Σε επετειακό γεύμα οι αρχηγοί, αναμένοντας την τρόικα

του Άκη Μπαδογιάννη

Ελάχιστοι το '74, με την πτώση της Χούντας , όταν οι προσδοκίες για μια Ελλάδα πραγματικά ανεξάρτητη, βαθιά δημοκρατική και ακηδεμόνευτη κινούντο στα ύψη, φαντάζονταν ότι το 2015 όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί θα συνέτρωγαν στην επέτειο γύρω από ένα τραπέζι με μια χώρα να μοιάζει περισσότερο με μνημονιακή αποικία και μια Δημοκρατία της οποίας το περιεχόμενο έχει σχεδόν καταντήσει πουκάμισο αδειανό και το Κοινοβούλιό της εργάζεται με ωράρια εξπρές που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες.

«Ευχάριστη ατμόσφαιρα», σύμφωνα με τα τυποποιημένα ρεπορτάζ του ηλεκτρονικού Τύπου επικράτησε στη συνάντηση και το γεύμα των πολιτικών αρχηγών, που τους παρέθεσε ο Πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος, για την 41η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Για πολύ κόσμο, όμως, αυτός ο παράταιρος εορτασμός έμοιαζε με σύναξη των "αλληλέγγυων" του νέου Μνημονίου, με κερασάκι στην τούρτα... τον Θαν. Παφίλη!

Τί χαροποίησε άραγε τον πρόεδρο και τους πολιτικούς αρχηγούς;

Μήπως η «fast track» κοινοβουλευτική «επικύρωση» ενός Μνημονιακού νομοσχεδίου, οι 900....
σελίδες του οποίου καθιστούν απόλυτο τον εξευτελισμό των βουλευτών που ψήφισαν "ναι" στις νέες Μνημονιακές ρυθμίσεις χωρίς καν να τις διαβάσουν, σαν άλλοι Χρυσοχοΐδηδες;

Μήπως η απόλυτη συμμόρφωση του ασθμαίνοντος ελληνικού Κοινοβουλίου στο ταπεινωτικό χρονοδιάγραμμα των πιστωτών, που περισσότερο προσομοίαζε με «καψώνι» σε βάρος νεοσύλλεκτου, παρά με συμπεριφορά προς κυρίαρχο κράτος;

Μήπως ο απόηχος των «κατορθωμάτων» της Αστυνομίας του κ. Πανούση, η οποία δύο ημέρες νωρίτερα έκανε «προληπτικές προσαγωγές», αλλά και προσαγωγές διαδηλωτών που κατείχαν σημαίες, με το αμίμητο σκεπτικό πως τα λάβαρα ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν ως... όπλα; («Απίστευτες σκηνές αστυνομικής αυθαιρεσίας άλλων εποχών, εκτυλίχθηκαν στην πλατεία Συντάγματος όταν άρχισαν να συγκεντρώνονται διαδηλωτές....», έγραφαν, προφανώς απηυδισμένοι, οι ρεπόρτερ της ηλεκτρονικής «Αυγής»...).

Ας είμαστε όμως μεγαλόψυχοι, η Δημοκρατία είναι πάντα Δημοκρατία και κάνει θαύματα! Ακόμα και το όχι σε δημοψηφίσματα όσο πιο ευρύ είναι τόσο πιο εύκολα και γρήγορα το μετατρέπει σε "ΝΑΙ"!