Σχετικά με τις κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ Πέμπτη 14 & Παρασκευή 15 Νοεμβρίου

Όπως είναι γνωστό η ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) προγραμματίζει κινητοποιήσεις για την Πέμπτη 14 και την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου. Συγκεκριμένα, έχει προγραμματίσει συλλαλητήριο, αλλά και ολονυχτία καθώς και αποκλεισμό του υπουργείου Παιδείας, κατά της διαθεσιμότητας. Το συλλαλητήριο έχει προγραμματιστεί να γίνει στα....
Προπύλαια, στις 12:30 της Πέμπτης, ενώ στις 18:00 της Πέμπτης οι εκπαιδευτικοί που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα θα πραγματοποιήσουν διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο Παιδείας και της δράσης αυτής θα ακολουθήσει συναυλία. Στην ανακοίνωσή της η ΟΛΜΕ αναφέρει: “Απαιτούμε να επιστρέψουν όλοι οι εκπαιδευτικοί που είναι σε διαθεσιμότητα στα σχολεία και να επαναλειτουργήσουν όλοι οι τομείς που καταργήθηκαν. Κανείς μαθητής, κανείς εκπαιδευτικός δεν περισσεύει”.

Μέχρι εδώ όλα καλά… Διαβάζοντας όμως πιο προσεκτικά τη σχετική ανακοίνωση, προκύπτει ένα ερώτημα. Γιατί η ΟΛΜΕ διαχωρίζει τα μέλη της σε “εκπαιδευτικούς” και σε “εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα”; Και γιατί η ΟΛΜΕ αντί να συσπειρώσει τους εκπαιδευτικούς τους διασπά; Μήπως η ΟΛΜΕ και οι συνδικαλιστές της δεν γνωρίζουν ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα σκληρά για τους εκπαιδευτικούς μέτρα; Μα, είναι σαφές πως, ναι! Άλλωστε, όπως και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη θα επακολουθήσει νέο κύμα “μεταρρυθμίσεων” που θα περιλαμβάνει και απολύσεις (σύμφωνα με τον Κυρ. Μητσοτάκη), έτσι και στην παιδεία, άλλα και σε κάθε άλλο δημόσιο τομέα θα εφαρμοστούν ανάλογα μέτρα. Και όλα αυτά οι συνδικαλιστές τα γνωρίζουν…

Αντί, λοιπόν, να ενώσουν όλη την Ομοσπονδία τους και να έχουν μαζική συμμετοχή για όλα όσα συνέβησαν και για όσα θα ακολουθήσουν, διοργανώνουν μια μεμονωμένη διαμαρτυρία, μια “φιέστα” ας πούμε, που αφορά αποκλειστικά και μόνο μια μικρή μερίδα εκπαιδευτικών. Θα πετύχουν κάτι με αυτό; Είναι δεδομένο πως, όχι! Οι συνδικαλιστές και αυτό το γνωρίζουν…

Να μας συγχωρήσουν οι φίλοι εκπαιδευτικοί (και έχουμε πολλούς…), αλλά ούτε και με τη δική τους καθολική συσπείρωση μπορούμε ως κοινωνία να επιτύχουμε κάτι. Το πρόβλημα είναι καθολικό και καθολική πρέπει να είναι και αντιμετώπισή του.

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι κάθε σωματείο και κάθε μεμονωμένος πολίτης πρέπει να “ενωθεί” με τους άλλους και να λειτουργήσει συλλογικά ενάντια στο καθεστώς που μας πνίγει. Χωρίς κομματικούς φραγμούς, χωρίς συνδικαλιστικές επεμβάσεις ο Λαός μας μπορεί σίγουρα να τα καταφέρει. Όλοι μαζί, ο Ένας για τον Άλλον, για Εμάς, για τα παιδιά και την πατρίδα μας σε μια ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Πληροφορίες για τη ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ εδώ.

Ιουλία Κριτσοτάκη
Συντονίστρια ΕΠΑΜ Πειραιά