Το ελληνικό Μπρέστ Λιτόφσκ

Γκερασίμωφ Μπαλαουρώφ

του Γιώργου Κ. Γεωργόπουλου

Από το wikipedia του μέλλοντος:

Μετά την ελληνική προλεταριακή επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου 2015 του Αλεξέγιεβιτς Τσιπρώφ στην ηγεσία τότε του κόμματος των συριζοβίκων, οι σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας επιδεινώνονται ραγδαία.

Η κρίση ξεσπάει στις 20 Φεβρουαρίου όταν η Γερμανία επιβάλλει ένα diktat ή aut-aut, κοινώς εκβιασμό, προκειμένου να αποσπάσει τα πλέον επωφελή για την ίδια αποτελέσματα σε μια ενδεχόμενη συμφωνία ειρήνης.

Μεταξύ των συριζοβίκων οι θέσεις είναι ποικίλες και αντιφατικές: η αριστερά των Λαφαζάνωφ και Κωσταντοπούλιεβνα επιμένει να μην γίνουν αποδεκτοί οι εκβιασμοί και να οδηγηθεί η προλεταριακή επανάσταση στα άκρα κάνοντας παράλληλα έκκληση στις μάζες των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών έτσι ώστε να προσχωρήσουν στην παγκόσμια επανάσταση βάζοντας τέρμα στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. 

Αντίθετα, άλλοι συριζοβίκοι ηγέτες με προεξέχοντες τους Μπαρουφακώφ, Δραγασατσώφ,....
Σταθακητσώφ και άλλους, πιστεύουν πως μια μονομερής παύση πυρός θα οδηγούσε de facto το γερμανικό επιτελείο στην αδυνατότητα συνέχισης των εχθροπραξιών εξαιτίας της εσωτερικής αντίδρασης.

Μόνο ο Τσιπρώφ εμμένει στην άποψη ότι η συμφωνία πρέπει να υπογραφεί πάση θυσία.

Έτσι, προς αυτή την κατεύθυνση, 5 μήνες αργότερα, καλεί τον λαό να πάρει στα χέρια του την κατάσταση μέσω του πανίσχυρου όπλου του δημοψηφίσματος που εισήγαγε για πρώτη φορά στην ιστορία η προλεταριακή επανάσταση των συριζοβίκων.

Το ερώτημα διατυπώνεται ξεκάθαρα πάνω στα ψηφοδέλτια:

Εγκρίνω την αποδοχή των γερμανικών εκβιασμών: ΝΑΙ

Δεν εγκρίνω την απόρριψη των γερμανικών εκβιασμών: ΟΧΙ

Με το σύνολο (νέα παγκόσμια πρωτιά) του ελληνικού λαού να εκφράζεται υπέρ της άνευ όρων αποδοχής της συμφωνίας, ο Τσιπρώφ αντικαθιστά τον αδιάλλακτο Μπαρουφακώφ ο οποίος είχε κυριολεκτικά σπάσει τα νεύρα στους Γερμανούς διαπραγματευτές γιατί διέκοπτε συνεχώς τις συζητήσεις μαζί τους προκειμένου να παραχωρήσει μια σειρά τηλεοπτικών συνεντεύξεων.

Στην θέση του τοποθετεί τον μετριοπαθή και ακούραστο Τσακαλώτωφ ο οποίος ακολουθεί μια τακτική που φέρνει σε αδιέξοδο την επιχειρηματολογία της γερμανικής πλευράς: Απορρίπτει συνεχώς ως ανεπαρκείς τις προτάσεις τους απαιτώντας σκληρότερα μέτρα.

Τελικά και πάλι μετά από παρέμβαση του ίδιου του ηγέτη, του Αλεξέγιεβιτς Τσιπρώφ, η συμφωνία υπογράφεται και εντός 48 ωρών, όπως ευγενικά παρακάλεσαν οι Γερμανοί, εγκρίνεται με συντριπτική πλειοψηφία από το κεντρικό όργανο των ελληνικών σοβιέτ. Ήταν τέτοιος ο πανεθνικός ενθουσιασμός που στην έγκριση αυτή προσχώρησε αυτοβούλως και αυθορμήτως το σύνολο της επαναστατικής αντιπολίτευσης στους κόλπους της οποίας ξεχώρισαν οι φωτεινές μορφές της ηγέτιδος των σοσιαλιστών Φώφενας Γενημματόσκαβγιας και του μετέπειτα CEO του “Ελληνικό Μπάτε Σκύλοι Αλέστε Resort” Σταυρώφ Θεοδωρακώφ. 

Αποτελεί ακόμα αντικείμενο έρευνας το κομμάτι της συμφωνίας που αφορούσε στις εδαφικές παραχωρήσεις από μέρους της Ελλάδας, γιατί λόγω του ότι η φημισμένη αυτή πανάρχαια χώρα δεν υφίσταται πλέον, έχοντας εν μέρει απορροφηθεί από ισχυρές γειτονικές δημοκρατίες (όπως η FYROM) και έχοντας εν μέρει μετατραπεί, στα πλαίσια του διεθνισμού, σε χώρο αναψυχής του γερμανικού προλεταριάτου, δεν υπάρχουν διαθέσιμα ιστορικά και διπλωματικά αρχεία.

Μοναδική πηγή πληροφοριών αποτελεί η σημαντική εργασία του προεξέχοντος λογίου της εποχής και μέλους του κόμματος των συριζοβίκων (αργότερα και υπουργού) Γκερασίμωφ Μπαλαουρώφ, εργασία που φέρει τον τίτλο “Το ελληνικό Μπρεστ Λιτόφσκ, ένα υπόδειγμα επαναστατικής διπλωματίας”.