Ποιος «μασάει» το παραμύθι;

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η διαπραγμάτευση κυβέρνησης και τρόικας δεν θα λήξει αναίμακτα. Κατ' αρχάς είναι η τελευταία του τρέχοντος μνημονίου. Συνεπώς έχουμε μια ουσιαστική και όχι τυπική διαδικασία, χωρίς περιθώριο αναβολών - λύση στην οποία πολλές φορές κατέληξαν την προηγούμενη διετία οι δύο πλευρές. Επιπλέον πρέπει να καθοριστεί με σαφήνεια, με συγκεκριμένη συμφωνία και όχι με μισόλογα, η «επόμενη μέρα».

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση, αν κρίνουμε από τις δημόσιες τοποθετήσεις των «δικών μας», έχει κάνει πίσω σε ό,τι αφορά τον ρόλο του ΔΝΤ στην επόμενη συμφωνία: το Ταμείο θα είναι «συνοδηγός» και όχι στο «πίσω κάθισμα». Έχει κάνει πίσω στο θέμα του ύψους του δημοσιονομικού κενού. Όμως το κενό αυτό σχετίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό με το ασφαλιστικό, το οποίο, όπως έχουμε ξαναγράψει, έχει λυθεί από την προηγούμενη συνάντηση στο Παρίσι, τον Σεπτέμβριο.

Τελευταία γραμμή κυβερνητικής άμυνας η ψεύτικη υπόσχεση ότι με την αλλαγή του.....
ασφαλιστικού δεν μειώνονται οι συντάξεις. Όμως ήδη οι επικουρικές βρίσκονται στο χείλος του Καιάδα -μαζί με τα ταμεία-, με συνέπεια τη μείωση των αποδοχών των συνταξιούχων, ενώ η γενιά των σημερινών τριαντάρηδων έχει ήδη θυσιαστεί ως άλλη Αντιγόνη για να φυσήξει ούριος άνεμος στα κυβερνητικά πανιά.

Το ζήτημα των πλειστηριασμών έχει ήδη λήξει με τους όρους των τραπεζών, ενώ και στα εργασιακά οι όποιες «αντιστάσεις» της κυβέρνησης είναι ετοιμόρροπες.

Από την πλευρά τους οι δανειστές έχουν αποφασίσει μερικά πολύ συγκεκριμένα πράγματα: Ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να περπατήσει μόνη της στις αγορές. Ότι έχει ακόμη μεγάλες δημοσιονομικές και «μεταρρυθμιστικές» τρύπες. Ότι, συνεπώς, χρειάζεται περαιτέρω δάνεια και αυστηρή επιτήρηση. Ότι ο τρόπος δανεισμού και επιτήρησης θα πρέπει να είναι μια αυξημένων εγγυήσεων πιστοληπτική γραμμή και ένα νέο δεσμευτικό μνημόνιο. Το οποίο η κυβέρνηση προτιμά να αποκαλεί Memorandum. Δηλαδή... μνημόνιο στα λατινικά!

Τα ελάχιστα που έχουν απομείνει προς διαπραγμάτευση αφορούν το φραστικό περιτύλιγμα και τον χρόνο υλοποίησης κάποιων από τις νέες δεσμεύσεις, ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχουν ούτε μνημόνιο ούτε νέα μέτρα. Όμως, ποιον θα μπορεί να πείσει όταν ήδη θα έχει προσυπογράψει μια τόσο συγκεκριμένη συμφωνία;

Οι κυβερνητικοί έχουν διαψευστεί παταγωδώς. Ούτε από το μνημόνιο βγαίνουν ούτε το ΔΝΤ ξεφορτώνονται ούτε το success story έπεισε εντός ή εκτός Ελλάδος ούτε κάποιου είδους σταθερότητα -πλην της μνημονιακής- διασφάλισαν. Τώρα πρέπει, ακόμη μια φορά, να παραμυθιάσουν βουλευτές και κοινωνία. Ποιος «μασάει» όμως τώρα πια;

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»