Τα αφεντικά του Bloomberg ανησυχούν ότι οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλο και θα διαγράψουν το χρέος.

του Δημήτρη Καζάκη

Σε σημερινό editorial το Bloomberg θεωρεί αναπόφευκτες τις εκλογές στην Ελλάδα, γιατί ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Ο Σαμαράς πλέον είναι καμένο χαρτί και χρειάζεται αλλαγή. Ο τίτλος του είναι χαρακτηριστικός το "Ελληνικό Δράμα της ΕΕ χρειάζεται μια Τελική Πράξη".

Τα αφεντικά του Bloomberg δεν έχουν καμιά σχέση με την ενημέρωση. Έχουν όμως απόλυτη σχέση με τις αγορές, μιας και το Bloomberg αποτελεί κυρίως επενδυτικό κεφάλαιο και δευτερευόντως πηγή ενημέρωσης. Το βασικό πρόβλημα που εντοπίζουν είναι απόλυτα πραγματικό. Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι εξυπηρετήσιμο με κανέναν τρόπο και πρέπει να διαγραφεί τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του. Από την άλλη οι ευρωπαίοι δανειστές και κυρίως η Γερμανία αρνείται ακόμη και να συζητήσει μια έστω μείωση του χρέους.

Και τα αφεντικά του Bloomberg επισημαίνουν: "Η διαφορά αυτή είναι που στοιχειώνει τους ...
διεθνείς επενδυτές και πάλι, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά και η Γερμανία ειδικότερα, αρνείται να διαγράψει οποιοδήποτε μέρος του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα. Ωστόσο, καθώς οι περισσότεροι οικονομολόγοι αναγνωρίζουν, η χώρα δεν μπορεί να βγει κάτω από τον τρέχων σωρό του χρέους - τώρα κοντά στο 180% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Και η προοπτική των ατελείωτων ετών λιτότητας στην προσπάθεια [να εξυπηρετηθεί το χρέος] είναι πολιτικό δηλητήριο."

Έτσι εξηγούν και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλο τις πολιτικές εξυπηρέτησης του χρέους. Κι αυτό γιατί "μετά από έξι χρόνια πολιτικών λιτότητας που επιβάλλεται από τη συμφωνία διάσωσης - τα οποία έχουν συρρικνώσει την παραγωγή και τους πραγματικούς μισθούς κατά το ένα πέμπτο - η χώρα έχει πλέον εξαντληθεί. Η ελληνική οικονομία μπορεί να αναπτύσσεται και πάλι, αλλά 1 στους 4 Έλληνες συνεχίζουν να είναι εκτός εργασίας, και περισσότερο από το 70% από αυτούς είναι μακροχρόνια άνεργοι."

Καταλαβαίνουν ότι όπως πάνε τα πράγματα, ο ελληνικός λαός δεν θα αντέξει και αργά ή γρήγορα θα επιβάλλει τη διαγραφή του χρέους. Γι' αυτό και προτείνει να πάρουν την πρωτοβουλία οι δανειστές. "Η σωστή συμφωνία για να κάνουν τώρα οι πιστωτές της Ελλάδας - η λεγόμενη τρόικα της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ - δεν είναι περισσότερα χρήματα με αντάλλαγμα περισσότερη λιτότητα. Θα πρέπει να είναι η άφεση του χρέους, σε αντάλλαγμα τις βαθιές οικονομικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια βιώσιμη οικονομία. Ο Σαμαράς έχει μείνει πίσω σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αντιστρέψει αυτές που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, κατά την επιδίωξη μιας ανέφικτης αριστερής ουτοπίας."

Πριν λοιπόν επιβάλλει ο ελληνικός λαός τη μονομερή διαγραφή του χρέους της Ελλάδας, ζητούν να πάρουν την πρωτοβουλία οι δανειστές και να το μειώσουν με αντάλλαγμα το βάθεμα των "μεταρρυθμίσεων", όπως λέγεται το γενικό ξεπούλημα. Το συμπέρασμα είναι απλό. Τρέμουν την αγανάκτηση του ελληνικού λαού και τη δυνατότητά του να διαγράψει με δική του μονομερή ενέργεια το δημόσιο χρέος της χώρας του. Και τότε χάθηκαν όλα γι' αυτούς.

Να γιατί ζητούν εναγωνίως από τους Ευρωπαίους να πάρουν την πρωτοβουλία για "άφεση του χρέους", ώστε να εξασφαλίσουν ότι το γενικό ξεπούλημα θα συνεχιστεί. Μόνο που αυτό δεν μπορεί να γίνει. Η διάρθρωση του δημόσιου χρέους, αλλά και η καταρρέουσα κατάσταση της ευρωζώνης δεν επιτρέπει στους δανειστές να προχωρήσουν σε κάποια ουσιαστική μείωση του χρέους. Καθώς δυσκολεύουν οι συνθήκες στις αγορές κεφαλαίου, ακόμη και μια περαιτέρω επιμήκυνση συνιστά πρόβλημα.

Βέβαια, μέχρι την τελευταία στιγμή θα αγωνίζονται να βρουν μια φόρμουλα σαν αυτή της αναδιάρθρωσης του 2012. Όπως και να έχει ουσιαστική μείωση δεν μπορεί να υπάρξει εκτός κι αν ο ίδιος ο λαός επιβάλλει μονομερώς τη διαγραφή του μέσα από την καταγγελία του. Λέτε να είναι τυχαίο που όλα τα μέσα και έντυπα αποδίδουν στον ΣΥΡΙΖΑ την επιλογής της καταγγελίας και της μονομερούς διαγραφής; Γιατί νομίζετε ότι το κάνουν; Ιδίως όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν συνιστά επιλογή της. Το κάνουν γιατί είναι το μόνο που τρέμουν. Ξέρουν ότι αν το επιβάλλει ο λαός δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Κι έτσι προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο για να μην το απαιτήσει.