυτοακύρωση, ενώ υποτίθεται ότι απηχεί ένα εύλογο πάθος αξιοπρέπειας και ένα δίκαιο αίτημα σεβασμού… είναι μοιραίο λάθος να κάνουμε την ήττα στις Πλατείες γενικό πνεύμα πελατειακής απελπισίας.. είναι κρεσέντο ακρισίας να επιστρέψουμε σε εκσυγχρονισμένες λογικές Αγαθάγγελου, καθώς πολλοί πονηροί των παρασκηνίων έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι μπήκαμε σε μια νέα Τουρκοκρατία….

Αυτή η «άποψη», καταρχάς προσωποποιεί την ευθύνη για απρόσωπες, υπερατομικές κοινωνικές καταστάσεις, και φαίνεται να πιστεύει ότι αν ,π.χ., επιτεθούμε στο Χρηματιστήριο και αλλάξουμε τους «παίκτες» ε τότε θα καταρρεύσει ο καπιταλισμός!..… αγνοεί τη δυναμική της σχέσης ανθρώπου-περιβάλλοντος, τα περιορισμένα όρια του ατομικού λόγου, τις «τριβές» όπου δοκιμάζεται μια απόφαση/πράξη.... και επιπλέον, με απίθανη ρηχότητα, θεωρεί ότι «τα πράγματα» είναι μια...
αποκλειστική συνάρτηση της άμεσης ανθρώπινης παρέμβασης… σα να λέμε, «αρκεί η βούληση και όλα θα φτιάξουν»… τι ασυγχώρητη άγνοια όσον αφορά τη συνείδηση, την αντικειμενικότητα, τα πλέγματα συμφερόντων, τους συσχετισμούς ισχύος… μια άγνοια εγκληματική, για τα συλλογικά εγχειρήματα, όταν δεν είναι εντελώς δόλια… και όταν, με καλοδουλεμένη υποκρισία, υποκαθιστά την κουλτούρα της συλλογικότητας από την παράνοια της σταυροφορικής ατομικότητας…

Μια προσωποποίηση που εκφυλίζει την πολιτική σε ηθικολογία, σε ηθική και χαρακτηρολογική αποτίμηση… υπεύθυνος, κατ’ αυτή την κουλτούρα, θεωρείται αυτός που έχει ελαστική συνείδηση και περιορισμένες ικανότητες.. δηλαδή Ηθική και Δύναμη, οι δύο θεμελιώδεις πυλώνες της φασιστικής κοσμοθεωρίας…και, κατά λογική ακολουθία, αυτό που «πρέπει να βρούμε» είναι η «κάστα των Εκλεκτών», το δυναμικό «ιερατείο των Ισχυρών», που θα είναι από ηθική και ψυχολογική άποψη «καθαρό, αμόλυντο, αγνό»…ο φασισμός σε όλο του το αποκρουστικό μεγαλείο!...

Και, βέβαια, αυτή η βαθιά αλλοτριωμένη και ηθικά μίζερη «κοινή γνώμη», με τις «ιδέες» της αρνείται την πολιτική, απορρίπτει τη δημοκρατική τάξη είτε έμμεση/αντιπροσωπευτική, είτε άμεση/συμμετοχική…καθηλωμένος στην παραλυτική παραίτηση, και με εσωτερικευμένα όλα τα αποδομητικά ιδιώματα του «πελάτη», αυτός ο κόσμος αναμένει μεσσιανικά έναν Φύρερ… μα «μπογιατζής» θα είναι, μα «λοχίας» θα είναι, μα «περονικός φίλος του λαού» θα είναι, μα «τίμιος τεχνοκράτης» θα είναι: θα είναι ο «Αρχηγός», ο χαρισματικός Αγνός ηγέτης των Εκλεκτών!.. αυτός θα «καθαρίσει»….

Βλέπεις, υπάρχει μια οιονεί «κόπρος του Αυγείου» που αναμένει το συνεργείο καθαρισμού, ενώ ο «λαός» που την καταγγέλλει τόσα χρόνια επιλέγει από τα διαθέσιμα συνεργεία απαξιώνοντας τη δική του ευφυία και ενεργητικότητα… «αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς/χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς» αφήνει την ιερή του παρακαταθήκη ο Βάρναλης, μα για τους «καλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας» δεν είναι υπολογίσιμος «αφού είναι κομμουνιστής..Τσιπραίος..»!...

Η ιστορία είναι γεμάτη από αποδείξεις για την εγκληματική αφέλεια αυτής της υπεραπλούστευσης, αυτής της αντιδημοκρατικής σχηματικότητας που αντιλαμβάνεται τη ζωή και τις κοινωνικές σχέσεις με όρους παιδικού παιχνιδιού…

Μα τι στο καλό! τόσοι αιώνες ελληνικής ιστορίας και δεν ανεδύθη ούτε ένας Αδιάφθορος και Δυναμικός;…ή ζούμε ακόμα στο κλίμα των αρκούντως φασιζουσών ταινιών του Φώσκολου, όπου ο αδέκαστος κρατικός αξιωματούχος υφίσταται την βία του ανήθικου κατεστημένου;… άσε το άλλο: σχετικώς πρόσφατη είναι η εμπειρία των Απριλιανών… οι «λοχίες» που θα «έβαζαν σε τάξη το Ρωμέικο», και πολύ γρήγορα φάνηκαν και διεφθαρμένοι και άχρηστοι και προδότες.. και, το χειρότερο για την «κοινή γνώμη» που λέμε, στους «φαύλους πολιτικούς» προστρέξανε όταν αντιλήφθηκαν ότι είναι και οικτρά ασήμαντοι αλλά και ανεπανόρθωτα βλαπτικοί για τον τόπο… ε καλά τώρα! αστειότητες ηττημένων της κοινωνικής εμπειρίας, θλιβερός μικροαστισμός μιας «νοικοκυροσύνης» κούφιας και ψοφοδεούς όπως η γενική υποκριτική της ηθικολογία….

Σημασία δεν έχουν οι «πολιτικοί» αλλά οι «πολιτικές», χωρίς αυτό να μηδενίζει τη σπουδαιότητα του υποκειμενικού παράγοντα… παρατηρήστε κάτι: όλοι αυτοί οι ανεπίγνωστοι είτε αδήλωτοι οπαδοί της «φασιστικής κάθαρσης», αν τους ρωτήσεις τι προτείνουν συγκεκριμένα, ποιο είναι το σαφές τους όραμα και το πρακτικό τους σχέδιο, δηλαδή πώς θα διαχειριστούν την εσωτερική και εξωτερική πολυπλοκότητα, θα λάβεις ως «απάντηση» ένα φορτισμένο ανάθεμα για τους «κακούς και άτιμους που κυβερνάνε»!.. αυτή είναι η βασική τους στάση: ο αναθεματισμός των «κακών» και καθόλου ο προσδιορισμός των πολιτικών…

Με άλλα λόγια, δεινά και ελαττώματα και δυσκολίες που τις «ξερνά» ένα πολυσύνθετο σύστημα, ανάγονται νηπιωδώς στη σφαίρα της «ατομικής βούλησης και συνείδησης».. τι σημαίνει αυτό;.. σημαίνει, απλά απλά, ότι απενοχοποιείται η πολυεπίπεδη κοινωνική δομή και ενοχοποιείται η ατομικότητα… και να φανταστείς ότι είναι οι ίδιοι φωνακλάδες που αφορίζουν την αναρχική ατομική τρομοκρατία η οποία ακριβώς στοχοποιεί τους «καπιταλίστες» αλλά δεν εναντιώνεται συντεταγμένα  στον καπιταλισμό… ακριβώς ο ίδιος ιδεαλιστικός ατομοκεντρισμός, ακριβώς ο ίδιος κοινωνικός αφοπλισμός…

Στις μέρες μας, είναι διάχυτη αυτή η πεποίθηση.. και «δικαιολογημένα»… ένα υποτελές πολιτικό προσωπικό, μια ξενική κυριαρχία χωρίς αντίλογο, μια γενική αίσθηση ταπείνωσης, μια Αριστερά που από το «δεν πληρώνω δεν πληρώνω» βρέθηκε να αρχηγεύει στο θα «σας ξεματώσω να πληρώνετε»… εντάξει!.. και τι μ’αυτό;… τι τεκμηριώνει αυτή η δυσοίωνη απτή αλήθεια εκτός από την ανάγκη της λαϊκής δράσης;.. πώς είναι δυνατό και λογικό να αισθάνεσαι παραπεταμένος και χιλιοπροδομένος και να αντιδράς αλλάζοντας εις βάθος «ανάθεση»;.. και να μην συντάσσεσαι ενεργητικά με δυνάμεις που θέτουν με οξύτητα την ουσία των προβλημάτων;.. χωρίς μεσσίες και αυθεντίες και ερήμην σου…

Φευ! κάνουν καλή δουλειά οι Γιανναράδες και οι λοιποί καρεκλορήτορες της «παρακμής», αυτοί οι εμφατικοί της πλουμιστής χειραγωγικής γλώσσας, που σπαταλάνε τόνους μελάνι για να εικονογραφήσουν τον ζόφο του «όλους τους δοκιμάσαμε» και να αφήσουν τη φρασούλα ατελείωτη, και ο νοών νοείτω!...από χίλιες μεριές βάλλεται ο ανερχόμενος ριζοσπαστικός πατριωτισμός, ώστε να μην αποκρυσταλλωθεί σε μαχητικά πολιτικά σχήματα αντίστασης, να μείνει εκτός Βουλής όπου υπάρχουν πολλά περιθώρια για ουσιαστικές μάχες… δεν θα τους περάσει!.......