Οι μονομάχοι, το Ελ Πάσο και η κοινωνία που ασφυκτιά!

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Τα πάντα εξελίχθησαν όπως τα είχαμε προβλέψει. Η συζήτηση για την πρόταση μομφής που «στα ξεκούδουνα» κατέθεσε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., έληξε χθες με "νικητές" όλους. Τι είδους νικητές; Μα εκείνους που μόνο σε ένα γουέστερν «σπαγγέτι» της συμφοράς θα μπορούσαν να υπάρξουν.

Μια παρωδία γουέστερν «σπαγγέτι» που στο ρόλο του Φράνκο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου και σε αυτόν του Τσίτσιο τον Αλέξη Τσίπρα, με τον «τσιριχτούλη» Άδωνη στο ρόλο του κομπάρσου.

Και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν ποτέ να ήταν διαφορετικά. Με την τρόικα να κυβερνά και να ορίζει ακόμα και τις μικρότερες λεπτομέρειες στην ασκούμενη πολιτική και τους κυβερνητικούς γαντζωμένους στις καρέκλες μιας δήθεν -κατά παραχώρηση των επικυρίαρχων- εξουσίας μόνο και μόνο γιατί γνωρίζουν πολύ καλά τι τους περιμένει αν την χάσουν και μια αντιπολίτευση....
που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει, μόνο ως φαρσοκωμωδία θα μπορούσε να εξελιχθεί η συζήτηση εντός ενός κατ’ επίφαση «Κοινοβουλίου», όπως με ευθύνη όλων μετεξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια ο αποκαλούμενος «Ναός» της Δημοκρατίας. Με τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας να σπαράσσεται από την κρίση και να ασφυκτιά από την έλλειψη στοιχειώδους εναλλακτικής, από εκείνους που μάταια αναμένει να την καθοδηγήσουν σε μια όσο το δυνατό λιγότερο οδυνηρή λύση.

Όλοι μα όλοι βγήκαν χαμένοι από αυτή την ιστορία. Και η κυβέρνηση κι ας βαυκαλίζεται ότι κατατρόπωσε τον «αντίπαλο» με τον επιπέδου λαχαναγορήτικου  τσαμπουκά του επικεφαλής της παριστάνοντα τον πρωθυπουργό της χώρας Σαμαρά. Και η αξιωματική αντιπολίτευση μπροστά στην ένδεια στοιχειώδους επιχειρήματος να στηρίξει την αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί και που θα μπορούσε να την διαφοροποιήσει από τις πολιτικές του κυβερνητικού τόξου. Έτσι κι αυτή κατέφυγε σε θεατρινισμούς και «κολπάκια» για να πείσει άραγε ποιόν; Με τον κόσμο που συγκεντρώθηκε απ’ έξω, λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία, να θέλει να πιστέψει, να θέλει να ελπίσει, να θέλει να πιαστεί από κάπου, αλλά να αισθάνεται όλο και πιο πολύ τα αδιέξοδα και την αδυναμία του μπροστά στις απαιτήσεις των καιρών.

Έτσι όλοι βγήκαν χαμένοι, μα πιο πολύ οι πολίτες που με όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου σπρώχνονται πιο βαθιά στην απογοήτευση και την ιδιώτευση, σε σημείο που να αποδέχονται, ότι όλα αυτά που συμβαίνουν είναι μοιραία και θα πρέπει να συμβιβαστούν μαζί τους. Ωσάν να πρόκειται για κάποιο φυσικό φαινόμενο.

Υπόλογοι στην ιστορία

Αν για κάτι θα μείνει στην ιστορία ο Αλέξης Τσίπρας και η υπόλοιπη ηγετική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ακριβώς αυτό. Με τις εκλογές του 2012 τους δόθηκε η ευκαιρία να ηγηθούν ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος ρήξης με το κατεστημένο και της ανατροπής του. Δυστυχώς σαγηνευμένοι από την προοπτική της εξουσίας, έδωσαν γη και ύδωρ. Μετατράπηκαν έστω κι άθελά τους στο πιο ισχυρό όπλο του καθεστώτος απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Στο όπλο του κατευνασμού και της παθητικοποίησης, μέσα από τη σύγχυση για το τι αποτελεί πραγματικά λύση και τον αποπροσανατολισμό. Γι’ αυτό καθίστανται σταδιακά υπόλογοι ως συνυπεύθυνοι και συνένοχοι της μεγάλης καταστροφής που υφίσταται η χώρα και ο λαός της. Και ως τέτοιοι θα εισπράξουν τα επίχειρα.

Τι κάνουμε;

Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει άλλη προοπτική είναι ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, ξεπερνώντας φοβίες και ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς, να αντιληφθούμε τις ανάγκες των καιρών και όλοι μαζί να προχωρήσουμε ενωμένοι στη συγκρότηση μιας πραγματικής παλλαϊκής και δημοκρατικής συσπείρωσης που θα αντιστρέψει τη φορά των πραγμάτων.

Ξεκίνησε μια προσπάθεια. Σήμερα στις 7:30’ μ.μ. στο Πολυτεχνείο κάτι καινούργιο πάει να δημιουργηθεί. Ας είμαστε όλοι εκεί…………..

Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι μέλος της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.