Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης θα μείνει εκεί;

Tου Δημήτρη Κυπριώτη

Το συλλαλητήριο – διαμαρτυρία στη Θεσσαλονίκη πέρασε, αλλά ο αντίκτυπος που άφησε στην  Ελλάδα και στο εξωτερικό συνεχίζεται αμείωτος και από ότι φαίνεται δεν θα κοπάσει εύκολα, παρά τις προσπάθειες του πολιτικού συστήματος που θα κάνει το παν για να το εκφυλίσει.

Αν προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε γεγονότα και συμπεράσματα και αν θέλουμε καλόπιστα να κάνουμε αυτήν την ερμηνεία, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ότι το συλλαλητήριο  με την τεράστια συμμετοχή του κόσμου που είχε, μία  πραγματική λαοθάλασσα, εξέφρασε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που οι οργανωτές και κυρίως οι ομιλητές, προσπάθησαν να του δώσουν.

Δηλαδή πέραν από  τον κύριο σκοπό του, που ήταν να ακουστεί όχι μόνο μια διαμαρτυρία και ένα μήνυμα  για τη μεθόδευση που εξυφαίνεται για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, έδωσε την ευκαιρία στο συγκεντρωμένο πλήθος των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, για την ολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος της χώρας.

Ενός πολιτικού συστήματος, που είναι αποκομμένο και απομονωμένο από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και τα εθνικά  συμφέροντα. Ένα πολιτικό σύστημα που είναι υποταγμένο στις διαταγές ξένων δυνάμεων, των Η.Π.Α της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ. Δυνάμεων που πιέζουν για τη γρήγορη  λύση του Σκοπιανού υπέρ των δικών τους και μόνο συμφερόντων και σχεδιασμών.

Αυτή η απαξίωση του συγκεντρωμένου κόσμου προς το πολιτικό σύστημα ήταν προφανής σε κάθε αναφορά που γινόταν σε πολιτειακό ή πολιτικό θεσμό από τους ομιλητές, αφού την ακολουθούσαν τα γνωστά γιουχαΐσματα της αποδοκιμασίας.

Στις επισημάνσεις μας, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ασχολίαστο το γεγονός, ότι οι διοργανωτές και κυρίως οι ομιλητές άφησαν έξω από τις ομιλίες τους, κάθε αναφορά για την κατοχή της πατρίδας μας, δηλαδή το πρωτογενές εκείνο στοιχείο, από το οποίο πηγάζουν  και όλα τα δεινά της και τα δεινά των Ελλήνων.

Από την άλλη πλευρά, αρκετοί θα ισχυριστούν ότι το συλλαλητήριο «καπελώθηκε» από ακροδεξιά έως φασιστικά στοιχεία. Αυτό όμως το επιχείρημα καταρρίπτεται από τις χιλιάδες μαρτυρίες των πολιτών, που βεβαίως διαπίστωσαν προσπάθεια της Χ.Α να κάνει εμφανή την παρουσία της με «παρέλαση» οργανωμένων τμημάτων της, που σε καμία όμως περίπτωση δεν μπόρεσαν να υπερκεράσουν τις αμέτρητες πολλαπλάσιες και ανοργάνωτες δυνάμεις των  πολιτών,  που δίψαγαν όλο αυτόν τον καιρό να βρουν την παραμικρή ευκαιρία για  να δηλώσουν τα πατριωτικά τους αισθήματα αλλά και την αντίθεσή τους με το καθεστώς.

Και εδώ αξίζει να σταθούμε και να διερωτηθούμε,  πως ένας λαός που τον έχουν γονατίσει, τον έχουν εξαθλιώσει οικονομικά και κοινωνικά οι κατοχικές κυβερνήσεις, δεν βρήκε άλλη ευκαιρία για να τους δώσει το μήνυμα της κατάρρευσης  που τους περιμένει, αλλά για μια ακόμη φορά  βρίσκει την ευκαιρία αυτή, ενωμένος κάτω από τη σκέπη της Ελληνικής Σημαίας τραγουδώντας  τον Εθνικό μας Ύμνο.

Αυτό ακριβώς όμως δεν  έγινε και στην περίοδο των αγανακτισμένων;  Eνώ ο οικογενειάρχης, ο μη κομματικοποιημένος πολίτης έψαχνε για  να βρει μια νέα πολιτική στέγη ώστε να μην προδοθεί,  το «σύστημα» φρόντισε με το δικό του τρόπο να ζωντανέψει πολιτικές δυνάμεις από το πουθενά και να τις κάνει κυρίαρχες στο πολιτικό στερέωμα της χώρας για τα επόμενα 7 μαύρα χρόνια. Και έτσι ΄΄φάγαμε κατάμουτρα΄΄ και χωρίς να το αντιληφθούμε  ΣΥΡΙΖΑ,  ΧΑ και κάποια άθλια συμπληρώματα αυτών.

Τότε όμως  μέσα στην πάλη και τη ζύμωση του κόσμου των πλατειών, δημιουργήθηκαν και οι πρώτες   πατριωτικές δυνάμεις κινημάτων, που έφερναν την ελπίδα της δημιουργίας ενός νέου και υγιούς πολιτικού συστήματος.

Αυτή ακριβώς η ελπίδα παραμένει ακόμη και σήμερα ζωντανή, παρά την απογοήτευση του κόσμου από τις προδοτικές πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων, κυρίως της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αυτό το συναντά κανείς καθημερινά, όταν ακούει τον κόσμο να ζητάει σοβαρή πολιτική δύναμη και αρχηγό για να τους εμπιστευτεί. Να γιατί  ο αγώνας χρειάζεται  να συνεχιστεί από τις πατριωτικές, δημοκρατικές  δυνάμεις με περισσότερο  πάθος και με νέα ορμή, πάντα  μέσα στις μάζες του κόσμου, όπου και αν αυτές αποφασίσουν να δώσουν τον αγώνα τους.

Και ο λαός έδωσε με το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη,  το εναρκτήριο λάκτισμα  ενός νέου αγώνα  των πλατειών, κάτι που μέχρι  τότε δεν φαινόταν δυνατό.

Η σπίθα που άναψε στη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να μείνει εκεί, γιατί  το φθαρμένο πολιτικό σύστημα θα κάνει τα πάντα για να τη σβήσει. Και είναι σίγουρο  ότι  θα βρει τον τρόπο, ακόμα και με το να πάει χέρι το χέρι με τις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις, αρκεί να διατηρήσει τον ίδιο τρόπο διακυβέρνησης.

Να γιατί το πολιτικό σύστημα θα κατηγορεί, θα λασπολογεί και θα χαρακτηρίζει κάθε μεγάλη συγκέντρωση κόσμου ως όχλο, αφού μόνο έτσι θα  εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του. Ας τους δείξει λοιπόν αυτός ο όχλο τι αξίζει και ας μην τους αφήσει σε χλωρό κλαδί, μέχρι να τους εκπαραθυρώσει και να  πάρει στα χέρια του τις τύχες του με  τη δική του ηγεσία, αυτήν που πραγματικά του αξίζει.

Ο Δ. Κυπριώτης είναι στρατηγός ε.α., και Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://epamhellas.gr/, http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/