Ακόμα βρωμάει σαπίλα η Δανία

του Αntonio Pérez

(Για τη μετάφραση από τα ισπανικά Χριστίνα Κόμη)

Το βασίλειο της Δανιμαρκίας αποφάσισε με το έτσι γουστάρω ότι θα γδύνει όποιον πρόσφυγα πέφτει στα νύχια του. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το κάνει για να αποζημιώσει το Δημόσιο Ταμείο για τα έξοδα που κάνει για τους τόσους που φαίνονται κουρελιάρηδες απ’ έξω αλλά… είναι ζάμπλουτοι από μέσα. Αυτή η σκανδιναβική χώρα φαίνεται να πιστεύει ότι οι πάμπλουτοι ανατολίτες κάθε τόσο ανάβουν κι έναν πόλεμο στις χώρες τους, έτσι για να σπάσουν πλάκα. Ωστόσο, η Ευρώπη συνεχίζει την τόσο ιδιαίτερη αντεπανάστασή της: η πρώην αγία ιδιωτική ιδιοκτησία εξαρτάται τώρα από το τι διαβατήριο έχεις. Από ότι φαίνεται, το να διαπράττεις δημόσια ληστεία ενάντια στους πρόσφυγες με εμφανείς κερδοσκοπικό σκοπό, αυτό δεν είναι τρομοκρατία εκ μέρους του δανέζικου κράτους αλλά καλές και νομοταγείς πρακτικές, good governancy κι άλλες τέτοιες μοντέρνες ηλιθιότητες της σειράς.

Ανθρωπισμός, τί είν' αυτό, τρώγεται;

Το Kongeriget Danmarkno είναι το πρώτο ευρωπαϊκό βασίλειο που κάνει κάτι τέτοιο και συγχρόνως εκείνο που έχαιρε μεγαλύτερου κύρους για τον ανθρωπισμό του, για το άσυλο προς τους κατατρεγμένους και τα μπισκότα βουτύρου. Μεταξύ άλλων παραγόντων βιτρίνας -δηλαδή....
προπαγάνδας-, είχε αποκτήσει τόσο καλή φήμη επίσης επειδή διαθέτει μεγάλο μέρος του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος του στη διεθνή συνεργασία. Η απλή άφιξη ορισμένων χιλιάδων προσφύγων ήταν αρκετή για να φανεί ότι η Δανία λατρεύει τους κακομοίρηδες μόνο όταν κάθονται πάνω σε κανένα χρυσορυχείο. Δηλαδή μόνο όταν ξεροσταλιάζουν μακριά από τα σκανδιναβικά σύνορα.

Από φιγούρα ως προς διεθνή συνεργασία, μηδέν. Από πρόσφυγες, χιλιάδες. Παρόλα τα φρικτά αποτελέσματα μιας τέτοιας πρακτικής, η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να πιστέψει ότι μια τόσο καλοκάγαθη χώρα μπορεί να έχει λάβει τέτοιου είδους μέτρα ! Και μάλιστα χωρίς να συντρέχει ανάγκη. Θα το πιστεύαμε για το Βρετανικό λιοντάρι ή για την Βελγική αλεπού κι ας μην μιλήσουμε για την Ρωσσική αρκούδα αλλά για την Δανέζικη γοργόνα, ποτέ. Αν την συγκρίνουμε βέβαια με δυο από τις σκανδιναβικές αδερφές της, η γοργόνα παίρνει, παρόλα ταύτα ,καλύτερο βαθμό γιατί τόσο η Νορβηγία όσο και η Σουηδία εκτοπίζουν αυτή τη στιγμή τους πρόσφυγες προς τη Ρωσσία. Δηλαδή, τους στέλνουν πάνω από τον αρκτικό πολικό κύκλο με θερμοκρασίες που φτάνουν τους μείον 30 βαθμούς Κελσίου. Οι κάποτε υποδειγματικές χώρες αναγκάζουν τις φτωχοποιημένες και αδυνατισμένες μάζες να περπατούν μέσα στους πάγους. Η Σκανδιναβία δεν είναι πια το απαύγασμα της ισότητας και του κοινωνικού κράτους. Παρόλο που καυχιέται ακόμα ότι έχει σοσιαλδημοκρατική ψυχή –και δυστυχώς την έχει-- το ηλεκτροκαρδιογράφημα δείχνει ότι η καρδιά των σοσιαλδημοκρατών έχει αλλάξει τόπο : όπως σε κάθε χυδαίο συντηρητικό-φιλελεύθερο, η καρδιά της Σκανδιναβίας από το πέμπτο πλευρό αριστερά έχει μετακομίσει στην τσέπη.

Μήπως η ιστορία εξηγεί κάτι ;

Η πιο σκανδαλώδης ιστορική αναφορά είναι αυτή που μιλάει για τη συμπεριφορά των Σκανδιναβών κατά την ναζιστική κατοχή. Ξέρουμε και με το παραπάνω ότι οι Σουηδοί το παίξανε ουδέτεροι αν κι έκλειναν περισσότερο προς το μέρος των κατακτητών παρά των κατεκτημένων -λεπτομέρεια που μέχρι σήμερα δηλητηριάζει τις σχέσεις μεταξύ Σουηδίας και Νορβηγίας- και ότι επίσης όχι όλοι οι κυβερνήτες ήταν σαν τον Νορβηγό Βίντκουν Κίσλιγκ, τον κατεξοχήν Σκανδιναβό δωσίλογο που, βεβαίως, είχε ξεκινήσει την πολιτική καριέρα του με ανθρωπιστικές αποστολές. Ας μην πούμε τί είδους…

Όμως, και για να επιστρέψουμε στη Δανία, ίσως στο παρελθόν να ανακαλύψουμε κάποια ρίζα που να μας κάνει να καταλάβουμε τον σαδισμό της ενάντια στους πρόσφυγες. Και ίσως να έχουμε ξεχάσει τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά της Ιστορίας αυτής της μικρής χώρας της οποίας Πρίγκιψ υπήρξε ο προβληματικός Χάμλετ. Κάποιο σκοτεινό χέρι θέλει να παραβλέψουμε το ότι η χώρα αυτή διατηρεί εδώ κι αιώνες μια αποικιοκρατική παράδοση, δήθεν εντελώς αντίθετη της σημερινής καλοκάγαθης φύσης του μικρού βασιλείου. Μικρό, αν αφήσουμε απ' έξω τα δύο εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιομετράκια της Γροιλανδίας, μεγαλύτερη όλων των αποικιών που διατηρεί σήμερα ευρωπαϊκό κράτος στην Αμερικανική ήπειρο. Μικρό αλλά φαρμακερό γιατί κατέκτησε την Ισλανδία, τις Παρθένες Νήσους, μέρος της άλλης Σκανδιναβίας, την Εσθονία και μέχρι που δάγκωσε και κομμάτι της βόρειας Γερμανίας, ώσπου οι Τεύτονες της ανταπέδωσαν και με το παραπάνω την δαγκωνιά.

Επίσης σχετικά μικρή η αποικιακή αυτοκρατορία της, o Danemarkolonitid, εξωστρεφής όμως, όπως απεδείχθη, κατακλέβοντας Αφρική και Ασία. Στην Μαύρη Ήπειρο -μαύρη είναι η ψυχή της Γοργόνας, για αυτό είναι από μπρούτζο- κατόρθωσε να κυριαρχήσει επί του εμπορίου των σκλάβων, μέσα από κάτι περιχαρακωμένες φυλακές και στρατόπεδα -συγνώμη, εργοστάσια- που τότε ονομάζονταν Ξανθιά Ακτή -η σημερινή Γκάνα-, ονομασία που θυμίζει τα πατρογονικά τους, και με την οποία έφτασαν στην κορυφή του διπλού χιούμορ, κυριολεκτικά κατάμαυρου. Όχι για να μη λένε οι Ισπανοί ότι αυτό το χιούμορ είναι μόνο «ιβηρικής ιδιοσυγκρασίας ».

Αλλά ας μην κολλάμε στα χρώματα, οι Δανοί σάρωσαν επίσης και το Ινδοστάν. Αυτό που σήμερα ονομάζεται Γκονταλπάρα, εκείνοι το ονόμασαν Danmarksnagore ενώ το Σεραμπόρ το είπανε Frederiksnagore, και μέχρι και τα μακρινά νησιά Νικομπάρ, κατοικία λαών που μέχρι και σήμερα αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση, οι ξανθοί εισβολείς τα ονόμασαν Νησιά του Φρειδερίκου, Frederiksoerne. Και το πιο παράξενο από όλα είναι ότι η Δανία δεν έχασε ποτέ αυτές τις αποικίες της αλλά τις πούλησε στους φίλους Εγγλέζους. Αυτό είναι, πρώτα να λεηλατείς και μετά να ξεπουλάς: ολόκληρη τέχνη στο άρπαγμα.

Έτσι λοιπόν, μια αιώνια παράδοση, δεν εξαφανίζεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Σήμερα, η δανέζικη μοναρχία δεν εξασκεί την κυριαρχία της επί των Παρθένων Νήσων αλλά το πειρατικό της ταλέντο συνεχίζει: οι νέοι Βίκινγκς δεν φτάνουν στις δανέζικες Δυτικές Ινδίες τραβώντας κουπί μέσα στα drakkars τους αλλά με ιδιωτικά αεροπλάνα γιατί οι business έχουν αλλάξει χρώμα αλλά όχι αφεντικά: παλιά επρόκειτο για μετατροπή του λευκού χρυσού της ζάχαρης από την Καραϊβική σε κίτρινο. Σήμερα πρόκειται για ξέπλυμα του κίτρινου χρυσού που είναι ακόμα μαύρος. Σας μπέρδεψα; Εννοώ ότι εκείνα τα Νησιά εκεί κάτω εξακολουθούν να είναι Παρθένα ως προς το λευκό χρήμα γιατί το μόνο που βρίσκει κανείς εκεί τώρα είναι χρήμα μαύρο.

Η αποθέωση του δανέζικου ιμπεριαλισμού κατέφτασε με την εισβολή στο Αφγανιστάν. Σύμφωνα με αριθμούς των ίδιων των στρατιωτικών επιτελείων, μεταξύ Ιανουάριου 2002 και Ιουλίου 2013 η Δανία έστειλε 9.500 στρατιωτικούς σε εκείνη την εσταυρωμένη χώρα. Αυτός ο αριθμός είναι τόσο αξιόπιστος όσο οποιοδήποτε στοιχείο θα μας προμήθευε το όποιο στρατιωτικό επιτελείο, δηλαδή καθόλου, κι επί πλέον ας έχουμε υπ' όψη μας ότι δεν περιέχεται ο αριθμός των απεσταλμένων μισθοφόρων. Όπως και να έχει το πράγμα, σε αυτά τα δώδεκα χρονάκια του Αφγανιστάν, σκοτώθηκαν 43 στρατιώτες (να 'ταν όλοι τους Δανοί ή μήπως κάποιοι απ' αυτούς μετανάστες στη Δανία;) και τραυματίστηκαν άλλοι 211. Η περιπέτεια κόστισε στους φορολογουμένους το ταπεινό ποσό των 15 δισ. κορόνες. Όσο για το ποσό των λαφύρων που απέδωσε αυτή η επιχείρηση είναι κρατικό μυστικό.

Δεν χρειάζεται να πούμε ότι ουδέποτε δόθηκαν αριθμοί Αφγανών θυμάτων.

Τον Αύγουστο του 2013, ένα μήνα μετά την επίσημη (αλλά όχι πραγματική) λήξη της επίθεσης στο Αφγανιστάν, οι πολεμοχαρείς Δανοί ανέβασαν τους τόνους της φανφάρας τους: μόνο μια μέρα μετά την ανακοίνωση του Αμερικανού γραμματέως Τζων Κέρρυ ότι ήταν «αδιαμφισβήτητο» πως η συριακή κυβέρνηση χρησιμοποιούσε χημικά όπλα -ίδια δικαιολογία που είχε χρησιμοποιηθεί ενάντια στο Ιράκ του κατόπιν δολοφονημένο Σαντάμ-, η Πρωθυπουργός της Δανίας δήλωσε στους τέσσερις ανέμους της χώρας της ότι, με ή χωρίς την υποστήριξη του ΟΗΕ, η Δανία έμπαινε στον πόλεμο κατά της Συρίας.

Μετά από την ατάκα αυτή εκ μέρους της υψηλοτάτης κυρίας Heelle Thoring-Schmidt, ο υπογράφων το παρόν άρθρο συμπεραίνει: «Όχι πλήρως ικανοποιημένοι από τα αφγανικά λάφυρα και την λεηλασία του Ιράκ, οι δανέζοι πολεμιστές βάζουν στο μάτι τους θησαυτούς της Συρίας». Υπότιτλος: «Ο ακούραστος ληστής της Βαγδάτης, τώρα θέλει να αποψηλώσει και τη Δαμασκό ». Και δεν μιλάμε για ό,τι κι ό,τι πολεμιστές αλλά για διαβασμένους και μάλιστα φυσιολάτρες. Τον πόλεμό τους δεν τον ενέπνευσε η δίψα για το άτιμο το μέταλλο ή το μαύρο χρυσό αλλά η ανάγνωση του Χίλιες και μια νύχτες:

«Κι εμφανίστηκε μπρος τους μια θαυμαστή πόλη, γεμάτη δένδρα και τρεχούμενα νερά, όπως την είχε τραγουδήσει ο ποιητής: ΄Δαμασκός! Ο δημιουργός της ορκίστηκε να μην φτιάξει πια τίποτα που να της μοιάζει! Η νύχτα σκεπάζει όλο αγάπη με τα φτερά της την Δαμασκό! Κι όταν φτάνει η μέρα, απλώνει από πάνω της τον ίσκιο των πλατύφυλλων δένδρων της! Η δροσιά πάνω στα φύλλα αυτών των δένδρων δεν είναι δροσιά αλλά πέρλες που πέφτουν σαν νιφάδες χιονιού καθώς τις σπρώχνει το αεράκι! Στα δάση της πόλης αυτής, η Φύση φοράει τα καλά της: το πουλί διαβάζει το πρωινό του μάθημα, το νερό είναι μια λευκή ανοιχτή σελίδα, το αεράκι απαντά και γράφει ό,τι του λέει το πουλί, και τα λευκά σύννεφα ρίχνουν σταγόνες για τη γραφή!» (Χίλιες και μια νύχτες, νύχτα 23η).

Μετά από μια τέτοια δόση φυσιολατρίας, τον επόμενο χρόνο, το 2014, οι Δανοί άρχισαν να χώνουν τη μύτη τους στη Συρία -με άλλα λόγια, άρχισαν να δημιουργούν προσφυγικά κύματα- μεταμφιεσμένοι σε οικολόγους που πάντα χαίρουν τόσο μεγάλης αποδοχής: ανέλαβαν την απόσυρση των (ελαχίστων, πεπαλαιωμένων και αμφιβόλου προελεύσεως) χημικών όπλων που η συριακή κυβέρνηση παρέδωσε και τα φορτώσανε σε πλοία δικής τους σημαίας. Δυστυχώς ξεχάσανε όμως να αποσύρουν τα άλλα χημικά όπλα, εκείνα που είχε στην κατοχή της η αντιπολίτευση του Άσαντ. Και μιας κι αρχίσαν να ξεχνάνε, ξεχάσανε επίσης την στρατιωτική βοήθεια τους προς το κοπάδι των μισθοφόρων που, μεταξύ άλλων, πληρώνει η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, το Ισραήλ, η Ευρώπη και οι πανταχού παρούσες ΗΠΑ κατορθώνοντας έτσι να διαλύσουν την Συρία και να προκαλέσουν την διασπορά του πληθυσμού της.

Αυτό που ακόμα δεν έχουν δει τα μάτια μας είναι τις δανέζικες στρατιωτικές δυνάμεις, τόσο ικανές στην υπόθεση απόσυρσης των χημικών όπλων και στην καταστροφή της Δαμασκού και της Συρίας γενικότερα, να στέλνουν καράβια, αεροπλάνα ή ακόμα και τρίκυκλα για τη διάσωση των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν. Ναι, κι όχι μόνο αυτούς αλλά κι άλλους τόσους Αφγανούς, Ιρακινούς, Αφρικανούς, και βέβαια τους ίδιους αυτούς τους Σύριους που σήμερα χτυπούν την πόρτα τους και τους καταληστεύουν. Αξιότιμοι Πρίγκιπες της Δανιμαρκίας, καταλαβαίνουμε ότι οι Βίκινγκς έχουν κι αυτοί δικαίωμα στα λάφυρα όμως, δεν νομίζετε ότι υπερβάλλετε στην άσκηση αυτού του διεφθαρμένου δικαιώματος ; Μπροστά σε αυτό, το πάλε ποτέ δικαίωμα του αφέντη να υποτάσσει σεξουαλικά τις σκλάβες του, φαντάζει λιγότερο σκανδαλώδες…

Σαράφηδες φυσιολάτρες

Η Δανία είναι ακόμα μία περίπτωση βρώμικης υποκρισίας στην Ευρώπη. Δεδομένου του μεγέθους του στρατού της, δεν είναι ασήμαντη αλλά ούτε και η πιο φοβερή. Είναι όμως η πιο αντιπροσωπευτική ως προς την απύθμενη άβυσσο που χωρίζει την καλοπροαίρετη ρητορική της από τις σκοτεινές κυβερνητικές μανούβρες. Βέβαια, αφού βροντοφώναξε πως κηρύσσει τον πόλεμο στη Δαμασκό, δεν μπορούμε να την κατηγορήσουμε για διγλωσσία : ανακοίνωσε ότι θα εισβάλλει στη Συρία και το έκανε. Το ότι αυτό θα πολλαπλασίαζε την ήδη αρχινισμένη γενοκτονία και την διασπορά των προσφύγων, απλά και μόνο ήταν κι αυτό μέρος των δυστυχώς αναπόφευκτων παραπλεύρων ζημιών. 

Έτσι λοιπόν, η Δανία είναι ένα βασίλειο που ανανεώνει το αποικιοκρατικό του παρελθόν σε καθημερινή βάση και περηφανεύεται για δαύτο. Μετά την παρθένα Καραϊβική, την Ινδία και το σκλαβοπάζαρο των μαύρων, τους έλειπε η Μέση Ανατολή αλλά να που τώρα την μπαλώσανε κι αυτή την τρύπα. Κι εν τούτοις, ακόμα διατηρεί την φήμη της χώρας « οικολόγου ». Και μάλιστα σίγουρα οι φιλόζωοι δανοί πρέπει να είναι στρατιές ολόκληρες –ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι μεγάλο μέρους του δανέζικου λαού καταδικάζει τόσο τις εισβολές στην Ανατολή όσο και την λεηλασία των προσφύγων. Αλλά τι θα γινόταν αν ανακαλύπταμε ότι κι αυτή η τελευταία φήμη, περί προστασίας των ζώων, είναι ένα ψέμμα ; Ας δούμε μια περίπτωση :

Δεδομένου ότι η εσωτερική αγορά έχει στερέψει διότι οι οικολόγοι και οι φίλοι τους δεν αρέσκονται να βλέπουν αφροδίτες ντυμένες με δέρματα και γούνες, η εταιρία Kopenhaguen Fur έχει ειδικευτεί στην εξαγωγή πολυτελών δερματίνων ειδών που βγάζει από τις ημιπαράνομες φάρμες της. Ο λογαριασμός της βγήκε στρογγυλός, σε τέτοιο βαθμό που τώρα καυχιέται ότι είναι η πρώτη δανέζικη επιχείρηση σε εξαγωγές προς την Κίνα. Ας δούμε πώς το διατυπώνει :

Ή μάλλον, ας διαβάσουμε καλύτερα την διαφήμιση : πέραν από το ότι αναγράφεται με πάρα πολύ ψηλά γράμματα « απλώς το πιο λεπτό δέρμα στον κόσμο », η ξεδιαντροπιά του ρατσισμού τους αγγίζει επίπεδα δύσκολο να κατακτηθούν ακόμα και στην πέρα ως πέρα ρατσιστική Ευρώπη του σήμερα. Ας παρατηρήσουμε τις μορφές των δύο γυναικείων μοντέλων, του σκανδιναβικού από τη μία και του ανατολικού από τη άλλη : η δανέζα είναι υπόδειγμα στιβαρότητας, είναι μια Καρυάτις που στηρίζει πάνω της ολόκληρον κόσμο, μια νίκη της Σαμοθράκης πριν βρέξει τον χιτώνα της. Ενώ η ανατολίτισσα είναι μια τόσο δα κοντούλα -μάλλον προσφυγοπούλα- που παρότι δείχνει να έχει μπούτι, είναι στο παρά τσακ να την στραγγαλίσει η άλλη, εκτός αν τρέξει να την σώσει καμιά δανέζικη ΜΚΟ σαν αυτές που τώρα τρέχουν να σώσουν τα κινεζάκια εκείνα που πριν έσωζε ο έρανος των καθολικών ιεραποστόλων. Είναι πολύ εύστοχη η ανάλυση που κάνει για αυτή την αδιάντροπη φωτογραφία, ο μετανάστης μπλόγκερ που μου την έστειλε :

«Μια ψιλή ξανθιά γαλανομάτα με τεράστια αυτοπεποίθηση, να, μια 'πραγματική δανέζα' θα λέγαμε, 'προστατεύει' και μαζί ακινητοποιεί και υποτάσσει κάτω από το μπράτσο της μιαν άλλη γυναίκα με κινέζικα χαρακτηριστικά, πιο μικροκαμωμένη και λιγότερο σίγουρη για τον εαυτό της. Η Δανία και η Κίνα. Ένας άνθρωπος λευκής ράτσας κι ένας έγχρωμος. Και το σώμα που είναι περισσότερο εκτεθειμένο είναι βέβαια της κινέζας. Αυτό δεν μας εκπλήσσει καθόλου εάν θυμηθούμε το ρόλο που παίζει στις σεξουαλικές φαντασιώσεις των δυτικών ανδρών το σώμα των ασιατικών γυναικών. Μια δυναμική δανέζα λοιπόν, με κυριαρχική πόζα. Και μια παθητική Ασιάτισσα, με το χέρι να κρέμεται άψυχο και το βλέμμα χαμένο στο άπειρο. Υποταγμένη.» (perkerendk.blogspot.com, 03.V.2013)

Κι ενώ βέβαια ο μπλόγκερ αναφερόταν στη μπόχα των νέων δανέζικων αγροκτημάτων όπου εκτρέφουν τα ζώα για το δέρμα τους, όλοι μας θυμόμαστε εκείνη την απαγγελία στις παραστάσεις του Χάμλετ: «Κάτι βρωμάει στη Δανία». Αν στη βρώμα των βυρσοδεψείων προσθέσουμε και τη μπόχα της δανέζικης πυρίτιδας που φλομώνει τη Συρία, πάλι λίγα λέμε, γιατί η Δανία σήμερα όχι μόνο μποχοβρωμάει αλλά υποδουλώνει, ακρωτηριάζει, κομματιάζει και διαλύει. Λιγότερο από την απαγγελία του Χάμλετ, θυμόμαστε ίσως την μουσική που στο τέλος του έργου συνοδεύει την ταφή του πρίγκιπα : «Η στρατιωτική μουσική και οι ιεροτελεστίες του πολέμου βροντούν για χάρη του». Δεδομένης της επιμελούς αρπακτικότητας με την οποία η Δανία καταληστεύει μέχρι και τα τελευταία απομεινάρια των λαφύρων που απέκτησε χάρη στον ταξιδευτή στρατό της, αυτή η φράση του τραγουδιού και καμία άλλη είναι η πραγματική εικόνα του παγερού ευρωπαϊκού χριστιανισμού των σημερινών πριγκίπων της Σκανδιναβίας. 

Πηγή : Κανάλι Telesur , Βενεζουέλα

http://www.telesurtv.net/opinion/Dinamarca-sigue-oliendo-a-podrido--20160129-0037.html.