Η προσφυγιά κι η ξενιτιά

του Γιάννη Σιδέρη*

Πίσω ακριβώς από τα εντυπωσιακά κτήρια των Βρυξελλών, βρίσκεται μια παραγκούπολη. Δίπλα στο «Κολωνάκι» του Μιλάνου τη Brera εκτείνεται η βορειοϊταλική «chinatown». Αυτή η σχεδόν φυσική ή μάλλον και κατευθυνόμενη πολλές φορές «εδαφικοποίηση» των ομάδων διαφορε-τικής καταγωγής δημιουργεί «ζώνες» ευκο-λότερου ελέγχου και αστυνόμευσης αυτών των πληθυσμών. Έτσι δημιουργήθηκαν τα γκέτο.

Με τον καιρό, οι διάφορες πληθυσμιακές ομάδες ζουν «παράλληλες πραγματικότητες» στην ίδια πόλη και οι ζωές τους τέμνονται σε ελάχιστα σημεία όπως οι κυλιόμενες σκάλες των μετρό.

Με την μεγαλύτερη εισροή αφρικανικών και ασιατικών πληθυσμών στα ευρωπαϊκά εδάφη, εδραιώνεται αργά ένα σύστημα, με ινδικής έμπνευσης κοινωνικές κάστες επαγγελματιών, που αντικαθιστούν την παραδοσιακή μεσαία και εργατική τάξη που είχε εθνικό πρόσημο. Αυτή η νέα κοινωνική οργάνωση είναι πολύ πιο δύσκολο να αποκτήσει ενιαία ταυτότητα και άρα αιτήματα, ενώ ήδη θεωρεί τον εαυτό της «προνομιούχο» σε σχέση με όσους παραμένουν στην κόλαση των πολέμων ή της τριτοκοσμικής ακραίας φτώχειας.

Υπό το πρίσμα αυτό οι παλαιότερες δηλώσεις του επικεφαλής της Ομοσπονδίας Γερμανικών....
Βιομηχανιών «Tο εργατικό δυναμικό από το εξωτερικό μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία της Γερμανίας», κανέναν δεν πρέπει να παραξενεύουν! Για αυτό τον λόγο και οι πολιτικοί φορείς της αστικής τάξης της Γερμανίας, αλλά και της ΕΕ, υπερθεμάτισαν το «κάλεσμα» των βιομηχάνων σε φτηνά εργατικά χέρια.

Ζίγκμαρ Γκάμπριελ (SPD): «Πιστεύω ότι σίγουρα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε (στην εισροή) μισού εκατομμυρίου μεταναστών (ετησίως) για μερικά χρόνια»!

Giounger: «Πριν από περίπου έναν αιώνα, ένας στους πέντε του παγκόσμιου πληθυσμού ήταν στην Ευρώπη. Σήμερα ο αριθμός αυτός είναι ένας στους εννέα. Σε άλλο αιώνα θα είναι ένας στους είκοσι πέντε. Η κινητικότητα των εργαζομένων είναι ευπρόσδεκτη και αναγκαία για να καταστεί η ζώνη του ευρώ και την ενιαία αγορά να ευημερήσει.»

Ακόμη και η Αγκελα Μέρκελ (12/10/2015) δείχνει να διαφωνεί με την εκτίμηση ότι οι δυνατότητες της Γερμανίας να δεχθεί όλους τους πρόσφυγες είναι «πεπερασμένες». Είναι πεπεισμένη ότι: «Θα τα καταφέρουμε γιατί είμαστε μια ισχυρή χώρα, αλλά και επειδή αναζητούμε εντός και εκτός Ευρώπης λύσεις, με στόχο τον περιορισμό των προσφυγικών κυμάτων, αντιμετωπίζοντας τις αιτίες της κρίσης».

Ποιός μπορεί να αμφιβάλλει λοιπόν για το ότι τα «κύματα» προσφύγων από τις διάφορες Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες, δεν τα προκαλούν αυτές ακριβώς οι αυξημένες «ανάγκες» των πλουσίων χωρών της γηραιάς ηπείρου, για εργατικά χέρια μεσοπρόθεσμα και για την αποφυγή κατάρρευσης του ασφαλιστικού μακροπρόθεσμα;

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν ομαλά, όπως τα είχαν σχεδιάσει. Ας πάρουμε για παράδειγμα την Γερμανία. Μια μερίδα Γερμανών, που εκφράζονται πολιτικά από τη νέα ισχυρή γυναίκα του κόμματος AfD Φράουκε Πέτρι και από τη ρητορική περί «εξισλαμισμού» της Γερμανίας και «κινδύνου για την πατρίδα», άρχισε να επιδεικνύει όλο και πιο εχθρικές συμπεριφορές έναντι των νεοεισερχομένων προσφύγων!

Αυτό ήταν η αρχή. Είναι σχεδόν βέβαιο πως ακριβώς αυτή η διαχείριση της καγκελαρίου στο προσφυγικό οδήγησε σε ταπεινωτική ήττα το κόμμα της στο Μεκελεμβούργο-Δυτική Πομερανία, όπου όχι μόνο έχασε ψήφους, αλλά ήρθε και τρίτο πίσω από το AfD.

Το πρόβλημα παίρνει εκρηκτικές (κυριολεκτικά) διαστάσεις με τις τρομοκρατικές επιθέσεις των «μαχητών» του ISIS στην Ευρώπη, δαιμονοποιώντας τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που αποτελούν την πλειοψηφία των προσφύγων-μεταναστών που προσπαθούν να βρουν τη θέση τους σ’ ένα κόσμο, που υποτίθεται πως σέβεται τα δικαιώματα του ανθρώπου. Η «ισλαμοποίηση» λοιπόν, ως κύριο επιχείρημα ακροδεξιών ευρωπαϊκών σχημάτων, αποκτά πλέον πρόσφορο έδαφος στους κυριευμένους από τον φόβο ευρωπαϊκούς λαούς. Βέβαια, το ότι αυτοί που προέβησαν σε τέτοιες πράξεις βίας, είναι ευρωπαίοι πολίτες, λίγους πια απασχολεί. Την γκετοποίηση μειονοτικών ομάδων η Ευρώπη την πληρώνει τώρα με τις επιθέσεις του ISIS, από «ευρωπαίους» πολίτες, πολίτες που ανήκουν στις μειονοτικές αυτές ομάδες τις οποίες οι ίδιοι επέλεξαν να μην ενσωματώσουν!

Έτσι, το προσφυγικό μετετράπη σε δυσεπίλυτο πρόβλημα για την Ευρώπη και ιδιαιτέρως για τα βόρεια πλούσια κράτη, όπου στοχεύει η πλειονότητα των προσφύγων και μεταναστών.

Και εδώ κάπου μπαίνει και η Ελλάδα στο εκρηκτικό αυτό σκηνικό. Αυτή τη στιγμή η χώρα μας μετατρέπεται σε "αποθήκη" ανθρώπινων ψυχών από την πολιτική της "δημοκρατικής" Ευρώπης, ανθρώπινων ψυχών που δεν θέλουν να μείνουν εδώ, αλλά πέφτουν σε "πολιτισμένα" τείχη! Αυτή την στιγμή το κάθε "κεφάλι" αντιστοιχεί σε κάποιο ποσό μετατρέποντας το προσφυγικό-μεταναστευτικό σε κερδοφόρα μπίζνα! Η κυβέρνηση, ανήμπορη να χαράξει δική της πολιτική και φερόμενη ως ο ουραγός της ΕΕ, το αντιμετωπίζει με πρωτοφανή στωικότητα και προχειρότητα. Το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να δημιουργήσει "κέντρα φιλοξενίας" με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, πάνω στο δυτικό πρότυπο γκετοποίησης, ενώ ταυτόχρονα, επικοινωνιακά προσπαθεί να ενεργοποιήσει τις ιδιαίτερες ευαισθησίες ενός λαού που ξέρει όσο κανένας τι σημαίνει προσφυγιά και ξενιτιά! Αυτό όμως δεν είναι πολιτική! Η βίαιη "φυλάκιση" χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα μας με τις επιταγές της "Δημοκρατικής" Ευρώπης, δείχνουν την κατεύθυνση που έχει πάρει η "ένωση των λαών"!!! Ρατσιστικές επιθέσεις και αντιδράσεις από τμήματα του λαού, ας το καταλάβουν όλοι, όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά το μεγεθύνουν. Και η γκετοποίησή τους όμως, όπως με σχολεία που θα λειτουργούν μόνο για τα παιδιά τους, δεν είναι λύση, όπως αποδεικνύουν οι πρακτικές των πρώην αποικιοκρατικών χωρών της Ευρώπης

Το ερώτημα είναι. Έχουμε επιλογές; Και βέβαια έχουμε. Πάντα υπάρχουν επιλογές, όσο κι αν εγχώριοι «καλοθελητές» μας διαβεβαιώνουν για το αντίθετο. Δίνοντας τα απαραίτητα νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα, θα πάνε οι άνθρωποι αυτοί στις χώρες προτίμησής τους. Αυτό βέβαια είναι αντίθετο με τη συνθήκη Δουβλίνου ΙΙ και θα απαιτούσε τουλάχιστον την καταγγελία της από την Ελλάδα, μια και αυτή προβλέπει ότι σε τρεις μήνες θα επέστρεφαν στην πρώτη χώρα υποδοχής, δηλαδή τη χώρα μας. Ποιός πιστεύει ότι η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι προηγούμενες βέβαια, θα τολμούσε να κάνουν κάτι τέτοιο; Θυμίζω μόνο ότι όταν άρχισε να «σκάει» το προσφυγικό στις 15/04/2015 χρειάστηκε λιγότερο από μια ώρα για να ανασκευάσει η κυβέρνηση την τοποθέτηση ότι αποφασίστηκε να δίνονται ταξιδιωτικά έγγραφα, δηλαδή διαβατήρια, στους Σύρους μετανάστες που δικαιούνται άσυλο και στο non paper απαλείφθηκε η φράση «νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα με τα οποία μπορούν να ταξιδέψουν στη χώρα προτίμησής τους».

Ας είμαστε προσεκτικοί λοιπόν. Μέχρι να έρθει κάποια κυβέρνηση που δεν θα είναι υποτελής της ΕΕ, οι άνθρωποι αυτοί όπως κι άλλοι που θα έρθουν, θα ζουν στην χώρα μας. Ας γίνουμε αρωγοί τους. Ας τους βοηθήσουμε να ακουμπήσουν, έστω για λίγο, τις ελπίδες τους στο τόπο αυτό. Ας τους σταθούμε στα πολύ δύσκολα που περνάνε, όπως περάσανε οι παππούδες κι οι πατεράδες μας. Γιατί η ξενιτιά και η προσφυγιά, έχει περάσει πια στο DNA μας!

*Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ