Σοβαρή ήττα Τσίπρα στη συζήτηση για την πρόταση μομφής

του Γιώργου Δελαστίκ

Κανέναν άσο δεν είχε τελικά κρυμμένο στο μανίκι του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, όπως αποδείχθηκε κατά την ψηφοφορία επί της πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση που κατέθεσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μόλις 124 ψήφους έναντι των απαιτούμενων 151 πήρε η πρόταση μομφής. Μία και μόνη απώλεια είχε το κυβερνητικό στρατόπεδο - τη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θεοδώρα Τζάκρη. Υπερψήφισε την πρόταση μομφής και διαγράφηκε ακαριαία από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αυξάνοντας σε 12 τον αριθμό των ανεξάρτητων βουλευτών και μειώνοντας σε 27 (από τους 33 που εξελέγησαν πέρυσι τον Ιούνιο) τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβέρνηση Σαμαρά, με τα 153 «όχι» που κέρδισε ο κυβερνητικός συνασπισμός ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αντί να ανατραπεί, όπως θεωρητικά ήταν ο στόχος της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ,...
βγήκε σαφώς πιο ενισχυμένη και πιο ισχυρή από πριν μετά από αυτή την τριήμερη κοινοβουλευτική διαδικασία. Με δεδομένη την πολιτική της, αυτή η ενίσχυσή της αναμένεται να εκδηλωθεί με νέο γύρο σκληρότερων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων. Το κλίμα που επικρατούσε χθες περί άμεσα επικείμενων χιλιάδων απολύσεων εργαζομένων στους δήμους είναι αποκαλυπτικό για το πώς ερμηνεύθηκε η -κοινοβουλευτική, έστω- ισχυροποίηση της κυβέρνησης Σαμαρά.

Παράλληλα, η συζήτηση στο Κοινοβούλιο έδειξε την εντυπωσιακή ελαφρότητα με την οποία χειρίστηκε το θέμα της πρότασης δυσπιστίας ο Αλέξης Τσίπρας. Προφανώς, νόμισε αυτάρεσκα ότι έκανε «πολιτικό ματ» στην κυβέρνηση απλά και μόνο καταθέτοντας την πρόταση μομφής. Δεν έκανε καν τον κόπο να προετοιμάσει μια συγκροτημένη, συνεκτική, τεκμηριωμένη και πρωτίστως επιθετική ομιλία για να εκφωνήσει στη Βουλή, αφού αποφάσισε να υποβάλει πρόταση μομφής, η οποία εξ ορισμού σημαίνει απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης.

Ανέτοιμος για σύγκρουση τέτοιου επιπέδου, ο Αλέξης Τσίπρας υπέστη σοβαρή πολιτική και προσωπική ήττα - και δεν αναφερόμαστε στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Σε πλήρη αντίθεση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός είχε σαφέστατη γραμμή και στόχο. Γνώριζε ότι στις βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων θα ρίξει το ψηφοδέλτιο στην κάλπη με το κριτήριο αν θέλει πρωθυπουργό τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα.

Η πολιτική που ακολουθεί όμως ο πρωθυπουργός τον έχει ταυτίσει στη συνείδηση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων με την καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου τους. Στον Τσίπρα δεν έχουν εμπιστοσύνη, αλλά ανάμεσα στη βεβαιότητα επιδείνωσης που εκπροσωπεί ο Σαμαράς και στην αβεβαιότητα «μήπως και αλλάξει κάτι προς το καλύτερο» που εκπροσωπεί ο Τσίπρας, η πιθανότερη επιλογή για τους περισσότερους είναι ο Τσίπρας, αν οι εκλογές γίνουν σε ομαλές συνθήκες.

Έχοντας αυτό κατά νου, ο Αντώνης Σαμαράς πήγε στη Βουλή με κύριο -για να μην πούμε αποκλειστικό- στόχο να «κατασπαράξει» πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα. Το πέτυχε σε ικανό βαθμό, λόγω και του αιφνιδιασμού που υπέστη ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ήταν εμφανές ότι δεν περίμενε τόσο σκληρή προσωπική επίθεση εναντίον του, αλλά και της παντελούς έλλειψης προετοιμασίας του για κάτι που έπρεπε να το περιμένει οπωσδήποτε.

Ο πρωθυπουργός αξιοποίησε στο έπακρο την «πολιτική κωλοτούμπα» του Αλέξη Τσίπρα στο θέμα του ευρώ, την οποία έκανε μιλώντας στο Οστιν του Τέξας. Η εγκατάλειψη της περσινής γραμμής «καμία θυσία για το ευρώ» και η αντικατάστασή της από την αρχή «η Ελλάδα δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη» επέτρεψε στον Αντ. Σαμαρά να ισχυριστεί ότι ο Αλ. Τσίπρας προσχωρεί καθυστερημένα στη γραμμή της κυβέρνησης - και επί της ουσίας έτσι είναι, ανεξάρτητα από τα φληναφήματα περί δήθεν «καλύτερης διαπραγμάτευσης» πάνω στην ίδια βάση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Δεν αρκέστηκε όμως μόνο σε αυτό ο πρωθυπουργός. Ανάλωσε το κύριο μέρος της ομιλίας του στη Βουλή για αλλεπάλληλες προσωπικές επιθέσεις εναντίον του Αλέξη Τσίπρα. Πολύ σωστά έκανε από τη σκοπιά του, αφού από τον Τσίπρα και μόνο από τον Τσίπρα κινδυνεύει να χάσει την εξουσία! Το ερώτημα είναι αν πήρε το μάθημά του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αν αυτό θα του χρησιμεύσει στο μέλλον. Την έκταση της σοβαρής προσωπικής ήττας του σίγουρα τη συνειδητοποίησε, γι' αυτό και προσπαθούσε απεγνωσμένα να πάρει τον λόγο μετά την ομιλία του πρωθυπουργού. Ήταν όμως πια πολύ αργά - σιγά μην του έδιναν τον λόγο για να περιορίσει την έκταση της ήττας του!

από το «Έθνος»