Αντι-

του «pitsirikos»

Μια παρατήρηση που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για τον σημερινό άνθρωπο είναι πως ξέρει περισσότερο τι δεν είναι παρά τι είναι, ή τι θέλει να είναι.

Ο ετεροπροσδιορισμός είναι συνεχής.

Παράδειγμα: «είμαι αντιφασίστας».

Προσοχή, δεν είμαι δημοκράτης, είμαι αντιφασίστας.

Αυτό σημαίνει πως αυτοπροσδιορίζομαι, ετεροπροσδιοριζόμενος.

Δηλαδή, έχω ανάγκη τον φασίστα για να προσδιοριστώ.

Άρα, θα έχω πάντα ανάγκη τον φασίστα, γιατί πάντα υπάρχουν θα φασίστες.

Τους φασίστες δεν μπορείς να τους εξολοθρεύσεις, γιατί αυτό θα ήταν φασιστικό.

Κι εσύ είσαι αντιφασίστας.

Βέβαια, όταν αυτοπροσδιορίζεσαι ως αντιφασίστας -και ουσιαστικά ετεροπροσδιορίζεσαι-, δεν είναι καθόλου απίθανο να χρησιμοποιήσεις τις μεθόδους αυτού στον οποίο δηλώνεις πως είσαι αντίθετος.

Και τότε έχεις γίνει σαν αυτόν.

Πάντως, ως αντιφασίστας, διαιωνίζεις τον φασισμό, επειδή τον χρειάζεσαι, για να αυτοπροσδιοριστείς.

Η παγίδα του «αντι-» είναι τεράστια και όλο και περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν διατεθειμένοι....
να πέσουν σε αυτήν.

Αντιφασίστας, αντιρατσιστής, αντικομμουνιστής, αντιφιλελέ, και πάει λέγοντας.

Αυτά, όμως, δεν δηλώνουν τι είσαι αλλά τι δεν είσαι.

Και έχεις ανάγκη όλα αυτά, για να αυτοπροσδιοριστείς σε σχέση με αυτά.

Σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης, ο σύγχρονος άνθρωπος βάλλεται από παντού και είναι σε διαρκή θέση άμυνας, ενώ τον πλημμυρίζει ο φόβος.

Οι σταθερές -τις οποίες χρειάζεται κάθε άνθρωπος αλλά και η κοινωνία- μεταβάλλονται διαρκώς, οπότε δεν έχει από πού να πιαστεί.

Ο «εχθρός» μετατρέπεται σε ένα σταθερό σημείο, ένα σημείο αναφοράς. Ο «εχθρός» γίνεται σωσίβιο. Τι καλά που υπάρχει και ο «εχθρός».

Ο άνθρωπος ξεχνάει πως και ο «εχθρός» βάλλεται όπως αυτός και δεν έχει από πού να πιαστεί, ενώ και ο «εχθρός» νιώθει φόβο· μπορεί ο φόβος να κάνει έναν άνθρωπο να ασπαστεί φασιστικές απόψεις, μπορεί να μην είναι φασίστας.

Και τελικά, έχουμε το φαινόμενο να στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου, ενώ, παράλληλα, τον έχει ανάγκη για να αυτοπροσδιοριστεί.

«Είμαι εναντίον σου και αυτό μου λέει ποιος είμαι».

Επειδή αυτό είναι η παράνοια, καλό είναι να αυτοπροσδιορίζεσαι και να λες ακριβώς αυτό που θέλεις.

Εγώ θα το πω:

Δεν είμαι αντιφασίστας, είμαι δημοκράτης.

Δεν θέλω να μην ζήσω σαν δούλος, θέλω να ζήσω ελεύθερος.

Καλό θα ήταν να αρχίσουμε να λέμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που δεν θέλουμε ή αυτό στο οποίο είμαστε αντίθετοι.

Αυτό είναι ένα καλό πρώτο βήμα για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.

Επίσης, είναι ένα καλό βήμα, για να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε.

Για να φτάσεις στον προορισμό σου, πρέπει να ξέρεις το όνομα του προορισμού σου.

από το «http://pitsirikos.net»