Σύμβολο Αντίστασης και Αγώνα: Η Κατίνα Μανιτάρα στην πρώτη γραμμή μας δείχνει το δρόμο!

Απέναντι στην αποβλάκωση του πληκρολογίου, του «φρεντουτσίνο», του «δε βαριέσαι αδερφέ» και «του δεν γίνεται τίποτα», αυτή η 85χρονη γυναίκα, όρθια στην πρώτη γραμμή μας δείχνει το δρόμο.

Το δρόμο της λεβεντιάς. Το δρόμο της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας!

Η Κατίνα Μανιτάρα έζησε τον πόλεμο, την πείνα και την εκμετάλλευση από τα 8 της χρόνια.

Στην πρώτη κατοχή, κοριτσάκι ακόμα, στα 10 της, εκτέλεσε τις πρώτες της επικίνδυνες αποστολές μεταφέροντας μηνύματα κάτω από τη μύτη των Ιταλών καραμπινιέρων.

Στα 11 Αετόπουλο στη Φωκίδα, στα 14 μάρτυρας στο βασανισμό του πατέρα της από τους παρακρατικούς. Στα 15 γνώρισε τα πρώτα φριχτά βασανιστήρια από τα κυβερνητικά φασιστοειδή.

Τον Μάη του 1947, 15 χρονών, εντάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Σκληρές μάχες και μια μαρτυρική αλλά ηρωική ζωή στο βουνό.

Στις 28 Φλεβάρη 1948, στα 16 της, στη μάχη του Μακρύβαλτου, στην Ανω Χώρα Ναυπακτίας, παίρνει μέρος σαν γεμιστής στο οπλοπολυβόλο της ομάδας της. Μέχρι το απόγευμα τροφοδοτεί με γεμιστήρες γεμάτες σφαίρες τον σκοπευτή, ώσπου ένα θραύσμα από ρουκέτα αεροπλάνου την χτυπά στο κεφάλι. Από τότε το θραύσμα σφηνωμένο στο κεφάλι τη συνοδεύει μέχρι σήμερα.

Στα μέσα του Σεπτέμβρη 1948 επιλέχτηκε να παρακολουθήσει τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ. Στα 17 της χρόνια βγάζει τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ (30 Μάρτη 1949) και υπηρετεί στον εμφύλιο με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού.»

Αυτή η γυναίκα δέχτηκε τα χημικά στο πρόσωπο γιατί βρίσκεται ακόμη στην πρώτη γραμμή και μας σαλπίζει στον αγώνα με όλη τη δύναμη της υπέροχης ψυχής της.

Εμείς, πόσο θα περιμένουμε ακόμη;