Το ατυχές συνοικέσιο με τον Βόλφγκανγκ

Η ωραία Ελλάς, αφού ερρίφθη εις τα γαμψά νύχια του ψυχάκια γαμβρού από τον Μέλανα Δρυμό, κακοπερνά και οδύρεται

του Παναγιώτη Λιάκου

Κακόπιστοι ισχυρίζονται ότι οι Ευρωπαίοι απαιτούν, για να κλείσει η «αξιολόγηση», της Παναγιάς τα μάτια. Ουδέν ψευδέστερον τούτου. Οι ευρωκράτες, που ακούνε τη λέξη Εκκλησία και βγάζουν αφρούς (ενώ το Ισλάμ τούς καλο-φαίνεται), δεν θα ζητούσαν κάτι που σχετίζεται με τον χριστιανισμό. Απλά θέλουν να νομοθετήσουμε μέχρι το τέλος του σύμπαντος κόσμου ότι θα τους πληρώνουμε μαλλιοκέφαλα μέχρι να μείνουμε γλόμποι. Ξηγημένα πράγματα.

Αν υιοθετήσουμε τη φιλοευρωπαϊκή οπτική των πραγμάτων (ήτοι τον ευρωλιγουρισμό εις το μάξιμουμ), θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το νονιλίκι που επιβλήθηκε στην Ελλάδα δεν είναι κάτι το εχθρικόν. Κάθε άλλο. Είναι «με την καλή έννοια», όπως λέει κι ο Ηλίας Ψινάκης όταν καντηλιάζει...
κάποιον που δεν του πολυαρέσει. Το νονιλίκι με την «καλή έννοια», αν προέρχεται από συμμάχους και εταίρους είναι σωτήριον για την πατρίδα. Να, σαν συνήθεια -κακή ώρα όπως η ενδοοικογενειακή βία.

Τρως ξύλο και βρισιές από το ταίρι σου, όχι από κάναν άγνωστο. Σου δίνει και λεφτά. Κι ο αντρούλης που γυρνάει σκνίπα στο μεθύσι στο σπίτι βρίζοντας και βλαστημώντας δίνει λεφτά για το αυριανό σούπερ μάρκετ την ώρα που σφαλιαρίζει την αγαπημένη του, το στεφάνι του, κορόνα στο κεφάλι του, που τη λατρεύει τουλάχιστον μια φορά το εξάμηνο (τις υπόλοιπες μέρες τη βαριέται, την αντιπαθεί, την ονειδίζει).

Αυτό είναι η Ελλάς. Μια κακοπαντρεμένη με τον Ευρωπαίο ψυχάκια και μέθυσο που την κακοποιεί, της τρώει την προίκα, τη βρίζει και την ειρωνεύεται και εκτονώνει όλα τα απωθημένα, τα κόμπλεξ και τα σύνδρομα πάνω της. Όμως, πάνω απ' όλα οι... θεσμοί! Αυτός ο γάμος με τον Βόλφγκανγκ, το προξενιό δηλαδή, πρέπει να κρατήσει. Είναι καιροί για διαζύγια; Πώς θα ζήσουμε δίχως το χαρτζιλίκι του βάναυσου, μέθυσου, συμπλεγματικού καθάρματος; Όλα κι όλα. Και τι θα πει η κοινωνία; Κάτσε στ' αβγά σου, καλή μου. Βολέψου στην ωραία σου κόλαση. Ζωή είναι, θα περάσει. Γι' αυτό έγιναν οι ζωές. Για να περνούν μέσα σε κολάσεις με αντίτιμο ένα χαρτζιλίκι.

από το «Δημοκρατία»